Mikhail Gamandiy-Egorov. Reseau Intertnasional. 26-12-21
Μετάφραση: Μ. Στυλιανού
Ελλείψει σεβασμού των δεσμεύσεων της Δύσης, η Ρωσία θα πρέπει ασφαλώς να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα, τόσο στο εσωτερικό όσο και σε συντονισμό με τους συμμάχους της, για να διασφαλίσει τη δική της ασφάλεια, καθώς και για την υπεράσπιση της πολυπολικής διεθνούς τάξης.
Οι δυτικές χώρες πρέπει να παράσχουν αμέσως εγγυήσεις ασφαλείας στη Μόσχα, και αυτό είναι που θα καθορίσει τη μελλοντική εξέλιξη της κατάστασης στη διεθνή σκηνή. Αυτό δήλωσε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν στη μεγάλη ετήσια συνέντευξη Τύπου.
Ο Ρώσος ηγέτης δήλωσε ότι δεν είναι η πορεία των διαπραγματεύσεων για το θέμα αυτό που έχει σημασία για τη Μόσχα, αλλά το αποτέλεσμα: "Απαιτείτε εγγυήσεις από εμένα, αλλά εξαρτάται από εσάς να μας τις δώσετε αμέσως, τώρα", τόνισε απαντώντας σε ερώτηση Βρετανού δημοσιογράφου.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, ο Βλαντιμίρ Πούτιν υπενθύμισε επίσης πώς το ΝΑΤΟ είπε ψέματα στην ΕΣΣΔ τη δεκαετία του 1990 σχετικά με τη μη διεύρυνση της ατλαντικής συμμαχίας προς ανατολάς, και ότι από τότε έχουν σημειωθεί πέντε κύματα διεύρυνσης του ΝΑΤΟ. Από την άποψη αυτή, ο τελευταίος Σοβιετικός Πρόεδρος Μιχαήλ Γκορμπατσόφ δήλωσε επανειλημμένα ότι είχε λάβει κατηγορηματικές υποσχέσεις ότι το ΝΑΤΟ θα σεβαστεί τις δεσμεύσεις του στο ζήτημα της μη διεύρυνσης.
Προφανώς, ο τελευταίος ηγέτης της ΕΣΣΔ φέρει αναμφισβήτητο μερίδιο ευθύνης για την εμπιστοσύνη του στις υποσχέσεις της Δύσης χωρίς να λάβει σε αντάλλαγμα γραπτές δεσμεύσεις από τους ηγέτες του ΝΑΤΟ. Αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι οποιεσδήποτε υποσχέσεις, και συχνά ακόμη και στα χαρτιά, που δίνονται από το δυτικό κατεστημένο – δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα σε πράξεις και χειρονομίες. Δεν υπάρχει έλλειψη διεθνών υποθέσεων που να επιβεβαιώνουν αυτή την αλήθεια. Η πιο πρόσφατη είναι η Λιβύη του Μουαμάρ Καντάφι, η Ουκρανία με την αμερικανική υποστήριξη του ένοπλου πραξικοπήματος maidan (που ακολούθησε ακριβώς τις δυτικές εγγυήσεις που δόθηκαν στον Ουκρανό πρόεδρο Γιαννούκοβιτς, για να μην αναφέρουμε το ιρανικό πυρηνικό ζήτημα.
Σε αυτό το τελευταίο ζήτημα, η δυτική υποκρισία αποκαλύπτεται τέλεια για άλλη μια φορά: παραβιάζουμε τη συμφωνία, αλλά ουρλιάζουμε με θρασύτητα ότι το Ιράν είναι ο παραβάτης"... Τόσο χαρακτηριστικό από εκείνους που εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι είναι «εξαιρετικοί» και ότι εκπροσωπούν τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα – ενώ είναι μια ακραία παγκόσμια μειονότητα, όπως τόσο εύστοχα επεσήμανε πρόσφατα ο Wang Wenbin, ο κινέζος εκπρόσωπος εξωτερικών υποθέσεων, και ζήτησε επίσης τον τερματισμό αυτής της ακραίας δυτικής αλαζονείας.
Τούτων λεχθέντων και εξετάζοντας τώρα τις προοπτικές μετά την αυστηρή διατύπωση και υποβολή του ρωσικού σχεδίου αμοιβαίων εγγυήσεων ασφαλείας, γνωρίζοντας την ιδιαιτερότητα του ατλαντικού κατεστημένου και τη νοοτροπία που το χαρακτηρίζει, θα ήταν σίγουρα λάθος να μπορούμε να πιστεύουμε ότι οι ίδιοι χαρακτήρες θα σεβαστούν τις δεσμεύσεις τους, όπως έχουν ήδη αποδείξει τόσο περίτρανα κατά τη διάρκεια της δεκαετία του 1990 και ακόμη και στη συνέχεια.
Αυτό που εξοργίζει ιδιαίτερα το δυτικό κατεστημένο σήμερα είναι ότι,πέρα από την άνευ προηγουμένου πτώση της διεθνούς επιρροής του στο πλαίσιο της πολυπολικής εποχής, πρέπει να ζει ακόμη περισσότερο με την αδιαλλαξία της Μόσχας, του Πεκίνου και της Τεχεράνης, μεταξύ άλλων. Υποκριτικά ψεύτικα χαμόγελα δεν εντυπωσιάζουν, όπως και οι ψευδείς ισχυρισμοί ότι θέλουν να χτίσουν προβλέψιμες σχέσεις.
Στην τρέχουσα διεθνή κατάσταση, συμπεριλαμβανομένης της ασφάλειας των ρωσικών και ευρασιατικών συνόρων, πρέπει να θεωρηθεί ότι ενόψει της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ και της άμεσης εγγύτητας των αμερικανικών στρατευμάτων, η καλύτερη απάντηση παραμένει μια αποτελεσματική στρατιωτική παρουσία κοντά στα σύνορα των ΗΠΑ
Φυσικά, αυτό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μειώσει τα αποτρεπτικά μέτρα στην Ευρώπη, όπου η ΕΕ εφαρμόζει τα προνόμια της Ουάσιγκτον κατά γράμμα, αλλά παραμένει ιδιαίτερα σημαντικό να γίνει αισθητή η ένοπλη παρουσία των κύριων αντιπάλων από τον άξονα των νοσταλγών της μονοπολικότητας η ένοπλη στρατιωτική των αντιπάλων τους κόντα στα σύνορα των ΗΠΑ.
Προφανώς, ορισμένοι "καλοθελητές" και ψευδείς ειρηνιστές, οι ίδιοι που δεν είχαν εκφράσει καμία λύπη για την καταστροφή του Ιράκ, της Λιβύης και πολλών άλλων χωρών, θα φωνάξουν ότι αυτό θα τροφοδοτήσει μόνο ένα πρόσθετο επίπεδο διεθνών εντάσεων. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι διαφορετική: Ο αδιαμφισβήτητος υπέρμαχος του διεθνούς χάους θα σκεφτεί αντίθετα περισσότερες από τρεις φορές προτού θελήσει να εμπλέξει τους υπεργολάβους του σε οποιεσδήποτε επικίνδυνες επιχειρήσεις.