Η εκδίωξη των Ελλήνων από την Ίμβρο
Το ντοκιμαντέρ İmroz (Ίμβρος), για τις εμπειρίες των Ελλήνων στο νησί της Ίμβρου, το οποίο έχει πληγεί από την πολιτική της αφομοίωσης και της άρνησης, είναι πλέον διαθέσιμο στο διαδίκτυο.
Από: tourkikanea.gr
Η συστηματική προσπάθεια αφελληνισμού στο νησί της Ίμβρου (İmroz) , το οποίο μετονομάστηκε σε Γκιοκτσέαντα (Göçkeada) το 1970,έγινε ένα σύντομο ντοκιμαντέρ το 2015 στο πλαίσιο του έργου “ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ για να θυμάστε και να εξηγείτε”. Σκηνοθετημένο από τους Murat Yüksel, Onur Tekin και Zehra Güzel, το ντοκιμαντέρ παρουσιάστηκε επίσης από το Ίδρυμα Ιστορίας το 2016.
Οι σκηνοθέτες στο κανάλι τους στο YouTube το οποίο άνοιξε εκ νέου με νέο όνομα (ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΙΜΒΡΟΣ) ασχολούνται με τις εθνικιστικές πολιτικές που εφαρμόζονται στο νησί βασιζόμενοι στις αφηγήσεις των μαρτύρων.
Ο Murat Yüksel, σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ, εξήγησε ότι, αν και γνώριζε κάποια πράγματα για το γεγονός της μετατροπής του νησιού σεGöçkeada, ωστόσο, η ιδέα για το γύρισμα του ντοκιμαντέρ εξελίχθηκε μόνο αφότουπροέβη σε ιστορική έρευνα.
Από το “Ίμβρος”στο “Γκιοκτσέαντα”
Ο Yüksel εξήγησε ότι η διαδικασία μετατροπής της Ίμβρου (İmroz) σε Γκιοκτσέαντα (Göçkeada) ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής περιόδου. Στη συνέχεια, υπάρχουν κάποια οδυνηρά γεγονότα που κατέληξαν στις θλιβερές πολιτικές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σχετικά με την Ίμβρο, το οποίο ξεκίνησε τη δεκαετία του 1940 και είχε ως αποτέλεσμα τη μετατροπή σε Göçkeada τη δεκαετία του 1970. Με τον «Φόρο Περιουσίας» που δημοσιεύθηκε το 1942, μπήκε στο στόχαστρο η περιουσία των Χριστιανών πολιτών. Κατά την επόμενη περίοδο, ακολούθησαν τα γεγονότα της 6ης-7ης Σεπτεμβρίου και η κατασκευή μιας φυλακής στο Dereköy το 1964. Σε αυτή τη φυλακή μεταφέρθηκαν όσο πιο πολλοί κρατούμενοι ήταν δυνατό και είχαν καταδικασθεί σε θάνατο για εγκλήματα. Φυσικά, ο λόγος για την κατασκευή φυλακής στο νησί ήταν και πάλι πολιτικός, δηλαδή ο στόχος ήταν η εκδίωξη των Ελλήνων από την Ίμβρο”.
Τα ίχνη σβήσθηκαν
Ο Yüksel εξήγησε το γεγονός ότι άνθρωποι που ζούσαν μαζί φιλικά για εκατοντάδες χρόνια έπεσαν θύματα της έννοιας του έθνους-κράτους: “Εδώ μαθαίνουμε ότι αυτό συμβαίνει και πάλι αυτή τη φορά. Κάθε πολιτική που εφαρμόζεται στην Ίμβρο είναι σύμφωνη με την εθνικιστική άποψη. Δυστυχώς, οι άνθρωποι που ζούσαν φιλικά στα αρχαία, εύφορα εδάφη της Ανατολίας έχουν θυσιαστεί στο βωμό της εθνικιστικής σκέψης τα τελευταία εκατό χρόνια και τα ίχνη τους έχουν διαγραφεί εντελώς από τη γεωγραφία”.
https://www.ozgurpolitika.com/haberi-imrozdan-rumlari-kovmak-149808
17/5/2021
Σχόλιο: Κάποτε στη Γερμανία εξήγησα σε ένα Γερμανό συνάδελφο ότι η αρχαία ελληνική πόλη της Αλικαρνασσού ονομάζεται από τους Τούρκους Bodrum (παραφθορά του λατινικού “Petronium”) και τον ρώτησα την άποψη του. Η απάντηση του ήταν ότι το ελληνικό όνομα ήταν σαφώς ανώτερο και καλύτερο.
