Έχει επιβεβαιωθεί ο άρρηκτος και αιματοβαμμένος δεσμός που συνδέει Γερμανία και Τουρκία
Από: topontiki.gr / Δημήτρης Μηλάκας
Όσοι έχουν μια «μυρωδιά» της σύγχρονης ιστορίας, σίγουρα δεν έπεσαν από τα σύννεφα με την είδηση που μετέδωσε αυτές τις μέρες η γερμανική τηλεόραση (ZDF) και σύμφωνα με την οποία γερμανική εταιρεία τεχνολογικής αιχμής βρίσκεται πίσω από την κατασκευή του τουρκικού επιθετικού drone Bayraktar.
Τα εν λόγω μη επανδρωμένα ιπτάμενα τεχνολογικά «θαύματα», θα πρέπει κατ’ αρχήν να σημειώσουμε, χρησιμοποιούνται ήδη επιτυχώς από την Τουρκία στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο θέτοντας επιπρόσθετα βάρη στις ελληνικές αποτρεπτικές δυνατότητες. Επιπλέον, αυτό το επίτευγμα της γερμανοτουρκικής συνεργασίας έχει δοκιμαστεί επιτυχώς πρόσφατα σε πεδία μαχών (πόλεμος Αζερμπαϊτζάν – Αρμενίας και Λιβύη) με αποτέλεσμα την εκτίναξη των παραγγελιών από χώρες που επιθυμούν να το εντάξουν στο δυναμικό τους.
Αυτή η επιτυχής (και προσοδοφόρα) τουρκογερμανική συνεργασία έχει μεγάλο βάθος και μπορεί, ώς έναν βαθμό, να φωτίσει γιατί στο πλαίσιο της Ε.Ε. – όπου η Γερμανία ηγεμονεύει – ουδέποτε αποφασίστηκαν ουσιαστικές κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας παρά τους διαπιστωμένους πειρατικούς τσαμπουκάδες της στο Αιγαίο, τη δυνάμει ελληνική ΑΟΖ μεταξύ Καστελλόριζου – Ρόδου – Κρήτης και την απόλυτη αμφισβήτηση της αναγνωρισμένης κυπριακής ΑΟΖ.
Τα… προσχήματα
Για να τηρηθούν τα προσχήματα και να μην εμφανίζεται ότι το Βερολίνο συνεισφέρει στον εξοπλισμό μιας αναθεωρητικής επεκτατικής δύναμης, όπως εμφανίζεται η Τουρκία, έχει επιλεγεί ο προμηθευτής του κρίσιμου τεχνολογικού εξοπλισμού για τα τουρκικά drones να είναι μια εταιρεία με έδρα τη Νότιο Αφρική η οποία είναι θυγατρική της γερμανικής Hensoldt.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του ZDF, στον πόλεμο μεταξύ Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν, τα τουρκικά drone κατέστρεψαν 900 στόχους στην Αρμενία και προκάλεσαν ζημιές ύψους 2 δισ. δολαρίων, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη νίκη του Αζερμπαϊτζάν.
Η συνεργασία της γερμανικής Hensoldt με την τουρκική Bayraktar ξεκίνησε το 2020, όταν η καναδική κυβέρνηση έθεσε τέλος στην προμήθεια συστημάτων αναγνώρισης από τον Καναδά, μετά τη χρήση των drones στη σύγκρουση του Καραμπάχ.
Η προηγούμενη κυβέρνηση της Μέρκελ επέτρεψε την παράκαμψη των υφιστάμενων (ομοσπονδιακών και ευρωπαϊκών) κατευθυντήριων γραμμών για τις εξαγωγές όπλων προς χώρες που δεν πληρούν τα κριτήρια της διεθνούς νομιμότητας, όπως η Τουρκία, η οποία επιπροσθέτως συντηρεί ανοιχτά ζητήματα με δύο χώρες – μέλη της Ε.Ε.
«Αιώνιοι» συνένοχοι
Η απάντηση στο τι θα πράξει η νέα γερμανική κυβέρνηση σχετικά με την υλοποίηση τουρκικών εξοπλιστικών προγραμμάτων δεν είναι δύσκολη. Άλλωστε, εκτός από το ωμό οικονομικό συμφέρον το οποίο είναι τεράστιο, στην παράμετρο των γερμανοτουρκικών δεσμών καθοριστικό ρόλο παίζει και η ιστορία…
Σύμφωνα με δημοσίευμα της DW έχει επιβεβαιωθεί ο άρρηκτος και αιματοβαμμένος δεσμός που συνδέει Γερμανία και Τουρκία από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Σύμφωνα, λοιπόν, με νέα έρευνα οι τουρκικές δυνάμεις φαίνεται να χρησιμοποιούσαν κυρίως όπλα γερμανικής κατασκευής για τη Γενοκτονία των Αρμενίων (1915 – 1916).
