 |
| BarBus / pixabay |
-Τη Συμφωνία του Ντέιτον, την Συμφωνία της Αχρίδας, τη Συμφωνία των Πρεσπών και την απόφαση 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία.
Είναι μια επίδειξη παρωχημένου και, φυσικά, αρρωστημένου, αμερικανικού ιμπεριαλισμού η οποία αποβλέπει:
-Στην περίπτωση της διατήρησης της Συμφωνίας του Ντέιτον να μην διαλυθεί η υπάρχουσα Βοσνία η οποία δεν λειτουργεί ως κράτος. Δεν κατάφερε να λειτουργήσει ως κράτος από τότε που ιδρύθηκε.
-Στην περίπτωση της Συμφωνίας της Αχρίδας να υλοποιήσουν οι σκοπιανοί τις δεσμεύσεις τους προς τους Αλβανούς και να μην υπάρξει ένωση Αλβανών των Σκοπών με τους Αλβανούς του Κοσόβου.
-Στην περίπτωση του 1244 να αποφευχθεί ένωση των Αλβανών του Κοσόβου και των Αλβανών της Αλβανίας.
-Στην περίπτωση της Συμφωνίας των Πρεσπών να περάσουν από τα κοινοβούλια τα πρωτόκολλα που θα την υλοποιήσουν. Και κατά μείζονα λόγο, για να υποχωρήσουν οι αντιδράσεις της Βουλγαρίας.
Η τελευταία περίπτωση μας ενδιαφέρει διότι αφορά και τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας που δε θα ήθελαν να τα ψηφίσουν, επικαλούμενοι την θέση του κόμματος όταν ήταν στην αντιπολίτευση και υπογραφόταν η Συμφωνία και που ο Μητσοτάκης δύσκολα θα μπορούσε να τους πει κάτι. Τι να τους πει, ψηφίστε τα; Όταν και ο ίδιος θα είναι υπόλογος στους ψηφοφόρους του αφού υποτίθεται διαφωνούσε με την Συμφωνία.
Αλλά υπάρχει και μια άλλη διάσταση:
Η χώρα η οποία σε κάθε ευκαιρία μιλά για δημοκρατία και ελευθερία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, περνούν εκτελεστικό διάταγμα που θυμίζει την πλέον απαίσια μορφή ολοκληρωτισμού.
Διότι στέρηση της ελευθερίας δεν είναι, μόνο, όταν σε κλείνουν σε γκουλάγκ. Αλλά και όταν δεν μπορείς να εκφράσεις και να υποστηρίξεις την άποψή σου.
Όταν θεωρείται σκουπίδι η ψήφος του λαού προς τους εκλεγμένους αντιπροσώπους του οι οποίοι απειλούνται με ποινές αν σταθούν συνεπείς στους εντολείς τους.
Αν με τέτοιες αντιλήψεις επιστρέφει η Αμερική δεν θα ευημερήσει.