Ε όχι κι αυτό Κυριάκο! Διάβασε λίγο ιστορία! «Η Ιμβρος παραμένει παράδειγμα της ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ των δύο λαών μας»

Freepen.gr - Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης το τερμάτισε σήμερα στην Ιμβρο όπου παρέστη σήμερα το απόγευμα στα Θυρανοίξια του παρεκκλησίου των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο.

Προφανώς αγνοεί τις μεθόδους που εφάρμοσαν οι Τούρκοι στέλνοντας σε Ιμβρο και Τένεδο πρώην βαρυποινίτες οι οποίοι δρούσαν ανενόχλητοι!

Ας δούμε τι δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης:

«Είχα την πολύ μεγάλη χαρά και συγκίνηση να συμμετέχω στα Θυρανοίξια του παρεκκλησίου των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, εδώ στην Ίμβρο, χοροστατούντος του Παναγιώτατου Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Η ιστορία της Ίμβρου είναι συνυφασμένη με την κοινή μοίρα Ελλήνων και Τούρκων. Και είχα μάλιστα τη μεγάλη χαρά σήμερα, επισκεπτόμενος τα σχολεία της Ίμβρου, να διαπιστώσω ότι η ελληνική κοινότητα στην Ίμβρο αυξάνεται και ότι η Ίμβρος παραμένει ένα παράδειγμα της ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ των δύο λαών μας. Μία ειρηνική συνύπαρξη, η οποία θα πρέπει να είναι ο οδηγός στις ελληνοτουρκικές σχέσεις για το μέλλον. Έχουμε μόνο να κερδίσουμε από αυτή την ειρηνική συνύπαρξη, η οποία προϋποθέτει βέβαια το σεβασμό των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου και των κανόνων καλής γειτονίας.

Εύχομαι να μου δοθεί η ευκαιρία σύντομα να επιστρέψω σε αυτό τον πολύ ιδιαίτερο τόπο».

Ας παραθέσουμε ένα απόσπασμα από το άρθρο "Ίμβρος - Τένεδος: Οι κατάφωρες παραβιάσεις της συνθήκης της Λωζάνης από την Τουρκία" του αξιόλογου Μιχάλη Στούκα πριν μερικούς μήνες για το Πρώτο Θέμα. Αυτά τα οποία κατά τον πρόεδρο της ΝΔ πρέπει να είναι ο...οδηγός για το μέλλον:

Οι Τούρκοι καταπατούν επί 95 χρόνια τη Συνθήκη της Λωζάνης σε Ίμβρο και Τένεδο…
Στην Ίμβρο, πριν το 1923, λειτουργούσαν δέκα σχολεία, με 1.485 μαθητές και στην Τένεδο 2 σχολεία με 450 μαθητές.
Το 1927, οι τουρκικές αρχές κλείνουν την Κεντρική Σχολή Ίμβρου. Με το νόμο (15) "Περί Νήσων" (Adalar Kanunu) και η εκπαίδευση των ελληνικής καταγωγής μαθητών, γίνεται υποχρεωτικά τουρκική.

Ο νόμος αυτός αναστέλλεται προσωρινά το 1951, επανέρχεται όμως αυστηρότερος μετά το 1960.

Ακόμα και τα σχολικά μητρώα γράφονται στα τουρκικά. Στο διάστημα 1940 – 1945: με τον φόρο περιουσίας (Varlik Kanunu), το "βαριλίκι", επιβάλλονται εξοντωτικοί φόροι στους Έλληνες.

Ο μητροπολίτης Ίμβρου και πολλοί προύχοντες, συλλαμβάνονται και εξορίζονται στην ανατολική Τουρκία.

Δεσμεύονται οι περιουσίες των ορθόδοξων μοναστηριών και παραχωρούνται στους εποίκους.
Όλοι οι άντρες ηλικίας 20-40 ετών της Ίμβρου, επιστρατεύονται παράνομα και στέλνονται στα amele taburu, τα περίφημα τάγματα εργασίας.

Τη δεκαετία του 1950, δεν γίνονται διωγμοί εναντίον των Ελλήνων και των δύο νησιών. Μόνο τα Σεπτεμβριανά του 1955, έχουν αντίκτυπο σ' αυτά.

Ωστόσο, τη δεκαετία του 1960, συμβαίνουν φοβερά πράγματα.

Με αφορμή τα γεγονότα της Κύπρου, μπαίνει σε εφαρμογή το "eritme programi", με σκοπό τον πλήρη εκτουρκισμό των νησιών.

Κλείνουν οριστικά όλα τα σχολεία, δημοτικά, γυμνάσια και νηπιαγωγεία και οι περιουσίες τους δημεύονται. Καταργείται εκ νέου, η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, ενώ όλοι οι εκπαιδευτικοί, δάσκαλοι, καθηγητές και νηπιαγωγοί απολύονται.