Η γλώσσα ενός λαού, πολλές φορές, προδίδει το πολιτιστικό υπόβαθρο των ομιλούντων αυτήν. Έτσι και στην περίπτωση της Ίμβρου, η μετάβαση από το εύηχο, ιστορικά ελληνικό “Ίμβρος” στο ακουστικά κατώτερο άγαρμπο συνονθύλευμα ατυχώς επιλεγμένων μεταξύ τους προς συμπροφορά συμφώνων “Γκιοκτσέαντα” υποδηλώνει την βίαιη μετάβαση από ένα σαφώς ανώτερο ανθοφόρο πολιτισμό σε μία αναμφίρρηστα χαμηλότερου πολιτιστικού επιπέδου κατάσταση στο νησί. Οι Τούρκοι, ως αυθεντικοί σωβινιστές, μισαλλόδοξοι και απολυταρχιστές, μετέτρεψαν και αυτό το κομμάτι του Ελληνισμού σε ισοπεδωμένη πολιτισμικά άγονη έκταση ερήμου προβαίνοντας σε συστηματική, μεθοδευμένη και καλά οργανωμένη επιχείρηση αλλοίωσης και αφομοίωσης του τοπικού πληθυσμού.
Η Ίμβρος και η Τένεδος προστατεύονταν από την Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 ως αυτοδιοικούμενες περιοχές βάσει του σχεδόν τότε αποκλειστικά ελληνικού πληθυσμού αυτών. Η Τουρκία, ωστόσο, δεν σεβάστηκε αυτές τις διατάξεις και προχώρησε στον εκτουρκισμό των νήσων. Η έννοια της διπροσωπίας στην τουρκική πολιτική διαχρονικά καθώς και η προκλητική χρήση επιλεκτικής μνήμης όσον αφορά στην επίκληση του δήθεν μη σεβασμού από μέρους της Ελλάδας των διεθνών συνθηκών και χαρακτηρισμού αυτής ως “μαξιμαλιστικής” βρίσκουν σε αυτήν την καλύτερη ταύτιση και προσωποποίηση.
Δημήτριος Ι. Αμανατίδης
Από: tourkikanea.gr
Η συστηματική προσπάθεια αφελληνισμού στο νησί της Ίμβρου (İmroz) , το οποίο μετονομάστηκε σε Γκιοκτσέαντα (Göçkeada) το 1970,έγινε ένα σύντομο ντοκιμαντέρ το 2015 στο πλαίσιο του έργου “ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ για να θυμάστε και να εξηγείτε”. Σκηνοθετημένο από τους Murat Yüksel, Onur Tekin και Zehra Güzel, το ντοκιμαντέρ παρουσιάστηκε επίσης από το Ίδρυμα Ιστορίας το 2016.
Οι σκηνοθέτες στο κανάλι τους στο YouTube το οποίο άνοιξε εκ νέου με νέο όνομα (ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΙΜΒΡΟΣ) ασχολούνται με τις εθνικιστικές πολιτικές που εφαρμόζονται στο νησί βασιζόμενοι στις αφηγήσεις των μαρτύρων.
Ο Murat Yüksel, σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ, εξήγησε ότι, αν και γνώριζε κάποια πράγματα για το γεγονός της μετατροπής του νησιού σεGöçkeada, ωστόσο, η ιδέα για το γύρισμα του ντοκιμαντέρ εξελίχθηκε μόνο αφότουπροέβη σε ιστορική έρευνα.
