Σε μεγάλο αγκάθι για τον επανεξοπλισμό του Πολεμικού Ναυτικού εξελίσσεται το πρόβλημα των Ναυπηγείων Ελευσίνας, με στελέχη του να μιλούν πλέον ανοικτά, εκφράζοντας μεγάλη ανησυχία για το τι μέλλει γενέσθαι. Χωρίς να υποτιμούν τη σημασία της ύπαρξης ναυπηγείων που να μπορούν να υποστηρίξουν τον ελληνικό πολεμικό Στόλο, υπογραμμίζουν την ανησυχία τους ότι ο τρόπος που έχει επιλεγεί, ακόμα κι αν δοθεί τελικά λύση, θα οδηγήσει σε μεγάλες καθυστερήσεις στις παραδόσεις των πλοίων.
Από: defence-point.gr
Οι μεγάλοι ναυπηγικοί οίκοι του εξωτερικού γνωρίζουν πως να μεταφέρουν τεχνογνωσία για τη ναυπήγηση κορβετών στην Ελλάδα. Το πρόβλημα είναι όμως ο χρόνος που απαιτείται για να λυθεί ο Γόρδιος Δεσμός, αλλά και να προχωρήσουν οι επενδύσεις στην υποδομή τους ώστε σταδιακά να είναι σε θέση να αναλάβουν τέτοιου μεγέθους ναυπηγικά έργα, μετά από δεκαετίες απαξίωσης.
Ανησυχούν διότι επικαλούμενοι τη διεθνή εμπειρία, φοβούνται ότι λύση πραγματική δεν θα υπάρξει εάν η λογική που επικρατεί είναι να απαλλαγεί το ελληνικό Δημόσιο, φορτώνοντας το όποιο ναυπηγείο σε κάποιον, από τον οποίο ζητείται να πληρώσει μερικές εκατοντάδες εκατ. χρέη που δεν δημιούργησε ο ίδιος. Παράλληλα να υποχρεούται να διατηρεί τριπλάσιο αριθμό εργαζομένων από αυτόν που θα χρειαζόταν για ορθολογική οικονομικά / επιχειρηματικά λειτουργία ένα σύγχρονο ναυπηγείο. Πέραν των 150-200 εκατ. ευρώ επενδύσεων που χρειάζεται μπας και σταθεί στα πόδια του.
Κι αυτά ακούγονται πλέον σχεδόν φωναχτά στο Πολεμικό Ναυτικό που καίγεται να παραλάβει έστω και έναν μήνα νωρίτερα τις κορβέτες που θα επιλεγούν… Τέτοια θαύματα όμως δύσκολα (sic) γίνονται. Και όπως μας αναφέρθηκε, εάν στην Ελλάδα δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να το καταλάβουμε, το καταλαβαίνουν πολύ καλά οι μεγάλοι «παίκτες» της παγκόσμιας ναυπηγικής βιομηχανίας. «Μετρούν τα κουκιά με κάθε λεπτομέρεια κι αν νομίσουμε ότι μπορούμε να τους παραπλανήσουμε, απλώς θα φάμε ξανά χρόνο πλήττοντας ξανά τον ελληνικό πολεμικό στόλο».
Τι λέγεται πίσω από τις κλειστές πόρτες με εξασφαλισμένη την απόλυτη κατανόηση από το εξοργισμένο με τα “φέσια” και τις καθυστερήσεις Πολεμικό Ναυτικό; Χρεοκοπήστε αν απαιτείται το Ναυπηγείο μια ώρα αρχύτερα, ώστε αν είναι να πληρώσει κάποιος π.χ. 200 εκατ. ευρώ, αυτά να πάνε σε παραγωγικές επενδύσεις για να το στήσει στα πόδια του. Να φτιάξει και σχεδιαστικό τμήμα που είναι η ψυχή ενός ναυπηγείου…
Διότι το κράτος μπορεί να εξασφαλίσει επιπλέον πιστώσεις στο ΠΝ από τα περισσότερα έσοδα μιας ναυπηγικής βιομηχανίας που θα έχει εξυγιανθεί και λειτουργεί ορθολογικά. Κι αυτό ενδιαφέρει κάθε σοβαρό επιχειρηματία. «Τώρα μας υπόσχονται να πάρουμε 150 εκατ. ευρώ σε μισόν αιώνα, δεν μπορείς να υπολογίζεις στα ποσά τέτοιων διακανονισμών».
Τονίζουν, ότι σημασία έχει να υπάρξει πραγματική λύση που να στηρίζεται στην πραγματικότητα ώστε να είναι βιώσιμη. Παράγοντες δε της αγοράς, υπενθύμιζαν στο DP ότι οι ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού / Ακτοφυλακής είναι τεράστιες και συμπεριλαμβάνουν πλήθος πλοίων μικρότερης περιπλοκότητας στη ναυπήγηση (υδροφόρες, πυροσβεστικά, ρυμουλκά, κ.λπ). Ξεκινώντας από εκεί με ένα προσεκτικό ναυπηγικό πρόγραμμα, ένα ναυπηγείο μπορεί να ανακτήσει τον «ρυθμό» του και να ασχοληθεί στη συνέχεια με μεγαλύτερου εκτοπίσματος σκάφη επιφανείας, ξεκινώντας από ταχέα περιπολικά, κανονιοφόρους και πυραυλακάτους.
Όσο για την επικράτηση αυτής της λογικής στην περίπτωση των Ναυπηγείων Ελευσίνας; Δηλώνουν απαισιόδοξοι, καθότι αυτό συνεπάγεται “πολιτικό κόστος”, όπως λένε, στο οποίο η αλλεργία των πολιτικών ηγεσιών είναι διαχρονική και καλά τεκμηριωμένη.