 |
| raedon / pixabay |
Η ελληνική κυβέρνηση δείχνει να μπορεί να παίρνει μερικές πρώτες βαθιές ανάσες από τις ως τώρα αποχρώσες ενδείξεις ότι μάλλον επετεύχθη να ελεχθεί η επιδημία του κορωνοϊού στη χώρα αποφεύγοντας δραματικές καταστάσεις όπως πχ στη γειτονική Ιταλία. Ας ελπίσουμε ότι οι ενδείξεις θα μετατραπούν σε απτά στοιχεία κατά το πρώτο ήμισυ του Απριλίου και πως το αρχικό μούδιασμα δε θα μας στοιχίσει.
Του Στρατή Μαζίδη
Η κυβέρνηση δείχνει να έχει μια στρατηγική σταδιακής κλιμάκωσης των μέτρων. Το ερώτημα είναι τι σκέπτεται για το αύριο. Ήδη διαβάζουμε σε κάποια ΜΜΕ, όπως στα ΝΕΑ για ολική απαγόρευση κυκλοφορίας. Μια ακόμη πτυχή θα μπορούσε να είναι πως η κυβέρνηση επιθυμεί να σφίξει κι άλλο τα μέτρα για να έχει περισσότερο χρόνο, να κερδίσει μερικές ακόμη "επόμενες δύο κρίσιμες εβδομάδες" μεταθέτοντας την άρση όλων αυτών των περιορισμών που όλοι αντιλαμβανόμαστε πως δε θα πραγματοποιηθούν από τη μια στιγμή στην άλλη.
Ωστόσο, νομίζω πως αν ευσταθεί ένα τέτοιο σενάριο, προκύπτει άλλωστε από δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, τότε οδηγούμαστε ίσως σε μεγαλύτερους κινδύνους. Μέχρι στιγμής η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας συμπεριφέρεται σωστά. Έχει περιορίσει τις μετακινήσεις, πολύ πριν τις αποφασίσει η πολιτεία. Όταν πχ το 90% αντιδρά υποδειγματικά, το να ρισκάρεις να τιθασεύσεις το υπόλοιπο 10% με μεγαλύτερες απαγορεύσεις, μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ.
Φανταστείτε πχ αν ισχύσει αυτό που διαβάζουμε για κυκλοφορία των πολιτών μόνο συγκεκριμένες ώρες, τι ουρές και σκηνές πανικού θα βλέπουμε έξω από σούπερ μάρκετ, φούρνους, φαρμακεία, πρατήρια καυσίμων. Το χρειαζόμαστε αυτό; Μήπως χάσουμε περισσότερα από τα λίγα που σκεπτόμαστε να κερδίσουμε;
Το να κλείσεις κάποιον στο σπίτι, είναι μια πρώτη επιλογή και λύση για αρκετά ζητήματα. Είναι σαν την κορτιζόνη που χορηγείται σε πολλές περιπτώσεις. Όμως η κορτιζόνη θέλει προσοχή για να μη δημιουργήσει δυσκολότερα προβλήματα από αυτά που χρησιμοποιείται για να επιλύσει. Για αυτό το λόγο δίνεται στον ασθενή πάντα μέχρι ενός σημείου και κόβεται με μεγάλη προσοχή.
Αυτό ισχύει και με τον ουσιαστικό εγκλεισμό μας. Δεν είναι μόνο ο κορωνοϊός. Υπάρχει ακόμη το θέμα της ψυχολογίας όλων μας, τα όρια της οποίας ποικίλουν. Επίσης το στρες επαυξάνεται όταν πολλοί σκέπτονται το τι θα αντιμετωπίσουν όταν παρέλθει η περίοδος της πανδημίας. Θα έχουν δουλειά; Θα έχουν να φάνε; Θα ντύσουν τα παιδιά τους; Και όσο περιφέρεσαι έγκλειστος μέσα σε ένα σπίτι, τόσο αναλώνεσαι σε τέτοιες σκέψεις.
Τα συχνά διαγγέλματα και οι καθημερινές απογευματινές αυστηρές δηλώσεις πολιτικού προσωπικού, μάλλον δε βοηθούν. Συντηρούν ένα αρνητικό τοξικό κλίμα φόβου. Ο φόβος δεν είναι καλός σύμβουλος. Δε λέμε ότι πρέπει να χαζογελάμε. Σε όλα όμως χρειάζεται ένα μέτρο. Τα ΜΜΕ πρέπει να βοηθήσουν σε αυτήν την κατεύθυνση. Η μάχη δε θα κερδηθεί μόνο με απαγορεύσεις, φοβέρες και εξοντωτικά πρόστιμα. Η νίκη θα έρθει με τόνωση της ψυχολογίας. Με προβολή κι εστίαση στα θετικά νέα όπως η αποδιασωλήνωση τεσσάρων συνανθρώπων μας. Με θετικό και καλό λόγο. Με κουράγιο να κρατήσουμε μια μέρα ακόμη.
Ο περιορισμός της κυκλοφορίας έχει μια χρησιμότητα ως ένα σημείο. Η επιτυχία του πρέπει να προκύπτει από την ωριμότητα και όχι την αυστηρότητα. Αλλά και αυτό πρέπει να έχει μια σαφή οριοθέτηση και χρονικό ορίζοντα, διότι όπως και η κορτιζόνη δεν μπορεί να ισχύει επ' αόριστον ούτε να χορηγείται σε υπερβολική δόση. Χρειάζεται η μέγιστη δυνατή προσοχή.