Η γερμανική βιομηχανία όπλων Mauser, που θησαύρισε στους δύο παγκόσμιους πολέμους, είχε πωλήσει όπλα και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία με τα οποία έγινε (και) η εξολόθρευση των Αρμενίων.
Ιστορικά επιβεβαιωμένο είναι επίσης ότι για το «καθάρισμα» των Αρμενίων οι Γερμανοί πρόσφεραν υλικοτεχνική υποδομή καθώς και συμβουλευτική υποστήριξη από Γερμανούς αξιωματούχους που είχαν σταλεί στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Θα μπορούσε κάποιος, κάνοντας ένα νοητικό άλμα, να υποστηρίξει ότι το 1,5 εκατ. Αρμενίων που εξολοθρεύτηκε μεταξύ 1916 και 1926 πρόσφερε το «μοντέλο» στη βάση του οποίου ο γερμανικός μιλιταριστικός ναζιστικός συρφετός πέτυχε τον κολοφώνα της «δόξας» του μεθοδεύοντας και οργανώνοντας την «τελική λύση», αφανίζοντας εκατομμύρια Εβραίους και άλλους μη Αρίους και πετυχαίνοντας τον τέλειο συντονισμό δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Δεν είναι μυστικό άλλωστε ποιοι σημερινοί γίγαντες της γερμανικής βιομηχανίας πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στη «μηχανοργάνωση» των στρατοπέδων συγκέντρωσης…
Σχετικά με τη γερμανική συμμετοχή στη γενοκτονία των Αρμενίων νέα έρευνα του διεθνούς ερευνητικού δικτύου ρίχνει για πρώτη φορά φως σε συγκεκριμένα γεγονότα και ειδικά στις αγοραπωλησίες όπλων.
H Mauser, είναι γνωστό, είχε το μονοπώλιο στα τυφέκια σε ολόκληρη την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σήμερα η Mauser δεν υπάρχει αλλά η Thyssen Krupp, η διάδοχος της Mauser, δεν έχει αναγνωρίσει ποτέ δημοσίως ότι έπαιξε κάποιο ρόλο σε αυτή τη γενοκτονία. Άλλωστε, οι δουλειές των γερμανικών εταιρειών με την Τουρκία συνεχίζονται απρόσκοπτα…
Γερμανικό… υποστατικό
Μέσα σ’ όλο αυτό το σκηνικό υπάρχει μια ακόμη ενδιαφέρουσα παράμετρος, που σε κάποιον βαθμό δημιουργεί σύγχυση σε κάποιον που παρατηρεί τη διαμόρφωση των σχέσεων στο τρίγωνο Ελλάδα – Γερμανία – Τουρκία: η Ελλάδα, σ’ ό,τι έχει να κάνει με τα εξοπλιστικά, εξακολουθεί να είναι καλύτερος πελάτης της Γερμανίας απ’ την Τουρκία.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του αναγνωρισμένου παγκοσμίως έγκυρου ινστιτούτου παρακολούθησης των στρατιωτικών δαπανών Sipri, το διάστημα από το 1996 μέχρι και το 2020 η Ελλάδα «κατέθεσε» στη γερμανική πολεμική βιομηχανία 4,25 δισεκατομμύρια δολάρια. Για το ίδιο χρονικό διάστημα η Τουρκία πλήρωσε στις γερμανικές πολεμικές βιομηχανίες 3,87 δισ. Συνυπολογίζοντας τα μεγέθη των δύο χωρών, της Ελλάδας και της Τουρκίας, είναι φανερή η ελληνική πλειοδοσία. Δεδομένων αυτών των αριθμών το ερώτημα που προκύπτει είναι απλό: Γιατί το ελληνικό χρήμα δεν είναι αρκετό για να αποτρέψει τη γερμανική μεροληψία υπέρ της Τουρκίας;
Απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα θα πρέπει να δώσουν οι ελληνικές κυβερνήσεις που έχουν ευθύνη για τις επιλογές οι οποίες διαμόρφωσαν τις ελληνογερμανικές σχέσεις, μετατρέποντας τη χώρα, ειδικά τα χρόνια του μνημονίου, σε γερμανικό υποστατικό.
