Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Όταν υπογράφεις μια σύμβαση ξέρεις τη διάρκεια της.
Από την άλλη, είναι ντροπή βασικές υποχρεώσεις της πολιτείας να καλύπτονται από προσωρινούς εργαζόμενους με στόχο την προσέλευση εν δυνάμει πελατών.
Και γιατί δεν παίρνουν ιδιώτες αναρωτιούνται μερικοί…
Μου αρέσει ότι στην ουσία ο ορισμός τους για τον ιδιωτικό τομέα είναι αυτός του νταβατζή.
Ένας ιδιώτης θα παίρνει λεφτά από το κράτος -τους φορολογούμενους πολίτες- όχι γιατί φτιάχνει κάτι ή για την ιδέα του, ούτε γιατί πουλάει την κατασκευή ή τη δημιουργία κάποιου άλλου αλλά για να δίνει ψίχουλα στους εργαζομένους που θα εκτελούν μια βασική υποχρέωση του κράτους που θα πληρώνεται από τους φορολογούμενους.
Αντί να απαιτούμε τα λεφτά από τη φορολογία να πηγαίνουν εκεί που πρέπει, αντί να απαιτούμε δημόσιοι υπάλληλοι να προσλαμβάνονται εκεί που υπάρχουν ανάγκες και όχι στενά κομματικά συμφέροντα, αντί να απαιτούμε η μονιμότητα να μη συνεπάγεται ασυλία από την αδιαφορία ή τις παράνομες πράξεις, νομίζουμε ότι η λύση είναι η μονιμοποίηση διάφορων μορφών σκλαβιάς, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι αυτό θα είναι επωφελές για την τσέπη μας, πράγμα που δεν έγινε πουθενά.
Ξεχάσαμε να απαιτούμε τα αυτονόητα. Η συλλογικότητα δεν μας διέκρινε ποτέ. Και μετά απορούμε γιατί δεν ξεσηκώνεται ο άλλος όταν πιστεύουμε ότι σ ένα βαθμό και αυτός τα έφαγε.