Πολλοί περιμένουν πολλά από την στάση των ΗΠΑ επί Μπάιντεν, έναντι της Τουρκίας. Οι ανακοινώσεις για αποβολή της Τουρκίας από το πρόγραμμα F-35 και η δήλωση Μπάιντεν για τη γενοκτονία των Αρμενίων, έχουν προκαλέσει κλίμα προσμονής. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε σε καμία περίπτωση ότι η κυρίαρχη αντίληψη στις ΗΠΑ είναι μία: “Η Τουρκία δεν πρέπει να χαθεί”… Αυτό θα καθορίσει την πολιτική της Ουάσινγκτον, όσο κι αν η αντιπαράθεση δείχνει δύσκολο να ξεπεραστεί.
Από: militaire.gr
Συνεπώς στην Ελλάδα καλό θα ΄ναι να κρατάμε μικρό καλάθι για την αμερικανική στάση. Και ακόμη καλύτερο είναι να σταματήσουμε να ανεχόμαστε το “σανό” που συστηματικά το τελευταίο διάστημα κάποιοι προσπαθούν να “ταΐσουν” τον κόσμο, προσπαθώντας να επιβάλλουν συγκεκριμένες αγορές δισεκατομμυρίων από τις ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα το “αμερικανικό αποτύπωμα” στην περιοχή. Να το δούμε πρώτα….
Το πιο παράδοξο όμως είναι ότι η Ελλάδα δεν είχε κανένα λόγο ούτε να συρθεί αυτοκαταστροφική γερμανική “συνταγή” που επέβαλε συνομιλίες με την Τουρκία, ούτε να αναμένει την αμερικανική παρέμβαση. Η γεωπολιτικές εξελίξεις στη Μεσόγειο ήταν ευνοϊκότατες για να προχωρήσει σε στενή και ουσιαστική στρατιωτική συνεργασία με την ισχυρότερη στρατιωτικά χώρα της Ευρώπης: τη Γαλλία.
Η Jana Jabbour σε μία πολύ καλή ανάλυση (διαβάστε τη όλη ΕΔΩ) εξηγεί πόσο βαθιά είναι η σύγκρουση Γαλλίας-Τουρκίας και η ανάλυση της προκαλεί το ερώτημα: είναι τόσο τυφλοί στην ελληνική κυβέρνηση που δεν μπορούν να δουν τα αυτονόητα; Τόσο επιπόλαιοι που πιστεύουν στ΄ αλήθεια ότι οι στρατηγικές συνεργασίες χτίζονται με τη λογική “αφού δε θα πάρουμε τις φρεγάτες να αγοράσουμε αεροσκάφη”; Αυτό έγινε με τα Rafale…
Η ανάλυση την οποία επικαλούμαστε επισημαίνει ότι “η γαλλο-τουρκική αντιπαράθεση στην Ανατολική Μεσόγειο είναι μία γεωπολιτική διαμάχη για την εξουσία σε πολλά μέτωπα: Λιβύη, Συρία, Λίβανος.
…Οι ηγεμονικές της φιλοδοξίες της Τουρκίας έρχονται σε αντίθεση με το όραμα της Γαλλίας για τη Μεσόγειο και τον ορισμό των συμφερόντων της στην περιοχή”, γράφει και προσθέτει η Jana Jabbour: “Αυτό που ξεκίνησε ως προσωπική εχθρότητα μεταξύ Macron και Erdogan σταδιακά μετατρέπεται σε μια μεγάλη γεωπολιτική αντιπαλότητα, όπου η Γαλλία ενεργεί ως υπερασπιστής της παλιά περιφερειακή τάξη και η Τουρκία ως διεκδικητής”.
Ο αμυντικός αναλυτής και Απόστρατος Αξιωματικός Παναγιώτης Θεοδωρακίδης στη συνέντευξη του στο Militaire.gr μίλησε για το τι θα μπορούσε να είχε συμφωνήσει η Ελλάδα με τη Γαλλία σε στρατιωτικό επίπεδο ,προκειμένου η γαλλική παρουσία στην περιοχή να είναι διαρκής και να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα σε κάθε ακραία τουρκική κίνηση. Η Αθήνα δεν επέλεξε αυτή την προφανή λύση μέσω μιας αμυντικής στρατηγικής συνεργασίας αλλά προτίμησε να περιμένει …ημερομηνίες διερευνητικών καθ’ υπόδειξη των Γερμανών! Ποιος έχει ξεχάσει ότι ο τουρκικός στόλος βγήκε στο Αιγαίο τον Ιούλιο με τον Γερμανό ΥΠΕΞ Χ.Μάας να βρίσκεται στην Αθήνα;
Όλα αυτά όπως φαίνεται θα τα βρούμε μπροστά μας. Οι εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά μπορεί να μην προβάλλονται αλλά τρέχουν. Μέχρι στιγμής όλα δείχνουν ότι δεν θα ΄ναι ευχάριστα. Αν η πρόβλεψη επαληθευτεί κάποιοι θα πρέπει να εξηγήσουν τις επιλογές τους…