Κάποιες έστω φορές πρέπει να δυσπιστούμε απέναντι στα όσα μας παρουσιάζει η λογική. Βιώνουμε καταστάσεις που δεν μπορούμε να εντάξουμε στην επικράτεια της λογικής.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Καταστάσεις που δεν καταλήγουν σε κάποιο συνεκτικό σχήμα, όπου θα αρμολογούνταν όλα τα επιμέρους ερωτήματα. Ετσι, χάνουμε από τα μάτια μας την πραγματικότητα. Και ενίοτε η κόλαση γίνεται πιο μικρή από την ύπαρξή μας. Και δεν φτάνει της ζωής μας ο χρόνος για την απογοήτευση ή τη θλίψη μας.
Χρειάζεται να καταφύγουμε στην καρδιά μας και στη διαίσθησή μας, για να οσφρανθούμε τι σημαίνει μια κατάσταση ή μια απόφανση ενός προσώπου. Βοηθάει και η ανακύκλωση των εμπειριών μας. Χρειάζεται η σύζευξη λογικής και καρδιάς, όπου συσσωρεύονται στοιχεία ζωής με μεγάλη μοριακή πυκνότητα.
Αλλωστε, η κυνική μέχρις ωμότητας λογική, όταν ενδύεται το μονόχρωμο φόρεμα του ρεαλισμού της συγκυρίας και συνδέεται με την "εφήμερη ύλη" και τις πολύτροπες εκφάνσεις της, ευτελίζει και εξευτελίζει επανειλημμένως τη ζωή.