Από το “Ίμβρος”στο “Γκιοκτσέαντα”
Ο Yüksel εξήγησε ότι η διαδικασία μετατροπής της Ίμβρου (İmroz) σε Γκιοκτσέαντα (Göçkeada) ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής περιόδου. Στη συνέχεια, υπάρχουν κάποια οδυνηρά γεγονότα που κατέληξαν στις θλιβερές πολιτικές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σχετικά με την Ίμβρο, το οποίο ξεκίνησε τη δεκαετία του 1940 και είχε ως αποτέλεσμα τη μετατροπή σε Göçkeada τη δεκαετία του 1970. Με τον «Φόρο Περιουσίας» που δημοσιεύθηκε το 1942, μπήκε στο στόχαστρο η περιουσία των Χριστιανών πολιτών. Κατά την επόμενη περίοδο, ακολούθησαν τα γεγονότα της 6ης-7ης Σεπτεμβρίου και η κατασκευή μιας φυλακής στο Dereköy το 1964. Σε αυτή τη φυλακή μεταφέρθηκαν όσο πιο πολλοί κρατούμενοι ήταν δυνατό και είχαν καταδικασθεί σε θάνατο για εγκλήματα. Φυσικά, ο λόγος για την κατασκευή φυλακής στο νησί ήταν και πάλι πολιτικός, δηλαδή ο στόχος ήταν η εκδίωξη των Ελλήνων από την Ίμβρο”.
Τα ίχνη σβήσθηκαν
Ο Yüksel εξήγησε το γεγονός ότι άνθρωποι που ζούσαν μαζί φιλικά για εκατοντάδες χρόνια έπεσαν θύματα της έννοιας του έθνους-κράτους: “Εδώ μαθαίνουμε ότι αυτό συμβαίνει και πάλι αυτή τη φορά. Κάθε πολιτική που εφαρμόζεται στην Ίμβρο είναι σύμφωνη με την εθνικιστική άποψη. Δυστυχώς, οι άνθρωποι που ζούσαν φιλικά στα αρχαία, εύφορα εδάφη της Ανατολίας έχουν θυσιαστεί στο βωμό της εθνικιστικής σκέψης τα τελευταία εκατό χρόνια και τα ίχνη τους έχουν διαγραφεί εντελώς από τη γεωγραφία”.
https://www.ozgurpolitika.com/haberi-imrozdan-rumlari-kovmak-149808
17/5/2021
Σχόλιο: Κάποτε στη Γερμανία εξήγησα σε ένα Γερμανό συνάδελφο ότι η αρχαία ελληνική πόλη της Αλικαρνασσού ονομάζεται από τους Τούρκους Bodrum (παραφθορά του λατινικού “Petronium”) και τον ρώτησα την άποψη του. Η απάντηση του ήταν ότι το ελληνικό όνομα ήταν σαφώς ανώτερο και καλύτερο.
Η γλώσσα ενός λαού, πολλές φορές, προδίδει το πολιτιστικό υπόβαθρο των ομιλούντων αυτήν. Έτσι και στην περίπτωση της Ίμβρου, η μετάβαση από το εύηχο, ιστορικά ελληνικό “Ίμβρος” στο ακουστικά κατώτερο άγαρμπο συνονθύλευμα ατυχώς επιλεγμένων μεταξύ τους προς συμπροφορά συμφώνων “Γκιοκτσέαντα” υποδηλώνει την βίαιη μετάβαση από ένα σαφώς ανώτερο ανθοφόρο πολιτισμό σε μία αναμφίρρηστα χαμηλότερου πολιτιστικού επιπέδου κατάσταση στο νησί. Οι Τούρκοι, ως αυθεντικοί σωβινιστές, μισαλλόδοξοι και απολυταρχιστές, μετέτρεψαν και αυτό το κομμάτι του Ελληνισμού σε ισοπεδωμένη πολιτισμικά άγονη έκταση ερήμου προβαίνοντας σε συστηματική, μεθοδευμένη και καλά οργανωμένη επιχείρηση αλλοίωσης και αφομοίωσης του τοπικού πληθυσμού.
Η Ίμβρος και η Τένεδος προστατεύονταν από την Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 ως αυτοδιοικούμενες περιοχές βάσει του σχεδόν τότε αποκλειστικά ελληνικού πληθυσμού αυτών. Η Τουρκία, ωστόσο, δεν σεβάστηκε αυτές τις διατάξεις και προχώρησε στον εκτουρκισμό των νήσων. Η έννοια της διπροσωπίας στην τουρκική πολιτική διαχρονικά καθώς και η προκλητική χρήση επιλεκτικής μνήμης όσον αφορά στην επίκληση του δήθεν μη σεβασμού από μέρους της Ελλάδας των διεθνών συνθηκών και χαρακτηρισμού αυτής ως “μαξιμαλιστικής” βρίσκουν σε αυτήν την καλύτερη ταύτιση και προσωποποίηση.
Δημήτριος Ι. Αμανατίδης