Δεν έχουμε να κάνουμε σε τούτη την εκλογική αναμέτρηση μόνο με την έρπουσα παλαιοκομματική νοοτροπία, εκπεφραζόμενη μάλιστα από νέους ανθρώπους ή και νεοσσούς της πολιτικής. Δεν έχουμε να κάνουμε με το "παράλογο" ως τυποποιημένο σύνθημα μιας περιόδου ή δεσπόζοντα φθόγγο μιας "σχολής" νοοτροπίας.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Εχουμε να κάνουμε με δυνάμεις που καταργούν, αχρηστεύουν τη λογική της κοινωνίας. Πρόκειται για παρέκκλιση, ξεστράτισμα, που με την επίφαση της εκλογικής διαδικασίας, οδηγεί στην παραπλάνηση των ψηφοφόρων.
Και δεν είναι ασφαλώς η πρώτη φορά που ο ορθολογισμός και η αλήθεια υφίστανται δεινή ήττα σε μια εκλογική αναμέτρηση. Η ιστορία το δείχνει με αρκετή πειστικότητα. Και για όσους εξακολουθούν να κηρύσσουν τον ορθό λόγο, σε μια τέτοια περίοδο προεκλογικής παραφροσύνης, είναι ένα εγχείρημα χωρίς πολλές ελπίδες.
Ας μην απορούμε λοιπόν με όσα βιώνουμε, μέσα από επιφανειακότητες ή προκαταλήψεις, μέσα από προεκλογικές πρακτικές που υποτιμούν βάναυσα την νοημοσύνη μας, και αναδίδουν έναν ήχο ταραχής υπολανθάνουσας.
Η αντίθεση ανάμεσα σε μια κοινωνία που μοιάζει να προχωρεί θριαμβευτικά, με διασκελισμό πλατύ, από λάθη σε λάθη, παγιδευμένη σε πολιτικά συνθήματα και άγονες προσδοκίες, και μια προοπτική δυσοίωνη , την οποία μόνον ελάχιστοι σκεπτόμενοι άνθρωποι οπλισμένοι με εμπειρία και διορατικότητα, έχουν διαρκώς μπροστά στα μάτια τους σαν εφιάλτη, η αντίθεση αυτή είναι το πιο χαρακτηριστικό φαινόμενο τούτης της κακόγουστης εκλογικής αναμέτρησης.
Μορεί για κάποιους να φαίνεται μονότονη η ανακίνηση του θέματος, να μιλούν για την ύψιστη δημοκρατική διαδικασία, ή και να τους προκαλεί ένα αίσθημα δυσφορίας, αλλά δεν είναι αυτός σοβαρός λόγος για να αντιπεράσουμε την πραγματικότητα...