Γιατί περί προδοσίας πρόκειται. Κι όσοι σπεύδουν αβασάνιστα και επιπόλαια να μιλήσουν περί των ευνοικών όρων της "συμφωνίας των Πρεσπών", ή παρασύρονται από τα επιχρυσωμένα λόγια της κυβέρνησης για την "ιστορική απόφαση" επίλυσης του χρόνιου ζητήματος, γίνονται συνένοχοι για την προδοσία και την πολιτική απάτη των ανιστόρητων και οσφυοκαμπτών πολιτικών.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Το αποτέλεσμα της ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, αλλά και η επερχόμενη υπερψήφιση της κατάπτυστης "συμφωνίας", πέραν των βλακωδών αναλύσεων και κομματικών διαξιφισμών στα τηλεοπτικά παράθυρα της δημοσιογραφικής αθλιότητας, πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε με πληθωρική βουλητικότητα τη μοίρα του τόπου, του έθνους, που προσδοκά το ρωμαλέο χέρι για να τη χειραγωγήσει.
Οχι με προσπάθεια γαλήνης. Η γαλήνη ευνουχίζει την ένταση της θέλησης, χαλαρώνει το πάθος. Να σκεφτούμε το πνεύμα και το ρόλο του ελεύθερου πνεύματος με τη γόνιμη ταραχή της συνείδησης.
Πολιτική ανικανότητα και οσφυοκαμψία, κομματική σκοπιμότητα και προσωπικές διαδρομές, μας απομακρύνουν από τα μεγάλα θέματα της εθνικής ζωής. Γιατί με τη "συμφωνία των Πρεσπών" βρισκόμαστε στην απαρχή της εθνικής μας εξαθλίωσης. Η όποια απομάκρυνση από την εθνική πραγματικότητα, που διευκολύνει την κατίσχυση τάσεων και ροπών, καταλήγουν στη δέσμευση ακόμη και των ατομικών ελευθεριών.
Οπότε παγιδευμένοι στην ευπιστία μας και στις ψευδαισθήσεις μας, αλλά και σε εθιστικές λειτουργίες, γινόμαστε ουραγοί των εγωιστικών διαθέσεων και των επιδιώξεων των ολίγων, και με τη σιωπηρή ανοχή μας, γινόμαστε ακούσιοι συνυπεύθυνοι των λύσεων που επιχειρούνται σε βάρος του εθνικού συνόλου και του έθνους.
Πολλοί Ελληνες ανέγνωμοι και φοβισμένοι έβγαλαν διαβατήριο και εισιτήριο προς τον πολιτικό μαζοχισμό. Κι άλλοι με εκμαυλισμένες συνειδήσεις, μακάριοι και αδιάφοροι, συντηρούν την πολιτική και εθνική μας άβυσσο.
Για τον γράφοντα η σιωπή δεν προσφέρεται σαν γενικότητα επεξηγηματικής συλλογιστικής και είναι συνήθως πεπραγμένο τυποποίησης.Ούτε οι απόψεις που καταγράφονται εδώ ακολουθούν την ΄πρακτική της τεθλασμένης. Η γραφίδα τούτη συγκρούεται με τις στοιχειωμένες συνειδήσεις, τις στρατευμένες στο καθολικό δόγμα της υποκριτικής ευλάβειας, με την πολιτική αυθαιρεσία και αναλγησία, που μας οδήγησαν να ζούμε το "μεγαλείο" μιας εποχής με φραγμένους τους ορίζοντες.
Με την όρασή μας να είναι πιο κοντή από τη φορά μας. Γιατί σε τούτο τον τόπο της ομορφιάς, αλλά και των εκκωφαντικών θορύβων του πολιτικού αβδηριτισμού, με τις μονοχρωμίες να εξοβελίζουν τις πολυχρωμίες, με τα εθνικά προβλήματα να αθροίζονται και οι ευθύνες να εκφράζονται και να αναλαμβάνονται με "λεβέντικα" συνθήματα μέσω του twitter ή από τα έδρανα της Βουλής, οι Ηρακλείς του κατεστημένου έχουν εθίσει την κοινωνία στην παθητική υπομονή με μια έρημο πράξεων.
Ετσι παραπλανούμαστε για τα μελλούμενα που δεν θα έρθουν και μας καθηλώνουν τα παρόντα!