Πέρα απ΄ αυτήν την απάντηση υπάρχει και μια ακόμη: μπορεί στην Ελλάδα να υπήρξαν γερμανοτσολιάδες, των οποίων οι απόγονοι έπαιξαν και παίζουν σημαίνοντα ρόλο στη διαμόρφωση του μεταπολεμικού μετεμφυλιακού κράτους. Ωστόσο ο ελληνικός λαός πολέμησε τους Ναζί, σε αντίθεση με τον τουρκικό…
Όσοι έχουν μια «μυρωδιά» της σύγχρονης ιστορίας, σίγουρα δεν έπεσαν από τα σύννεφα με την είδηση που μετέδωσε αυτές τις μέρες η γερμανική τηλεόραση (ZDF) και σύμφωνα με την οποία γερμανική εταιρεία τεχνολογικής αιχμής βρίσκεται πίσω από την κατασκευή του τουρκικού επιθετικού drone Bayraktar.
Τα εν λόγω μη επανδρωμένα ιπτάμενα τεχνολογικά «θαύματα», θα πρέπει κατ’ αρχήν να σημειώσουμε, χρησιμοποιούνται ήδη επιτυχώς από την Τουρκία στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο θέτοντας επιπρόσθετα βάρη στις ελληνικές αποτρεπτικές δυνατότητες. Επιπλέον, αυτό το επίτευγμα της γερμανοτουρκικής συνεργασίας έχει δοκιμαστεί επιτυχώς πρόσφατα σε πεδία μαχών (πόλεμος Αζερμπαϊτζάν – Αρμενίας και Λιβύη) με αποτέλεσμα την εκτίναξη των παραγγελιών από χώρες που επιθυμούν να το εντάξουν στο δυναμικό τους.
Αυτή η επιτυχής (και προσοδοφόρα) τουρκογερμανική συνεργασία έχει μεγάλο βάθος και μπορεί, ώς έναν βαθμό, να φωτίσει γιατί στο πλαίσιο της Ε.Ε. – όπου η Γερμανία ηγεμονεύει – ουδέποτε αποφασίστηκαν ουσιαστικές κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας παρά τους διαπιστωμένους πειρατικούς τσαμπουκάδες της στο Αιγαίο, τη δυνάμει ελληνική ΑΟΖ μεταξύ Καστελλόριζου – Ρόδου – Κρήτης και την απόλυτη αμφισβήτηση της αναγνωρισμένης κυπριακής ΑΟΖ.
Τα… προσχήματα
Για να τηρηθούν τα προσχήματα και να μην εμφανίζεται ότι το Βερολίνο συνεισφέρει στον εξοπλισμό μιας αναθεωρητικής επεκτατικής δύναμης, όπως εμφανίζεται η Τουρκία, έχει επιλεγεί ο προμηθευτής του κρίσιμου τεχνολογικού εξοπλισμού για τα τουρκικά drones να είναι μια εταιρεία με έδρα τη Νότιο Αφρική η οποία είναι θυγατρική της γερμανικής Hensoldt.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του ZDF, στον πόλεμο μεταξύ Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν, τα τουρκικά drone κατέστρεψαν 900 στόχους στην Αρμενία και προκάλεσαν ζημιές ύψους 2 δισ. δολαρίων, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη νίκη του Αζερμπαϊτζάν.
Η συνεργασία της γερμανικής Hensoldt με την τουρκική Bayraktar ξεκίνησε το 2020, όταν η καναδική κυβέρνηση έθεσε τέλος στην προμήθεια συστημάτων αναγνώρισης από τον Καναδά, μετά τη χρήση των drones στη σύγκρουση του Καραμπάχ.
Η προηγούμενη κυβέρνηση της Μέρκελ επέτρεψε την παράκαμψη των υφιστάμενων (ομοσπονδιακών και ευρωπαϊκών) κατευθυντήριων γραμμών για τις εξαγωγές όπλων προς χώρες που δεν πληρούν τα κριτήρια της διεθνούς νομιμότητας, όπως η Τουρκία, η οποία επιπροσθέτως συντηρεί ανοιχτά ζητήματα με δύο χώρες – μέλη της Ε.Ε.
«Αιώνιοι» συνένοχοι
Η απάντηση στο τι θα πράξει η νέα γερμανική κυβέρνηση σχετικά με την υλοποίηση τουρκικών εξοπλιστικών προγραμμάτων δεν είναι δύσκολη. Άλλωστε, εκτός από το ωμό οικονομικό συμφέρον το οποίο είναι τεράστιο, στην παράμετρο των γερμανοτουρκικών δεσμών καθοριστικό ρόλο παίζει και η ιστορία…
Σύμφωνα με δημοσίευμα της DW έχει επιβεβαιωθεί ο άρρηκτος και αιματοβαμμένος δεσμός που συνδέει Γερμανία και Τουρκία από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Σύμφωνα, λοιπόν, με νέα έρευνα οι τουρκικές δυνάμεις φαίνεται να χρησιμοποιούσαν κυρίως όπλα γερμανικής κατασκευής για τη Γενοκτονία των Αρμενίων (1915 – 1916).
