Είναι και οι δύο ακραίοι, ακυρώνοντας ανεύθυνα όλες τις άλλες ρεαλιστικές δυνατότητες.
Έχουν όμως κι άλλο ένα κοινό σημείο.
Φοβούνται και οι δύο!
Φοβούνται να αναλάβουν τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις για να αγωνισθούν με όλα τα μέσα και σε όλα τα πεδία για να δημιουργήσουμε αξιόπιστη αποτρεπτική δυνατότητα (αμυντική και σε όλα τα πεδία), για δημιουργία διεθνών ερεισμάτων, νομικών ερεισμάτων, αποτελεσματικών συμμαχιών, πολιτικής σύμπνοιας και συνεργασίας και αποφασιστικότητας στις ενέργειές μας που να δείχνει χωρίς φοβίες την ισχυρή μας βούληση για να προστατεύσουμε τα ζωτικά μας συμφέροντα, στοιχεία που μπορούν να μας οδηγήσουν στην ειρηνική επίλυση των διαφορών!
Γιατί άλλο είναι το "θέλω πόλεμο" και άλλο ότι "δε θα φοβηθώ και δεν θα υποκύψω στις βουλήσεις κάποιου που με απειλεί με πόλεμο για να εκχωρήσω χωρίς αγώνα τα ζωτικά μου συμφέροντα!".
Σταματήστε λοιπόν όσοι αναπαράγετε το γελοίο αυτό δίλημμα ως επιχείρημα, γιατί τελικά ο κατευνασμός είναι αυτός που αποθρασύνει τον αντίπαλο για να διεκδικεί όλο και περισσότερα και θα μας οδηγήσει τελικά σε αυτό που φοβόσαστε, σε πόλεμο για την επιβίωσης μας πλέον!