Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Η επερχόμενη «Σύνοδος Κορυφής για τη Δημοκρατία» των ΗΠΑ χρησιμεύει στην ιδεολογικοποίηση του Νέου Ψυχρού Πολέμου σε μια προσπάθεια να συσπειρώσει τους συμμάχους της Αμερικής, ενώ ταυτόχρονα υποδεικνύει δυσοίωνα ποιες χώρες θα μπορούσαν ενδεχομένως να τεθούν στο στόχαστρο μέσω του Υβριδικού Πολέμου στο προσεχές μέλλον. Η Ρωσία και η Κίνα καταδίκασαν αναμενόμενα αυτήν τη σχεδιαζόμενη συγκέντρωση και δικαίως επισήμαναν την υποκριτική οπτική πίσω από αυτήν, ειδικά από την στιγμή που οι ΗΠΑ δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να θεωρηθούν ως το παράδειγμα της «δημοκρατίας» που παρουσιάζουν ότι εξετάζουν τις αντιδημοκρατικές πρακτικές τους στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Ωστόσο, αυτό το γεγονός θα εξακολουθεί να αποτελεί ένα μεγάλο στρατηγικό ορόσημο στο Νέο Ψυχρό Πόλεμο και επομένως αξίζει περαιτέρω ανάλυσης.
Ο συγγραφέας προέβλεψε στα τέλη του 2020 σε μια αποκλειστική ανάλυση για το διάσημο Ινστιτούτο Πολιτικής Έρευνας του Ισλαμαμπάντ (IPRI) του Πακιστάν πως «Μια Συμμαχία Δημοκρατιών μπορεί να είναι η επόμενη μεγάλη στρατηγική κίνηση της Αμερικής». Εξήγησε ότι αυτό θα βασιζόταν στον στόχο του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Τραμπ να ευθυγραμμίσει τις διαφορετικές συμμαχίες της χώρας του σε όλη την Ευρασία, προκειμένου να μεγιστοποιήσει την πίεση που σχεδιάζει να ασκήσει στη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν. Όλες οι μέχρι τώρα ενδείξεις υποδηλώνουν πως αυτή η ανάλυση αποδείχθηκε εξαιρετικά προφητική εκ των υστέρων. Η επερχόμενη σύνοδος κορυφής θα προσθέσει μια ιδεολογική διάσταση στο Νέο Ψυχρό Πόλεμο που έχει σκοπό να συγκαλύψει τα ευρύτερα οικονομικά και στρατηγικά του κίνητρα.
Για να επεξεργαστούμε αυτήν τη γνώση, οι ΗΠΑ άρχισαν να προσπαθούν μονομερώς και πολύ επιθετικά να αλλάξουν τους λεγόμενους «κανόνες του παιχνιδιού» που συνδέονται με την αυθεντική «τάξη που βασίζεται σε κανόνες» του ΟΗΕ γύρω στο 2014, αφού υπολόγισαν πως η αποτυχία θα μπορούσε να οδηγήσει να χάσει σταδιακά την παγκόσμια επιρροή της λόγω της ταυτόχρονης ανόδου της Ρωσίας και της Κίνας σε όλη την Ευρασία. Το άμεσο αποτέλεσμα ήταν οι υποστηριζόμενες από την Αμερική προκλήσεις του Υβριδικού Πολέμου κατά της Ρωσίας στην Ουκρανία (EuroMaidan) και της Κίνας στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Η είσοδος του Τραμπ στην πολιτική σκηνή είχε ως αποτέλεσμα να κλιμακώσει τρομερά τις εντάσεις με την Κίνα μέσω των εμπορικών και τεχνολογικών πολέμων που ξεκίνησε σε μια προσπάθεια να επιφέρει ισχυρό πλήγμα στη δομική της σταθερότητα.
Όχι μόνο απέτυχε, αλλά και η προσπάθειά του να μεσολαβήσει για μια προσέγγιση με τη Ρωσία, η οποία βρήκε αντίσταση από την αντιρωσική φατρία των μόνιμων στρατιωτικών, πληροφοριών και διπλωματικών γραφειοκρατιών του («βαθύ κράτος») που κληρονόμησε από τις πρώην ΗΠΑ, του Προέδρου Ομπάμα. Η μόνη πραγματική επιτυχία του ήταν να φέρει επανάσταση στη δυναμική του «βαθέως κράτους» της χώρας του, έτσι ώστε η αντικινεζική έγινε κυρίαρχη, όπως αποδεικνύεται από τη συνέχιση των σχετικών πολιτικών από το διάδοχό του, παρά το γεγονός ότι ήταν από αντίπαλο κόμμα. Η αντιρωσική φατρία εξακολουθεί να ασκεί επιρροή, αλλά δεν χτυπά πλέον όπως πριν. Αυτό αποδεικνύεται επίσης από τη Σύνοδο Κορυφής Μπάιντεν-Πούτιν το περασμένο καλοκαίρι και την επακόλουθη πρόοδο στη βελτίωση των δεσμών τους.
