Η Γαλλία θα πιει το πικρό ποτήριο μέχρι τελευταίας σταγόνας

ds_30 / pixabay

Τα μεγάλα λόγια είναι κάτι που πρέπει να σταθμίσει κανείς πολύ σοβαρά στην πολιτική πριν τα ξεστομίσει και αναφέρομαι στον Πρόεδρο Μακρόν. Η Γαλλία μπορεί να βιώνει μία έξαρση της εξτρεμιστικής συμπεριφοράς του ισλάμ όμως δεν είναι άμοιρη ευθυνών.

Του Στρατή Μαζίδη

Καταρχήν στη Γαλλία υπάρχουν νόμοι που λογοκρίνουν τις απόψεις. Η Γαλλία τόσα χρόνια προστάτευε την ανάπτυξη του ισλάμ (το οποίο από την πλευρά του έπραττε άριστα υπηρετώντας τη διδασκαλία του), αφού καταδίωκε όλους όσους εξέφραζαν αντίθετη άποψη και προβληματισμό ως προς το μέλλον της χώρας αυτής που αποτελούσε ένα από τα πολιτιστικά σύμβολα της Δυτικής Ευρώπης.

Σε δεύτερο χρόνο η Γαλλία πληρώνει το κενό. Ποιο κενό; Αυτό που άφησε ο χωρισμός κράτους-εκκλησίας που επιδιώκουν ορισμένοι να γίνει και στην Ελλάδα. Το γαλλικό κράτος κατέστη ουδετερόθρησκο. Όμως η ουδετερότητα δε συνιστά θέση αλλά απλά κενό το οποίο σίγουρα κάποιος θα συμπληρώσει. Στην προκειμένη περίπτωση όπως ήταν πολύ λογικό το έκανε το ισλάμ.

Ήταν επιλογή της Γαλλίας να αποκοπεί από τις χριστιανικές της ρίζες και αξίες. Για αυτό σήμερα το πληρώνει πολύ ακριβά πορευόμενη ανερμάτιστη. Όπως επίσης είναι απαράδεκτο το οποιοδήποτε σατιρικό περιοδικό να ασκεί χυδαία σάτιρα απέναντι στα πιστεύω των άλλων. Τη θρησκεία, τα ήθη και τα έθιμα τον άλλων πρέπει να τα σεβόμαστε ακόμα και αν δεν συμφωνούμε σε τίποτα μαζί τους. Ομοίως βέβαια και οι φιλοξενούμενοι σε έναν τόπο με διαφορετικά χαρακτηριστικά οφείλουν να τα σέβονται.

Εκτός των παραπάνω, η Γαλλία διακρίνεται από ένα ακόμη χαρακτηριστικό. Υπήρξε αποικιοκρατική χώρα. Ως εκ τούτου μεγάλοι πληθυσμοί από τις αποικίες της είχαν κάθε δικαίωμα να πάνε να ζήσουν στη Γαλλία αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον στη μητρόπολη που ενδεχομένως δεν τους άφηνε πολλά περιθώρια στην πατρίδα τους. Μεγάλο μέρος όμως αυτών των πληθυσμών έχει διαφορετικό πολιτιστικό, κοινωνικό, αξιακό και θρησκευτικό υπόβαθρο.

Ο κ. Μακρόν μπορεί να λέει μεγάλες κουβέντες και ενέργειες όπως με τα σκίτσα να γίνονται τουλάχιστον σε γνώση του (και Ελληνες πολιτικοί να εμφανίζονται ως "ζεσουήδες", άλλη...ευφυής κίνηση αυτή), όμως η Γαλλία το ποτήρι των λαθών και των παραλείψεών της έχει ήδη αρχίσει να το γεύεται. Το ίδιο ποτήρι μπορεί να δοκιμάσουμε κι εμείς κάποια στιγμή. Επιπλέον η γκάφα του Μακρόν καθίσταται μεγαλύτερη καθώς γίνεται σε μια συγκυρία κατά την οποία ένα υγιές μπλοκ των λαών της Μεσογείου και του Αραβικού κόσμου δείχνει να μπορεί να συνεννοηθεί.