Το 1964, η τουρκική εθνοσυνέλευση, ψηφίζει το νόμο 6830 "Περί Απαλλοτριώσεων",
Όλη η εύφορη γη που ανήκει σε Έλληνες, περνά σε τουρκικά χέρια. Μεγάλες εκτάσεις , χαρακτηρίζονται αναδασωτέες και κηρύσσονται απαγορευμένες για βοσκή. Ανάμεσα στα χωριά της Ίμβρου Παναγία και Γλυκύ, εγκαθίσταται σύνταγμα στρατού, όπως και στην Τένεδο. Αφαιρείται η υπηκοότητα όσων Ίμβρίων και Τενεδίων μένουν στο εξωτερικό και δεν τους επιτρέπεται η επιστροφή τους στα νησιά. Καταστρέφονται τα περισσότερα από τα 300 ξωκλήσια. Αλλάζουν τα ονόματα των δύο νησιών. Η Ίμβρος (Ibroz), μετονομάζεται σε Gokgeada και η Τένεδος σε Bozcaada!

Ιδρύεται τουρκική Παιδαγωγική Ακαδημία όπως και προσφυγικός (;) οικισμός για τους εποίκους που εγκαθίστονται στην Ίμβρο από τα βάθη της Τουρκίας.

Το χειρότερο και τραγικότερο όμως όλων, είναι η δημιουργία ανοιχτών αγροτικών φυλακών, κοντά στο Σχοινούδι, το μεγαλύτερο από τα χωριά της Ίμβρου. Χιλιάδες βαρυποινίτες και κακοποιά στοιχεία μεταφέρονται από τα βάθη της Ανατολής και δρουν ανενόχλητοι!

Απειλούν, κλέβουν, βιάζουν, σκοτώνουν. Έξι άτομα χάνουν τη ζωή τους σε Ίμβρο και Τένεδο.

Οι βαρυποινίτες περιφέρονται φορώντας κίτρινες φόρμες, προφανώς για να προκαλούν ακόμα μεγαλύτερο πανικό…

Τον Μάιο του 1966, επισκέπτεται την Ίμβρο ο γενικός πρόξενος της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη, Ν. Καρανδρέας. Όπως γράφει ο Γ. Τενεκίδης, δύο χιλιάδες κάτοικοι στο Σχοινούδι, βγήκαν να τον υποδεχτούν.

Άλλοι χειροκροτούσαν, άλλοι έκλαιγαν. Γυναίκες με μωρά στην αγκαλιά τον εκλιπαρούσαν:
"Πάρτε μας! Σώσε μας! Δεν τα λυπάστε τούτα;".

Μετά την αναχώρηση του πρόξενου, αρχίζει νέος γύρος απαλλοτριώσεων. Τον Αύγουστο του 1966, φτάνει στο Σχοινούδι από την Άγκυρα, ο Έλληνας πρέσβης Μιλτιάδης Παλιβάνης. Στην αναφορά του, σημειώνει:

"Αι καλλιεργήσιμοι γαίαι των έχουν απαλλοτριωθεί… θ' αντιμετωπίσουν επισιτιστικάς δυσχερείας και την ανάγκη να εγκαταλείψουν την Νήσον. Ήδη εκποιούν τα κτήνη των και τα αγροτικά των εργαλεία εις εξευτελιστικάς τιμάς". Ο Μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου ενημέρωσε τον πρέσβη ότι κατά την απογραφή που έκανε στην Ίμβρο μέσω ιερέων, διαπίστωσε ότι ο πληθυσμός του νησιού είναι μικρότερος των 4.000 κατοίκων.

Η Ελλάδα για πρώτη φορά αντέδρασε, "χλιαρά" έστω, με καταγγελία στην UNESCO (31/8/1964), για το κλείσιμο των ελληνικών σχολειών και τον μη σεβασμό των εθνικών θρησκευτικών και γλωσσικών παραδόσεων, με το νόμο 502/64. Επίσης, ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, ενημέρωσε το Συμβούλιο Ασφαλείας του OHE, καταγγέλοντας το κλείσιμο των σχολείων και τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις.


Η μεν UNESCO, καλούσε Ελλάδα και Τουρκία να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης (αλήθεια, τι έκανε η Ελλάδα και ποια ήταν αυτά τα μέτρα; ), το δε ΣΑ του OHE, καλούσε τα δύο μέρη να μην οξύνουν την κατάσταση και να επιλύσουν τη διαφορά τους. Τα σχόλια, είναι μάλλον περιττά…

Τέλος, τη νύχτα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, το 1974, οι Τούρκοι εκκενώνουν το χωριό Κάστρο της Ίμβρου και επιδίδονται σε βιασμούς και βεβηλώσεις.

Παράλληλα, άλλοι 5 Έλληνες δολοφονούνται στα χωριά Άγιοι Θεόδωροι, Σχοινούδι, Παναγία και Γλυκύ.

Αποτέλεσμα όλων αυτών, στις αρχές της δεκαετίας του 1990 να ζουν στην Ίμβρο 300 Έλληνες και 7.200 Τούρκοι ενώ στην Τένεδο, ζούσαν ελάχιστοι Έλληνες.

Όταν υπογράφτηκε η Συνθήκη της Λωζάνης, στην Ίμβρο ζούσαν 9.207 Έλληνες και ελάχιστοι Τούρκοι, ενώ το 1960 στο νησί ζούσαν 5.487 Έλληνες και 285 Τούρκοι…
Νεότερη Παλαιότερη
--------------
Ακούστε το τελευταίο ηχητικό από τη ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ


Η Freepen.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα / αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και δε σημαίνει πως τα υιοθετεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω e-mail