Πριν περίπου είκοσι μήνες, όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν κατά παράβαση διεθνών συνθηκών συριακά εδάφη στην περιοχή του Αφρίν, είχε προηγηθεί της εισβολής του τακτικού τουρκικού στρατού ο επονομαζόμενος «Ιερός Στρατός», αποτελούμενος από στίφη παραστρατιωτικών και «ατάκτων». Κατά τον ίδιο τρόπο, από την περασμένη Τετάρτη περίπου 20 χιλιάδες «άτακτοι» εφαρμόζουν στη Βόρεια Συρία μια πολεμική τακτική εκτός στρατιωτικών κανόνων, την οποία, σύμφωνα με την γερμανική εφημερίδα die Welt (13-10-2019), αδυνατεί να ελέγξει ακόμα και ο αυταρχικός Ερντογάν.
Ποιος είναι όμως αυτός ο «Ιερός Στρατός» του Τούρκου σουλτάνου που οι δυτικοί αξιωματούχοι κάνουν πως δεν γνωρίζουν; Κατ΄ αρχάς είναι το δημιούργημα της Σαουδικής Αραβίας, της Τουρκίας και των ΗΠΑ, ο «Ελεύθερος Συριακός Στρατός» που εκπροσωπεί τον ριζοσπαστικό σουνιτισμό. Στο τουρκικό ασκέρι συμμετέχουν ακόμη η ισλαμοφασιστική Nur Al-Din Al-Senki και η Ahrar Al-Scharkija, μια ακραία οργάνωση που έχει αποσπαστεί από το παρακλάδι της Al-Quida στη Συρία, τη Nusra. Μια άλλη μισθοφορική ομάδα στην υπηρεσία του Ερντογάν είναι η Dschaisch-Al-Nukhba που απαρτίζεται από πέντε οργανώσεις τζιχαντιστών, ανάμεσα στις οποίες και η Nusra. Άλλοι ονομαστοί «σύμμαχοι» της Τουρκίας είναι και οι εξτρεμιστικές ισλαμικές οργανώσεις Ahrar Al-Scham και Dschaisch Al-Nasr. Επιπλέον, υπό τις διαταγές του Ερντογάν βρίσκονται Τσετσένοι τρομοκράτες, Τουρκμένοι παραστρατιωτικοί καθώς και φασιστικά τάγματα Γκρίζων Λύκων.
Με άλλα λόγια: Οι Κούρδοι μαχητές έχουν και πάλι απέναντί τους εκτός από τον τουρκικό στρατό και το ακραίο σουνιτικό Ισλάμ που βρισκόταν σε στρατιωτική υποχώρηση εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια.
Η νατοϊκή Τουρκία δεν χρειάζεται πλέον, όπως έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια του Συριακού Πολέμου, να κρύψει τη συμμαχία της με ακραία ισλαμικά στοιχεία. Αυτοί που θα πρέπει να ντρέπονται είναι το ΝΑΤΟ και οι πολιτικές ελίτ της Δύσης που αρκούνται σε λεκτικές παρεμβάσεις ή ενδεχομένως σε κάποιες κυρώσεις μελλοντικά. Όχι μόνο γιατί φέρονται υποκριτικά απέναντι στους Κούρδους, αλλά γιατί κρύβουν την αλήθεια από τους πολίτες των χωρών τους για το τι συμβαίνει αυτές τις ημέρες στην πολύπαθη Συρία. Η υποκριτική τους στάση γίνεται συνενοχή.