Η γερμανική βιομηχανία όπλων Mauser, που θησαύρισε στους δύο παγκόσμιους πολέμους, είχε πωλήσει όπλα και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία με τα οποία έγινε (και) η εξολόθρευση των Αρμενίων.
Ιστορικά επιβεβαιωμένο είναι επίσης ότι για το «καθάρισμα» των Αρμενίων οι Γερμανοί πρόσφεραν υλικοτεχνική υποδομή καθώς και συμβουλευτική υποστήριξη από Γερμανούς αξιωματούχους που είχαν σταλεί στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Θα μπορούσε κάποιος, κάνοντας ένα νοητικό άλμα, να υποστηρίξει ότι το 1,5 εκατ. Αρμενίων που εξολοθρεύτηκε μεταξύ 1916 και 1926 πρόσφερε το «μοντέλο» στη βάση του οποίου ο γερμανικός μιλιταριστικός ναζιστικός συρφετός πέτυχε τον κολοφώνα της «δόξας» του μεθοδεύοντας και οργανώνοντας την «τελική λύση», αφανίζοντας εκατομμύρια Εβραίους και άλλους μη Αρίους και πετυχαίνοντας τον τέλειο συντονισμό δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Δεν είναι μυστικό άλλωστε ποιοι σημερινοί γίγαντες της γερμανικής βιομηχανίας πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στη «μηχανοργάνωση» των στρατοπέδων συγκέντρωσης…
Σχετικά με τη γερμανική συμμετοχή στη γενοκτονία των Αρμενίων νέα έρευνα του διεθνούς ερευνητικού δικτύου ρίχνει για πρώτη φορά φως σε συγκεκριμένα γεγονότα και ειδικά στις αγοραπωλησίες όπλων.
H Mauser, είναι γνωστό, είχε το μονοπώλιο στα τυφέκια σε ολόκληρη την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σήμερα η Mauser δεν υπάρχει αλλά η Thyssen Krupp, η διάδοχος της Mauser, δεν έχει αναγνωρίσει ποτέ δημοσίως ότι έπαιξε κάποιο ρόλο σε αυτή τη γενοκτονία. Άλλωστε, οι δουλειές των γερμανικών εταιρειών με την Τουρκία συνεχίζονται απρόσκοπτα…
Γερμανικό… υποστατικό
Μέσα σ’ όλο αυτό το σκηνικό υπάρχει μια ακόμη ενδιαφέρουσα παράμετρος, που σε κάποιον βαθμό δημιουργεί σύγχυση σε κάποιον που παρατηρεί τη διαμόρφωση των σχέσεων στο τρίγωνο Ελλάδα – Γερμανία – Τουρκία: η Ελλάδα, σ’ ό,τι έχει να κάνει με τα εξοπλιστικά, εξακολουθεί να είναι καλύτερος πελάτης της Γερμανίας απ’ την Τουρκία.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του αναγνωρισμένου παγκοσμίως έγκυρου ινστιτούτου παρακολούθησης των στρατιωτικών δαπανών Sipri, το διάστημα από το 1996 μέχρι και το 2020 η Ελλάδα «κατέθεσε» στη γερμανική πολεμική βιομηχανία 4,25 δισεκατομμύρια δολάρια. Για το ίδιο χρονικό διάστημα η Τουρκία πλήρωσε στις γερμανικές πολεμικές βιομηχανίες 3,87 δισ. Συνυπολογίζοντας τα μεγέθη των δύο χωρών, της Ελλάδας και της Τουρκίας, είναι φανερή η ελληνική πλειοδοσία. Δεδομένων αυτών των αριθμών το ερώτημα που προκύπτει είναι απλό: Γιατί το ελληνικό χρήμα δεν είναι αρκετό για να αποτρέψει τη γερμανική μεροληψία υπέρ της Τουρκίας;
Απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα θα πρέπει να δώσουν οι ελληνικές κυβερνήσεις που έχουν ευθύνη για τις επιλογές οι οποίες διαμόρφωσαν τις ελληνογερμανικές σχέσεις, μετατρέποντας τη χώρα, ειδικά τα χρόνια του μνημονίου, σε γερμανικό υποστατικό.
Πέρα απ΄ αυτήν την απάντηση υπάρχει και μια ακόμη: μπορεί στην Ελλάδα να υπήρξαν γερμανοτσολιάδες, των οποίων οι απόγονοι έπαιξαν και παίζουν σημαίνοντα ρόλο στη διαμόρφωση του μεταπολεμικού μετεμφυλιακού κράτους. Ωστόσο ο ελληνικός λαός πολέμησε τους Ναζί, σε αντίθεση με τον τουρκικό…