Οι καιροί δεν είναι απλά πονηροί, αλλά παμπόνηροι. Πολλοί πλέον θεωρούν ότι μετά τη «λύση» του Σκοπιανού, έρχεται η ώρα της αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης μιας και βρέθηκε ένας πρόθυμος πρωθυπουργός και η αναγκαία ετερόκλητη κοινοβουλευτική συμμαχία. Ας πάμε όμως απευθείας στο ψητό.
Του Στρατή Μαζίδη
Αρκετός κόσμος εξέφρασε την έκπληξή του τόσο για την αποστράτευση του Α/ΓΕΣ, Αλκιβιάδη Στεφανή όσο και του Αρχηγού Στόλου, Ιωάννη Παυλόπουλου. Ειδικά για τον Στεφανή υποστηρίζεται πως χάρη στις δικές του ενέργειες που θωράκισε συγκεκριμένα νησιά όπως οι Οινούσσες και η Ικαρία, αποφεύχθηκαν μεθοδευόμενες τουρκικές προκλήσεις.
Δεν μπορούσε λοιπόν σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία να παραμείνει στη θέση του; Και ποιος τον αντικατέστησε; Ο διοικητής του Δ' Σώματος Στρατού, εκείνος δηλαδή του οποίου αρπάξαν δύο στρατιωτικούς στον Εβρο και ανήμερα της ονομαστικής του εορτής τον κέρασαν ένα ποτήρι κρασί σερβιρισμένο από τεθωρακισμένο άρμα μάχης.
Το λογικό θα ήταν ο διοικητής του Δ' ΣΣ να αποστρατευθεί για τα όσα συνέβησαν στον Εβρο, αφού είτε τους άρπαξαν, είτε τους παρέσυραν, είτε οτιδήποτε, αυτός σε μια εποχή όπου οι Τούρκοι ψάχνονταν για επεισόδιο στο Αιγαίο, δεν είχε λάβει μέτρα στην περιοχή της ευθύνης του όπως εκ του αποτελέσματος συνάγεται.
Αντ' αυτού, έγινε κι αρχηγός! Ποιος ξέρει; Μπορεί να γνωρίζει και πράγματα τα οποία να οδήγησαν στην επιβράβευση αντί για την αποστράτευση. Σίγουρα πάντως ο ισχυρισμός πως ο Στεφανής τιμωρήθηκε για το συμβάν του Εβρου μάλλον δεν ισχύει αφού τότε και ο διοικητής του Δ' ΣΣ θα είχε αποστρατευθεί.
Για τον αρχηγό του Στόλου που αποστρατεύθηκε τηλεφωνικά σε μια δύσκολη ώρα και ενώ διαβάζουμε εξαιρετικά σχόλια για αυτόν. Είναι κι αυτό απορίας άξιον όταν υπάρχει μια διαρκής κινητικότητα, εμφανίζεται εσχάτως ο μύθος της τουρκικής "γαλάζιας πατρίδας" και βρίσκεται κατά καιρούς σε εξέλιξη ένα ιδιόμορφο κυνηγητό με το τουρκικό ερευνητικό Barbaros.
Ή μήπως τελικά υπάρχει άλλη εξήγηση; Ζούμε σε μια περίοδο όπου διαρκώς η ελληνική πλευρά διαμηνύει σε τακτική βάση ότι θα συντρίψει τους Τούρκους, θα τους ισοπεδώσει, θα τους λιώσει, θα θα θα θα θα... Με απλά λόγια ακούμε δηλώσεις πολεμικού κλίματος. Πρόκειται για κρυπτογραφημένο μήνυμα στην Αγκυρα να μη διανοηθεί να προκαλέσει ή για μια προετοιμασία της κοινής γνώμης εν όψει σύγκρουσης;
Κάποιοι επείγονται για τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο σε Αιγαίο και Μεσόγειο. Πώς όμως θα κάτσουμε στο τραπέζι; Δεν πρέπει πρώτα να συμβεί κάτι ώστε να οδηγήσει σε αυτό; Και για να κόψουμε το μισό Αιγαίο στη μέση, δε χρειάζεται αυτό το κάτι που θα συμβεί να είναι σε βάρος μας; Συνεπώς μήπως η αντικατάσταση κάποιων προσώπων αποσκοπεί στην προετοιμασίας μιας αναγκαίας ήττας με την Τουρκία, η οποία το επόμενο πρωί θα έχει βολικούς υπεύθυνους και βέβαια θα αιτιολογεί τη μοιρασιά;
Ας μη μας διαφεύγει ότι η επί 23 χρόνια αναιτιολόγητη μη ανάπτυξη φρουράς στη δεύτερη νησίδα των Ιμίων, η οποία αποφασίστηκε με μεγάλη καθυστέρηση, μόλις μία ώρα πριν την αποβίβαση των Τούρκων, ήταν...απαραίτητη ώστε να επέλθει ισορροπία στην κρίση, να αρχίσει η αποκλιμάκωση με εκατέρωθεν ισοδύναμα βήματα αποχώρησης και...ας μη γελιόμαστε, να πατήσει γερά η θεωρία των γκρίζων ζωνών.
Μια φορά πάντως, το σίγουρο είναι ένα, ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς όπως έλεγαν οι Κινέζοι. Αυτό όμως ήταν μια ευχή και κατάρα που συνήθιζαν να δίνουν.