Η «Σύνοδος Κορυφής για τη Δημοκρατία» αφορά περισσότερο την άσκηση πίεσης στην Κίνα παρά στη Ρωσία ή το Ιράν. Οι ΗΠΑ στην πραγματικότητα προσπαθούν να καταλήξουν σε μια σειρά ρεαλιστικών αμοιβαίων συμβιβασμών με αυτούς τους δύο τελευταίους που αποσκοπούν στην απελευθέρωση του στρατιωτικού και άλλων πόρων της Αμερικής στις περιοχές τους, ώστε να μπορέσουν να ανακατευθυνθούν προς τον πιο επιθετικό «περιορισμό» της Κίνας στον «Ινδο-Ειρηνικό». Επί του παρόντος, δε γίνονται τέτοιες προσπάθειες όσον αφορά τη σημαντική βελτίωση των σχέσεων με την Κίνα. Η εικονική Σύνοδος Κορυφής Μπάιντεν-Σιπίνγκ τον περασμένο μήνα είχε απλώς στόχο να ρυθμίσει τις αυξανόμενες στρατιωτικές εντάσεις τους, ώστε να μην οδηγηθούν ανεξέλεγκτα σε ένα θερμό πόλεμο που καμία πλευρά δε θέλει. Ο παγκόσμιος ανταγωνισμός τους, ωστόσο, παραμένει οξύς όσο ποτέ και εντείνεται.
Υπάρχει μια τακτική-στρατηγική διάσταση στην επιθυμία των ΗΠΑ να καταστήσουν την αντίληψή τους για τη «δημοκρατία» το επίκεντρο γύρω από το οποίο οραματίζονται να οδηγήσουν την αυξανόμενη παγκόσμια συμμαχία τους ενάντια στην Κίνα. Ο συγγραφέας εξήγησε στις αρχές του 2018 ότι «Η Στρατιωτική Πληροφορία έχει οπλίσει τη Δημοκρατία παγκοσμίως», το οποίο αναφέρεται σε προσπάθειες από αυτές τις φατρίες του «βαθέως κράτους» να χειραγωγήσουν τις εσωτερικές πολιτικές διαδικασίες με σκοπό να επηρεάσουν τη δυναμική έναντι του κράτους που βρίσκεται στο στόχαστρο. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι οι χώρες με συστήματα πιο στενά ευθυγραμμισμένα με την αντίληψη της Δύσης της «εκλογικής δημοκρατίας» είναι ευκολότερο για τις ΗΠΑ να παρέμβουν όταν αισθάνονται την ανάγκη να τις πιέσουν επειδή ασκούν υπερβολικά ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική.
Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί από τους εταίρους της Κίνας σε όλο τον κόσμο δε θεωρούνται ότι ασκούν μια δυτική εκδοχή της «δημοκρατίας». Οι πολιτικές αυτών των χωρών τείνουν να είναι πιο διορατικές από αυτές των «δημοκρατιών» λόγω της δυσανάλογης επιρροής που τείνουν να ασκούν τα πατριωτικά στοιχεία των «βαθέων κρατών» τους (συνήθως συγκεντρωμένα στις πτέρυγες του στρατού ή/και των υπηρεσιών πληροφοριών) στη διαμόρφωση πολιτικής. Η «ανταλλαγή» όσον αφορά το άτυπο «κοινωνικό συμβόλαιο» που συνήθως συμφωνούσαν με τους ανθρώπους τους είναι ότι θα επιφέρουν απτές βελτιώσεις στο βιοτικό τους επίπεδο με αντάλλαγμα το δικαίωμα να κρατούν τις εξωτερικές και άλλες πολιτικές εκτός της απρόβλεπτης σφαίρας σε μεγάλο βαθμό, δηλαδή μια δημαγωγική εκλογική πολιτική.
Καθιστώντας ρητά την αντίληψη της Δύσης για τη «δημοκρατία» το ιδεολογικό ρήγμα στο Νέο Ψυχρό Πόλεμο, οι ΗΠΑ αποσπούν την προσοχή από τα οικονομικά και στρατηγικά κίνητρα πίσω από τον παγκόσμιο ανταγωνισμό τους με την Κίνα (και σε μικρότερο βαθμό, τους περιφερειακούς τους με τη Ρωσία ή/και το Ιράν σε περίπτωση που δε συμφωνήσει με την πολυπόθητη σειρά ρεαλιστικών αμοιβαίων συμβιβασμών του, όπως εξηγήθηκε προηγουμένως). Επιπλέον, μπορεί να κρατήσει αυτό το ευαίσθητο εγχώριο πολιτικό ζήτημα στο μυαλό όλων και έτσι να προϋποθέτει τους ανθρώπους να περιμένουν πίεση από τον Υβριδικό Πόλεμο (συγκεκριμένα, την Έγχρωμη Επανάσταση) εναντίον εκείνων των κρατών που αρνούνται να υποκύψουν στο αίτημά τους να απεμπλακούν από την αμοιβαία επωφελή συνεργασία τους με την Κίνα.
Τα τιμωρητικά μέτρα που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν θα διαδοθούν στον κόσμο από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης που επηρεάζονται από τις ΗΠΑ ως «άνθρωποι που αγαπούν την ελευθερία που διαμαρτύρονται ειρηνικά για τη δημοκρατία ενάντια στην υποστηριζόμενη από την Κίνα δικτατορία τους» ακόμη κι αν πραγματοποιούν ταραχές και άλλες πράξεις αστικής τρομοκρατίας με στόχο την ολοκλήρωση της εκστρατείας τους για αλλαγή καθεστώτος με εξωτερική υποστήριξη. Αυτή η μεγάλη στρατηγική σημασία είναι που κάνει την επερχόμενη «Σύνοδο Κορυφής για τη Δημοκρατία» και την προβλεπόμενη συμμαχία (είτε επίσημα ανακηρυχτεί είτε ανεπίσημα συγκεντρωθεί) που θα ακολουθήσουν ορόσημα στο Νέο Ψυχρό Πόλεμο. Πρόκειται για μια άνευ προηγουμένου κλιμάκωση των εντάσεων που δεν πρέπει να απορριφθεί λόγω της υποκριτικής βάσης στην οποία συμβαίνει.