Ζω σε μια γειτονιά όπου η έννοια του σεβασμού και των ορίων της ελευθερίας του καθενός για ορισμένους αποτελεί μια παρερμηνευμένη έννοια. Ως εκ τούτου και για τους καλεσμένους κάποιων εξ αυτών κατά τη λαϊκή ρήση "δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι". Εδώ λοιπόν υπάρχουν και ορισμένοι αδιέξοδοι ιδιωτικοί δρόμοι, που οδηγούν σε κατοικίες.
Του Στρατή Μαζίδη
Κάποιος λοιπόν επισκέπτης φρόντισε να παρκάρει τη μισθωμένη Πόρσε Καγιέν του κλείνοντας έναν τέτοιο δρόμο, αδιαφορώντας αν σε αυτόν μέσα βρίσκονταν δύο οχήματα. Κάποια στιγμή λοιπόν οι άνθρωποι ήθελαν να μετακινηθούν. Ο ένας ήθελε να πάει τη χειρουργημένη γυναίκα του στο γιατρό. Οι άλλοι, τεχνίτες, είχαν τελειώσει τη δουλειά τους αλλά μεσημέρι Παρασκευής δεν μπορούσαν να φύγουν να πάνε να ξεκουραστούν.
Μέσα σε όλα βάλτε και έναν 99χρονο κάτοικο, ο οποίος όπως έλεγε η σύζυγός του ήθελε να φωνάξει το ΕΚΑΒ και δεν μπορούσε.
Επί μία ώρα οι άνθρωποι καλούσαν την Αστυνομία, ζητούσαν γερανό και η απάντηση ήταν ότι υπάρχει φόρτος! Καταλαβαίνετε ότι όσο περνούσε ο χρόνος, τα αίματα άρχισαν να βράζουν. Ο σύζυγος στα όριά του, οι γείτονες βγήκαμε στο δρόμο, άλλοι χτυπούσαν κουδούνια, ένας χαμός. Πήρα κι ο ίδιος το 100. Τους ρώτησα τι ακριβώς περιμένουν παρουσιάζοντάς τους την κατάσταση και συνιστώντας να σπεύσουν γιατί τα πράγματα μπορεί να ξεφύγουν. Ξαφνικά...ήρθαν. Έκοψαν μια κλήση 20 ευρώ [σιγά τω ωά για τον καγιενάρχη] και αφαίρεσαν τις πινακίδες για τις οποίες είπαν ότι παρέπεμπαν σε εταιρεία που μισθώνει οχήματα.
Το 100 έφυγε. Όσο για το Καγιέν; Συστήθηκε στους πολιορκημένους να φωνάζουν γερανό οι ίδιοι! Μετά από κάποια ώρα, κοντεύοντας πια το δίωρο, αποφασίζει να εμφανιστεί ο οδηγός. Ερχόταν υποβασταζόμενος από μια γυναίκα και περπατούσε αργά. Τώρα, ήταν άρρωστος; Ήταν μεθυσμένος; Τον είχε πιάσει χλαπάτσα από τα φαΐ; Τα είχε κάνει πάνω του και το έπαιξε πως κάτι έχει; Το πιθανότερο. Το παράδοξο είναι πως ήρθε κι άλλος αστυνομικός μετά ο οποίος όμως τον άφησε να φύγει σε αυτήν την κατάσταση.
Η κατάσταση θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί εντελώς διαφορετικά. Πάντως Αμεση Δράση μετά από 6-7 κλήσεις και τον καλοφαγά να φεύγει τελικά σαν κύριος με ένα "συγγνώμη" που μπορούν να ακούσουν μόνο πληρώματα σε υποβρύχιο, δεν το λες. Σε αντίστοιχο συμβάν λίγες ημέρες νωρίτερα όπου η ένταση κορυφώθηκε και η κατάσταση πήγε να ξεφύγει, η ΕΛΑΣ ούτε καν ήρθε. Τότε όμως για ποια Αμεση Δράση μιλάμε; Άμεση Δράση είναι αυτό που έζησα στο Λονδίνο το μακρινό 1992 όντας ακόμη μαθητής. Τρώγαμε σε ένα εστιατόριο και ξαφνικά από το πουθενά εκσφενδονίζονται καρέκλες και βγαίνουν μαχαίρια. Σε λιγότερο από 5 λεπτά της ώρας μπήκαν 4 αστυνομικοί και πήραν σηκωτό το μεθυσμένο ταραξία, του οποίου κόπηκε ο τσαμπουκάς παραχρήμα.
Ωραία λοιπόν τα καινούρια 195 οχήματα και τα άλλα 406 που διαβάζουμε ότι έρχονται τους επόμενους μήνες, αλλά...πληρώματα θα έχουν;