ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ
Με αφορμή την ημέρα μνήμης του Ναζιστικού ολοκαυτώματος στο Δίστομο, είναι πλέον ξεκάθαρο πως όταν οι θύτες δεν τιμωρούνται τα εγκλήματα επαναλαμβάνονται και μάλιστα πολύ πιο σκληρά.
Η εξάρτηση του Χίτλερ από τον Κεμάλ, του Ναζισμού από τον Φασισμό, ως προτύπου οργάνωσης, κατάκτησης και άσκησης της εξουσίας έχει διερευνηθεί και προβληθεί στις δεκαετίες που ακολούθησαν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο ο Ναζισμός άντλησε ολοκληρωτικές μεθόδους εξαφάνισης των λαών από καθεστώτα και πρόσωπα, όπως ο Κεμάλ, όπως πολύ χαρακτηριστικά γράφει ο Στέφαν Ίχριγκ στο σχετικό του έργο (εκδόσεις Πανεπιστημίου Χάρβαρντ)
Ο μαθητής του Κεμάλ ήταν ο Χίτλερ σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Μιλιέτ» το 1933 έχριζε τον Κεμάλ «επιφανέστερο άνδρα του αιώνα» και κατέληγε λέγοντας πως «το τουρκικό κίνημα υπήρξε για εκείνον ένα λαμπρό άστρο». Το 1938 θα πρόσθετε ότι «ο Ατατούρκ ήταν δάσκαλος. Ο Μουσολίνι ήταν ο πρώτος του μαθητής και εγώ ο δεύτερος».
Έλληνες και Αρμένιοι παραλληλίζονταν με τους Εβραίους, όπως είναι γνωστό όταν ο Χίτλερ προγραμμάτιζε και υλοποιούσε τη δολοφονία χιλιάδων λαών της Ευρώπης, έλεγε «ποιος θυμάται τους Αρμένιους».