Άφου έλυσαν όλα τους τα προβλήματα οι οπαδοί του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ, είπαν να πλακωθούν μεταξύ τους χθες στο Βόλο.
Κι αυτή η φωτογραφία παρουσιάζει όλη την τραγικότητα, την ασχήμια και την κακομουτσουνιά της σημερινής Ελλάδας.
Άνθρωποι που θα πλακωθούν για τις ανύπαρκτες ομάδες τους, διότι ανύπαρκτες είναι πλέον όλες οι ελληνικές ποδοσφαιρικές ομάδες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά δε θα σηκωθούν από τον καναπέ και το πληκτρολόγιο για τη δουλειά που δε βρίσκουν, το μισθό που κόπηκε, τη σύνταξη των γονιών που τσεκουρώθηκε, τα όνειρα που σβήστηκαν και τη ζωή που φορολογήθηκε.
Αναρωτιέμαι πόσο πολύ θα γελούν μαζί μας στο εξωτερικό. "Αυτοί δεν έχουν να φάνε, είναι χρεοκοπημένοι, έχουν παραδώσει τα κλειδιά της χώρας τους και πλακώνονται για την μπάλα".
Από την άλλη πάλι, αυτές οι σκηνές είναι σημεία παρακμής. Τις βλέπουμε σε φτωχές χώρες όπου το ποδόσφαιρο ως όπιο του λαού ξεσηκώνει τις πλατιές μάζες.
Αυτοί οι άνθρωποι, της φωτογραφίας αλλά και των άλλων φωτογραφιών από το Πανθεσσαλικό Στάδιο, βρήκαν την ενέργεια να φωνάξουν, να εξοργιστούν, ακόμη και να καταστρέψουν / πλακωθούν πριν καν ξεκινήσει το παιχνίδι.
Επτά χρόνια όμως στο μνημόνιο που εφαρμόζεται χωρίς να ερωτηθούν και το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ, δεν έβρασε το αίμα τους. Δεν κινητοποιήθηκαν. Δε σήκωσαν το μικρό τους δακτυλάκι όχι για να καταστρέψουν, προς Θεού αλλά για να διαμαρτυρηθούν και να δείξουν την έξοδο σε ορισμένους. Τα επικίνδυνα φάουλ και τα οφσάιντ σε βάρος όλων μας τα δέχθηκαν μια χαρά.
Για το ποδόσφαιρο ας μη μιλήσουμε καλύτερα... Από χθες πάντως φάνηκε ποιος θα είναι ο επόμενος πρωταθλητής υπό τις σημερινές πολιτικές συνθήκες.