Η χώρα μας δε θα πετύχει τους στόχους της εάν δεν δείξει ότι τους υπερασπίζεται εμπράκτως∙ δηλαδή, εάν δεν απαντήσει η ίδια στις παράνομες πρωτοβουλίες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο με την ανακήρυξη της δικής της ΑΟΖ στην περιοχή που το έκανε η Τουρκία, γιατί μόνο έτσι ακυρώνει την τουρκική παραβατικότητα.
Στις τελευταίες ημέρες του χρόνου το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αναπτύσσει πυκνή διπλωματική δραστηριότητα για την αντιμετώπιση των τετελεσμένων που δημιούργησε η Τουρκία με την κατάθεση των συντεταγμένων και των χαρτών της ΑΟΖ στη ζώνη ανάμεσα την ίδια και τη Λιβύη και τη συμφωνία για τον καθορισμό των ορίων των ΑΟΖ με τη Λιβύη ‒ και καλά κάνει.
Όμως, η έντονη δραστηριότητα μετά τις πρωτοβουλίες της Τουρκίας δείχνει τον αιφνιδιασμό της.
Οι εσωτερικές εξελίξεις στη Λιβύη μπορεί να οδηγήσουν στην ακύρωση του μνημονίου Τουρκίας-Λιβύης, δεν ακυρώνουν όμως την ανακήρυξη της ΑΟΖ της Τουρκίας.
Μπορεί μια ακόμη φορά να συναντηθούν εκπρόσωποι της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ και να υπογράψουν συμφωνία υποστήριξης του Eastmed, όμως αυτό δεν είναι συμφωνία κατασκευής του αγωγού και μάλιστα χωρίς να υπογράφει η Ιταλία έστω την καλή πρόθεση για την κατασκευή.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η Ελλάδα δεν συμμετέχει στα φόρα, όπως του Βερολίνου, όπου θα συζητηθεί το μέλλον του εμφυλίου στη Λιβύη.
Η κυβέρνηση χάνει χρόνο και αρκείται σε επικοινωνιακές ενέργειες, χωρίς να αποδεικνύει ότι μπορεί να αποτρέψει τα τετελεσμένα της Τουρκίας, με κίνδυνο να μην έχει όπλα να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα αργότερα στις διαπραγματεύσεις που πρέπει να γίνουν κάποια στιγμή.
Μάλιστα, εάν συνεχίσει να ζητεί τη βοήθεια τρίτων, χωρίς να πράττει η ίδια, τότε δεν θα πείσει καμία χώρα να μας υποστηρίξει εμπράκτως.