«Η Μακεδονία μοιράστηκε στα τρία το 1913» (ή τρεισήμισυ)
«Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι συνέχεια της Συνθήκης Ειρήνης Βουκουρεστίου»
Πρόκειται για τρεις εκδοχές ενός μεγαλειώδους ψέματος. Ενός ψέματος που ειπώθηκε και γράφτηκε εκατομμύρια φορές και ίσως ειπωθεί άλλες τόσες, αλλά καλώς ή κακώς δεν ισχύει.
Η Συνθήκη Βουκουρεστίου δεν άφησε τίποτα άλυτο, τίποτα αναπάντητο. Τα έλυσε όλα.
Η Συνθήκη Βουκουρεστίου βρήκε Ελλάδα και Έλληνες, Βουλγαρία και Βούλγαρους, Σερβία κα Σέρβους (για την ακρίβεια «Βασίλειο Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων», άρα Σέρβους, Κροάτες και Σλοβένους), Ρουμανία και Ρουμάνους.
Αυτούς βρήκε, μ’ αυτούς ασχολήθηκε, τα σύνορα αυτών οριοθέτησε, με τη σύμφωνη γνώμη των εκπροσώπων τους και χωρίς καμία αμφισβήτηση ποτέ και από κανέναν.
Ανοιχτό θέμα δεν άφησε.
Μακεδόνες δεν βρήκε.
Μακεδονία δεν βρήκε.
Ούτε ως κράτος, ούτε ως «περιοχή προς μοίρασμα».
Δεν μοίρασε την Μακεδονία. Δεν έκανε καμία αναφορά στην Μακεδονία.
Μοίρασε τις Οθωμανικές κτήσεις.
Ουσιαστικά, όρισε τα σύνορα της Βουλγαρίας προς νότο, δύση και βορρά.
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν χρησιμοποίησε ποτέ των ποτών την λέξη Μακεδονία για κάποια διοικητική της περιφέρεια, βιλαέτι ή σαντζάκι ή κάτι άλλο.
Ποτέ των ποτών.
Η Συμφωνία των Πρεσπών όχι μόνο δεν αποτελεί συνέχεια της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, αλλά αποτελεί ευθεία παραβίασή της, αποτελεί ανατροπή της, αποτελεί αναθεώρησή της.
Δημιουργεί ένα κράτος που ΔΕΝ υπήρχε τότε.
Ικανοποιεί ένα αίτημα για δημιουργία κράτους που ΔΕΝ υπήρχε τότε.
Αποδίδει ταυτότητα σε έναν έθνος που ΔΕΝ υπήρχε τότε.
Αποδίδει όνομα γλώσσας σε μία γλώσσα που ΔΕΝ υπήρχε τότε.
Οι παππούδες των Σκοπιανών το 2019 ήταν Βούλγαροι το 1913 σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Πολέμησαν με τον Βουλγάρικο στρατό στους Βαλκανικούς Πολέμους.
Με την υπογραφή της Συμφωνίας, η Ελλάδα γίνεται αναθεωρητική!
Η Ελλάδα επιβραβεύει έναν νέο εθνικισμό, επιθετικό εις βάρος μας.