Ο Ταγίπ Ερντογάν τρέμει και μόνο στην ιδέα να εισβάλλει στη Συρία για τρίτη φορά με μη ευνοϊκές για αυτόν συνθήκες. Τα δεδομένα δεν είναι ούτε όπως το 2016 με τη ζώνη της Ασπίδας του Ευφράτη ούτε όπως την άνοιξη του 2018 με τον Κλάδο Ελαίας. Απεναντίας ο σημερινός κλάδος εμφάνισε ξαφνικά αρκετά αγκάθια.
Του Στρατή Μαζίδη
Η Αγκυρα επιθυμούσε στο άκουσμα της αποχώρησης των ΗΠΑ να μετασταθμεύσει φιλότουρκους κατσαπλιάδες παρκαρισμένους από το Ιντλίμπ στην Ιεράπολη και εν συνεχεία ανατολικά του Ευφράτη ώστε να επαναλάβει το Αφρίν. Να στείλει αναλώσιμους να κάνουν τη δουλειά, να ξεφορτωθεί κάμποσους από αυτούς (μιας και τι θα τους κάνει μετά;) και να χτυπήσει τους Κούρδους.
Και ξαφνικά άρχισαν οι πονοκέφαλοι αφού:
Πρώτον, η Δαμασκός έχοντας εκκαθαρίσει όλα τα μέτωπα κοιτάζει πλέον τόσο στο Ιντλίμπ όσο και στη βορειο-ανατολική Συρία.
Δεύτερον, η Μόσχα θεωρεί και ξεκαθάρισε ότι οι υπό κουρδικό έλεγχο περιοχές πρέπει να επανέλθουν στη συριακή κυβέρνηση.
Τρίτον, οι ΗΠΑ δε θέλουν μεν το συριακό στρατό από όπου θα φύγουν (για αυτό και δεν αποχώρησαν από την Ιεράπολη, ώστε να παγώσουν τη συμφωνία) αλλά μπροστά στην κατακραυγή το γύρισαν και λένε στην Αγκυρα να μη σφάξει τους Κούρδους, που σημαίνει ότι αναγνωρίζει πλέον ξεκάθαρα πως το τουρκικό καθεστώς εντός κι εκτός συνόρων σφάζει Κούρδους.
Τέταρτον, οι Κούρδοι από την Ιεράπολη κι ανατολικά είναι καλά εξοπλισμένοι. Θα επιστρέψουν τα όπλα τους στις ΗΠΑ ή θα τα..."επιστρέψουν";
Πέμπτον, ο συριακός στρατός αυτή τη φορά δεν έστειλε μερικούς πολιτοφύλακες όπως στην Αφρίν, αλλά δυνάμεις από δύο μεραρχίες και τη ρεπουμπλικανική φρουρά μαζί με μονάδες αεράμυνας που σημαίνει ότι πιθανές πτήσεις τουρκικών μαχητικών προς υποστήριξη μιας επίγειας επιχείρησης, μπορεί να απογειώνονταν αλλά να μην προσγειώνονταν.
Έκτον, οι Τούρκοι ήθελαν να μπουκάρουν με τις πλάτες και την αβάντα των ΗΠΑ. Μην ξεχνάτε τις αναφορές του καλοκαιριού σε κοινό οδικό χάρτη για την Ιεράπολη. Αυτό έπαψε να ισχύει.
Το κουβάρι είναι μπλεγμένο και δεν ξεχωρίζει εύκολα.
Το κακό για τον Ερντογάν είναι ότι βιάστηκε αδυνατίζοντας τις δυνάμεις των τουρκόφιλων ισλαμιστών στο Ιντλίμπ με αποτέλεσμα οι τζιχαντιστές να αδράξουν την ευκαιρία και να τους λιανίσουν. Αυτό όμως σημαίνει ότι η Τουρκία τα θαλάσσωσε οριστικά κι αμετάκλητα στο Ιντλίμπ μη εκπληρώνοντας τους όρους της συμφωνίας που πάγωσε την επίθεση του συριακού στρατού πριν λίγους μήνες.
Ο Ερντογάν πλέον διαπιστώνει αυτό που γράφαμε ήδη από το 2016. Πολύ εύκολα θα μπει στη Συρία, αλλά ακόμη δυσκολότερα θα βγει. Οι Κούρδοι πλέον κατάλαβαν με ποιους πρέπει να συμφωνήσουν και οι Τούρκοι γνωρίζουν μέχρι που (δεν) τους παίρνει.
Ο Ερντογάν υπό τις σημερινές συνθήκες τρέμει στην ιδέα μιας τρίτης εισβολής. Γνωρίζει δε ότι Σύριοι και Κούρδοι τον μισούν θανάσιμα για όσα δεινά τους προκάλεσε και προκαλεί ακόμη. Αυτή τη φορά τα φώτα είναι όλα κόκκινα.