Θετική σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται η υπογραφή συμφωνίας με την Ιταλία για τον καθορισμό ΑΟΖ. "Αγοράστηκε" όμως με σημαντικές παραχωρήσεις από ελληνικής πλευράς, κυρίως σε θέματα αλιείας.
Αναστάσιος Λαυρέντζος
Το θετικό στοιχείο το οποίο φαίνεται να έχει η συμφωνία, είναι η αναγνώριση ότι τα νησιά έχουν τη δική τους υφαλοκρηπίδα. Συνεπώς η ΑΟΖ μπορεί να ορισθεί με βάση την ακτογραμμή και των νησιών. Αυτό δημιουργεί ένα προηγούμενο απέναντι και στην Αλβανία και στην Τουρκία.
Σημειώνεται ότι η συμφωνημένη γραμμή οριοθέτησης ξεκινά λίγο νοτιότερα από το σημείο που συναντιούνται θεωρητικά οι ΑΟΖ Ελλάδας, Ιταλίας και Αλβανίας (τριεθνές), ώστε να μην απαιτείται και η συγκατάθεση της Αλβανίας. Η καθορισμός ΑΟΖ με την Αλβανία παραμένει ως εκκρεμότητα για το μέλλον. Η πλέον ακανθώδης εκκρεμότητα θα είναι βεβαίως ο καθορισμός ΑΟΖ με τη Λιβύη, καθώς η τελευταία ως τουρκικό προτεκτοράτο λειτουργεί ως εξάρτημα της τουρκικής πολιτικής.
Μελανό σημείο της Συμφωνίας η αποδοχή από ελληνικής πλευράς ότι οι Ιταλοί ψαράδες θα μπορούν να εισέρχονται εντός της ελληνικής ΑΟΖ και να ψαρεύουν έως το όριο των ελληνικών χωρικών υδάτων που σήμερα φτάνουν τα 6νμ. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες η δυνατότητα να ψαρεύουν στη ζώνη 6-12νμ θα την διατηρήσουν και μετά από πιθανή επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12νμ.
Οι παραπάνω παραχωρήσεις είναι μονομερείς, αφού δεν εξασφαλίσαμε ανάλογα δικαιώματα και για τους Έλληνες ψαράδες εντός των Ιταλικών χωρικών υδάτων, τα οποία εκτείνονται στα 12νμ. Επίσης είναι οικονομικά σημαντικές, αφού αφορούν την αλιεία ακριβών αλιευμάτων (γαρίδες) σε όλη την έκταση της Δυτικής Ελλάδας. Κατά μια έννοια λοιπόν τη Συμφωνία την αγοράσαμε από την Ιταλία, η οποία βρήκε την ευκαιρία λόγω των τουρκικών πιέσεων να αποσπάσει οικονομικά οφέλη.
Εντύπωση ακόμη προκαλεί το γεγονός ότι ενώ υπογράψαμε με την Ιταλία μια Συμφωνία για την ΑΟΖ, δεν εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία να επεκτείνουμε τα χωρικά ύδατα στο Ιόνιο στα 12νμ, όπως ακριβώς έχει και η Ιταλία. Σημειώνεται ότι η μερική επέκταση των χωρικών υδάτων δεν θα είχε αρνητικό αντίκτυπο στο Αιγαίο, αφού η πρακτική αυτή δεν είναι ασυνήθης. Ανάλογα έχει πράξει και η Τουρκία στη Μαύρη Θάλασσα.
Τα παραπάνω προκύπτουν από τις δημοσιογραφικές πληροφορίες που βγήκαν στα ΜΜΕ. Σαφέστερη εικόνα θα έχω όταν διαβάσω το κείμενο της συμφωνίας.
* ανάρτηση στο fb
Αναστάσιος Λαυρέντζος
Το θετικό στοιχείο το οποίο φαίνεται να έχει η συμφωνία, είναι η αναγνώριση ότι τα νησιά έχουν τη δική τους υφαλοκρηπίδα. Συνεπώς η ΑΟΖ μπορεί να ορισθεί με βάση την ακτογραμμή και των νησιών. Αυτό δημιουργεί ένα προηγούμενο απέναντι και στην Αλβανία και στην Τουρκία.
Σημειώνεται ότι η συμφωνημένη γραμμή οριοθέτησης ξεκινά λίγο νοτιότερα από το σημείο που συναντιούνται θεωρητικά οι ΑΟΖ Ελλάδας, Ιταλίας και Αλβανίας (τριεθνές), ώστε να μην απαιτείται και η συγκατάθεση της Αλβανίας. Η καθορισμός ΑΟΖ με την Αλβανία παραμένει ως εκκρεμότητα για το μέλλον. Η πλέον ακανθώδης εκκρεμότητα θα είναι βεβαίως ο καθορισμός ΑΟΖ με τη Λιβύη, καθώς η τελευταία ως τουρκικό προτεκτοράτο λειτουργεί ως εξάρτημα της τουρκικής πολιτικής.
Μελανό σημείο της Συμφωνίας η αποδοχή από ελληνικής πλευράς ότι οι Ιταλοί ψαράδες θα μπορούν να εισέρχονται εντός της ελληνικής ΑΟΖ και να ψαρεύουν έως το όριο των ελληνικών χωρικών υδάτων που σήμερα φτάνουν τα 6νμ. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες η δυνατότητα να ψαρεύουν στη ζώνη 6-12νμ θα την διατηρήσουν και μετά από πιθανή επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12νμ.
Οι παραπάνω παραχωρήσεις είναι μονομερείς, αφού δεν εξασφαλίσαμε ανάλογα δικαιώματα και για τους Έλληνες ψαράδες εντός των Ιταλικών χωρικών υδάτων, τα οποία εκτείνονται στα 12νμ. Επίσης είναι οικονομικά σημαντικές, αφού αφορούν την αλιεία ακριβών αλιευμάτων (γαρίδες) σε όλη την έκταση της Δυτικής Ελλάδας. Κατά μια έννοια λοιπόν τη Συμφωνία την αγοράσαμε από την Ιταλία, η οποία βρήκε την ευκαιρία λόγω των τουρκικών πιέσεων να αποσπάσει οικονομικά οφέλη.
Εντύπωση ακόμη προκαλεί το γεγονός ότι ενώ υπογράψαμε με την Ιταλία μια Συμφωνία για την ΑΟΖ, δεν εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία να επεκτείνουμε τα χωρικά ύδατα στο Ιόνιο στα 12νμ, όπως ακριβώς έχει και η Ιταλία. Σημειώνεται ότι η μερική επέκταση των χωρικών υδάτων δεν θα είχε αρνητικό αντίκτυπο στο Αιγαίο, αφού η πρακτική αυτή δεν είναι ασυνήθης. Ανάλογα έχει πράξει και η Τουρκία στη Μαύρη Θάλασσα.
Τα παραπάνω προκύπτουν από τις δημοσιογραφικές πληροφορίες που βγήκαν στα ΜΜΕ. Σαφέστερη εικόνα θα έχω όταν διαβάσω το κείμενο της συμφωνίας.
* ανάρτηση στο fb