«Θα μπούμε μες το Μάτι μόλις σβήσει η φωτιά και θα βρουμεεε... - Άσε μη το μελετάς» είναι ένας από τους διαλόγους ντοκουμέντο που ακούσαμε στο ντοκιμαντέρ του Αλέξη Παπαχελά για τη φονική πυρκαγιά πέρυσι το καλοκαίρι που άφησε πίσω της 101 νεκρούς, οι οποίοι πιθανότατα θα ήταν πολύ περισσότεροι αν κάποιοι δεν είχαν δράσει ηρωικά.
Του Στρατή Μαζίδη
Αντίστοιχα θα πει κανείς, πως θα μπορούσαν να είναι πολύ λιγότεροι ή ακόμη και κανένας αν υπήρχαν διαθέσιμα μέσα κι αποφεύγονταν λάθος επιλογές τις κρίσιμες στιγμές. Ωστόσο ζούμε σε μια χώρα που προτιμά να μοιράζει ψευτομεράσματα, δηλαδή να κλέβει τα λεφτά των μεν για να τα δει στους δε, δηλαδή όσους δε δούλεψαν πολλά χρόνια και δε-ν πλήρωσαν εισφορές ή να προσλαμβάνει σε περιττές θέσεις στο δημόσιο, αντί πχ να ενισχύσει και να συντηρεί τα πυροσβεστικά της μέσα.
Το καλοκαίρι του 2018 ο Αλέξης Τσίπρας βρισκόταν στον τέταρτο χρόνο της θητείας του. Δεν υπήρχε καμία δικαιολογία ως προς το τι κληρονόμησε διότι θα μπορούσε να το είχε αλλάξει και ήδη τα πρώτα σημάδια θα ήταν εμφανή σε πολλούς τομείς, ένας από αυτούς και η πυρόσβεση.
Όμως το "πάμε κι άγιος ο Θεός" δεν έπιασε. Στο Μάτι εκτός από τους ανθρώπους κάηκε ολόκληρη η σύγχρονη Ελλάδα. Αποκαλύφθηκε το αλαλούμ που επικρατούσε. Κατέρρευσε εντελώς το κράτος. Το ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΙ καλό είναι να το δουν όλοι για να αντιληφθούν σε ποια χώρα ζούμε. Η Ελλάδα συμπτωματικά εξακολουθεί να υπάρχει.
Όσο για τον Αλέξη Τσίπρα, που την ώρα της τραγωδίας εμφανιζόταν σαν τον Πολ Νιούμαν στον "Πύργο της κολάσεως" ενώ γνώριζαν πως άνθρωποι είχαν καεί ζωντανοί και έμοιαζαν με κάρβουνα, τι να πεις; Μόνο ότι δεν πας για πρωθυπουργός, πας σπίτι σου! Αν βέβαια αισθάνεσαι άνθρωπος, αν υπάρχει μέσα σου ψυχή και συναισθήματα.