Η έκρηξη της βόμβας έγινε στις 8 Νοεμβρίου 1939, στις 9.20 μ.μ., μόλις 13 λεπτά μετά την αποχώρηση του Χίτλερ και των ηγετών του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος από τη μπυραρία του Μονάχου Bürgerbräukeller. Οκτώ άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και πάνω από 60 τραυματίστηκαν.
Όταν σχεδόν ολόκληρη η γερμανική κοινωνία βρίσκονταν στοιχισμένη πίσω από τον Χίτλερ μέχρι το «πικρό τέλος» του 1945, βρέθηκε ένας πραγματικός πατριώτης, που θέλησε μόνος του να αλλάξει το ρου της ιστορίας. Ο άσημος επιπλοποιός Γκέοργκ Έλσερ.
Ο άνθρωπος που για μόνο 13 λεπτά δεν έγινε ο μεγαλύτερος τυραννοκτόνος της ιστορίας. Μια δολοφονική απόπειρα που πιθανώς θα σταματούσε τον Β΄Π.Π. στο ξεκίνημά του. Η δολοφονική απόπειρα έγινε σε μια αίθουσα όπου από το 1933 κάθε χρόνο στις 8 Νοεμβρίου «οι παλιοί αγωνιστές» ναζί γιόρταζαν το αποτυχημένο πραξικόπημά τους, του 1923 που οδήγησε τον Χίτλερ στη φυλακή, όπου και έγραψε το «Αγών μου».
Ο Γκέοργκ Έλσερ απέρριπτε από την αρχή τον εθνικοσοσιαλισμό, όντας ο ίδιος για λίγο καιρό (όχι και τόσο ενεργό) μέλος μιας παραστρατιωτικής οργάνωσης (Roter Frontkämpferbund) του KPD. Ψήφιζε κομμουνιστικά κόμματα γιατί πίστευε πως αυτά ήταν πιο κοντά στην εργατική τάξη.
Πήρε την απόφασή του για την απόπειρα το Φθινόπωρο του 1938 μετά τη τετραμερή «Συμφωνία του Μονάχου» με την οποία η Σουδητία παραχωρούνταν στη Γερμανία. Πίστευε ότι ο πόλεμος ήταν αναπόφευκτος και ότι θα επακολουθήσει η κατοχή και άλλων χωρών.
Μοναχικός και ιδεαλιστής είπε σε φίλο του: «Καλύτερα να μ΄ εκτελέσουν παρά να κάνω έστω και ένα βήμα για τους ναζί». Για αρκετούς μήνες παρακολουθούσε τα καθημερινά τεκταινόμενα της μπυραρίας μελετώντας τους εσωτερικούς της χώρους.
Από τον Αύγουστο του 1939 και για περίπου 30-35 νύχτες βρέθηκε μόνος του στη άδεια από κόσμο μπυραρία του Μονάχου για να τοποθετήσει με ακρίβεια τη βόμβα, το «μηχάνημα», όπως το αποκαλούσε, μέσα σ΄ ένα δοκάρι, ακριβώς πίσω από το έδρανο του ομιλητή. Κρυμμένος ώρες σε μια αποθήκη, περίμενε ώσπου να αδειάσει η αίθουσα και μετά κάτω από χρονική πίεση εργάζονταν με απλά εργαλεία και έναν φακό γονατιστός μέχρι τις 2 με 3 το πρωί αδειάζοντας σιγά-σιγά τη δοκό μέσα στην οποία τοποθέτησε «χειρουργικά» τον εκρηκτικό μηχανισμό. Μετά κρύβονταν ξανά στην αποθήκη περιμένοντας να ξημερώσει και να έρθουν οι πρώτοι πελάτες στη μπυραρία για να φύγει απαρατήρητος.
Ο Χίτλερ έφυγε γρηγορότερα από την αίθουσα επειδή λόγω ομίχλης δεν μπόρεσε να ταξιδέψει με το αεροπλάνο για το Βερολίνο και πήρε το τραίνο.
Πίστευε πως με την εξουδετέρωση της ηγετικής τριάδας Χίτλερ , Γκαίριγκ, Γκαίμπελς δεν θα έπεφτε ασφαλώς το ναζιστικό καθεστώς, αλλά η νέα ηγεσία του θα ήταν πολιτικά πιο διαλλακτική και θα τερμάτιζε τον πόλεμο που είχε ξεκινήσει πριν ένα μήνα περίπου.
Λίγο πριν την έκρηξη του Μονάχου ο Έλσερ συνελήφθηκε στην Κωστάντζα στην προσπάθειά του να περάσει παράνομα στην Ελβετία. Μεταφέρθηκε στα γραφεία της Γκεστάπο στο Μόναχο όπου ξεκίνησε η ανάκριση μετά βασανιστηρίων κατά την οποία ομολόγησε τη πράξη του : «Ήθελα με την πράξη μου να εμποδίσω μια μεγαλύτερη αιματοχυσία».
Ακούστηκαν πολλά προπαγανδιστικά για την πράξη αυτή (τρομοκράτης, πράκτορας κλπ). Η αλήθεια είναι όμως ότι την έκανε μόνος του ένας άνθρωπος «της διπλανής πόρτας», ένας «απλός κι ευσυνείδητος επιπλοποιός», που από πολύ νωρίς προείδε ότι οι ναζί προετοίμαζαν τον μεγάλο πόλεμο.
Χωρίς να δικαστεί μεταφέρθηκε σε απομόνωση σε διάφορες φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης, με τελευταίο αυτό του Νταχάου. Μέχρι που στις 9 Απριλίου 1945, λίγες ημέρες πριν την απελευθέρωση του στρατοπέδου, εκτελέστηκε μετά από διαταγή του Χίτλερ.
Μετά τον πόλεμο και για πολλά χρόνια κανείς δεν γνώριζε την ηρωική πράξη του Έλσερ. Το 1989, πενήντα χρόνια μετά την απόπειρα κατά του τυράννου, κυκλοφορεί το φιλμ «Γκέοργ Έλσερ – ένας από τη Γερμανία», με πρωταγωνιστή και σκηνοθέτη τον Claus Maria Brandauer.
Στη γερμανική λαϊκή συνείδηση ο Έλσερ άργησε πολύ να γίνει σύμβολο αντίστασης, ίσως γιατί έκανε αυτό που θα έπρεπε και θα μπορούσε να κάνει ο κάθε «κοινός άνθρωπος». Προσωπική ελευθερία, ελευθερία στην εκπαίδευση και στη θρησκευτική λατρεία αλλά και αναπτυγμένο αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης ήταν βασικά συστατικά της προσωπικότητάς του.
Για πρώτη φορά φέτος τον Νοέμβριο ο Γερμανός πρόεδρος Φρανκ Σταινμάγιερ επισκέφτηκε τη γενέτειρα του Ελσερ στο Königsbronn της Βάδης Βυρτεμβέργης και το μνημείο του Έλσερ που κατασκευάστηκε εκεί το 1998, αποδεχόμενος ότι η Γερμανία άργησε πολύ να τιμήσει έναν ξεχωριστό άνθρωπο.