Το μεγαλύτερο λάθος του ελληνικού πολιτικού συστήματος τις τελευταίες δεκαετίες, έναντι της Τουρκίας, είναι η υιοθέτηση μιας βολικής πολιτικής εξευμενισμού και η εμμονή σε μια κοντόφθαλμη πολιτική που αδυνατεί να δει τη μεγάλη εικόνα της σταδιακής εξέλιξης της σε μια δύναμη αναθεωρητισμού στην περιοχή.
Η ελληνική προσήλωση αποκλειστικά στις ελληνοτουρκικές διαφορές στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο, είναι μια μικρή εικόνα που στερεί τη δυνατότητα της ιχνηλάτησης σε ευρύτερη κλίμακα των τουρκικών επιδιώξεων στην Ευρασία. Ο κόσμος δεν γυρίζει μόνο γύρω από εμάς. Η Ελλάδα είναι μόνο ένα μέρος του ευρύτερου τουρκικού σχεδιασμού και μιας στρατηγικής επέκτασης που εξαπλώνεται πλέον από την Κύπρο, τη Συρία και το Ιράκ, μέχρι την Λιβύη και τη Σομαλία, τώρα και στη Νιγηρία.
Η κατανόηση των επιδιώξεων της Τουρκίας να αναδειχθεί σε μεγάλη περιφερειακή δύναμη δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με την παρατήρηση ολόκληρου του πεδίου των ενεργειών της. Είναι λάθος να αντιμετωπίζεται ένας πολυεπίπεδος παίκτης, όπως είναι η Τουρκία, μέσα από το μονοδιάστατο πρίσμα του ελληνικού μικροκόσμου και των μεταξύ μας διαφορών.
Αν κοιτούσαμε τη μεγάλη εικόνα, θα είχαμε αντιληφθεί από πολύ νωρίς τη μεγάλη απειλή που αντιπροσωπεύει ο νεοθωμανισμός του Ερντογάν, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για τα κράτη όλης της περιοχής. Έναν κίνδυνο που, αν τώρα δεν εμποδισθεί ο Ερντογάν και οι διάδοχοι του, μακροπρόθεσμα θα απειλήσει ακόμα και την εξίσου κοντόφθαλμη Ευρώπη, που προς το παρόν κοιτάζει μόνο τα οικονομικά συμφέροντα της με την Τουρκία.
Είναι δε τόσο κοντόφθαλμη η ελληνική οπτική για την Τουρκία, που ενόσω οι Τούρκοι θεωρούν τον Ελληνισμό ως ένα ενιαίο σύνολο από την Κύπρο έως την Ελλάδα, που προσπαθούν να το διασπάσουν, εμείς τους κάνουμε τη χάρη, μιλώντας για Κυπριακή και Ελληνική ΑΟΖ, σαν να είναι η Κύπρος κάτι "άλλο" για εμάς, κάτι σαν την Μάλτα ας πούμε. Διότι μπορεί ο ελληνισμός να απλώνεται σε δύο ξεχωριστά κράτη, αλλά η τουρκική επιθετικότητα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από κοινού σε ένα πανεθνικό μέτωπο.
Δεν είναι όμως μόνο η Ελλάδα κοντόφθαλμη απέναντι στην Τουρκία. Είναι δυστυχώς και η ΕΕ. Η πρόταξη των οικονομικών συμφερόντων στερεί τη δυνατότητα από πολλές χώρες να αντιληφθούν τον μακροπρόθεσμο κίνδυνο που εγκυμονεί για αυτές η νεοθωμανική επέκταση αναμεμειγμένη με τον πανισλαμισμό. Θεωρούν ότι βρίσκονται μακριά από το πρόβλημα, αλλά ξεχνούν ότι μπορεί να τις πλησιάσει. Ευτυχώς όμως, όχι όλες. Κάποιοι έχουν αντιληφθεί το πρόβλημα και γρηγορούν.
Οι Αυστριακοί π.χ ακόμα θυμούνται την Βιέννη, εξού και το σταθερό αντιτουρκικό τους φρόνημα. Κυρίως όμως οι Γάλλοι! Δεν είναι τυχαίο και ευτυχώς για εμάς, που η Γαλλία βγαίνει μπροστά για να προλάβει το κακό πριν αυτό γιγαντωθεί μέσω της ανοχής και της ευρωπαϊκής αβελτηρίας. Η Γαλλία-ναυτική δύναμη- δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την Αν. Μεσόγειο στον έλεγχο της Τουρκίας και την Ελλάδα δορυφόρο της. Πριν ο νεοθωμανισμός αρχίσει να καταπίνει τους πάντες, η Ελλάδα θα πρέπει να σταθεί αποφασιστικά μαζί με την Γαλλία και με άλλες χώρες σε ένα δυναμικό αντι-τουρκικό μέτωπο. Τώρα, πριν να είναι αργά....