Ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος στο ιστορικό του διάγγελμα είχε πει ότι παρέλαβε χώρα και δε θα παραδώσει κοινότητα.
Ο Νίκος Αναστασιάδης όμως παίζει τόσο επικίνδυνα ώστε ενώ παρέλαβε κράτος και μάλιστα με δυναμικό μπάσιμο στο ενεργειακό παιχνίδι, είναι πιθανό να παραδώσει τουρκικό βιλαέτι βάζοντας παράλληλα από την πίσω πόρτα την Τουρκία στην Ε.Ε.; Θέτω το ερωτηματικό διότι αν παύει να υπάρχει η Κυπριακή Δημοκρατία και προκύψει ένα νέο μόρφωμα θα είναι de facto μέλος της Ε.Ε.;
Ειλικρινά ένας κοινός νους δεν μπορεί να αντιληφθεί πως προσερχόμαστε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων όταν:
1ον. Δεν έχει αποχωρήσει ο στρατός κατοχής από την Κύπρο
2ον. Δεν έχουν εγκαταλείψει το νησί οι έποικοι
3ον. Δεν έχει συμφωνηθεί η άρση του καθεστώτος των εγγυήσεων που άνοιξε την πόρτα της Κύπρου στην Τουρκία
Αυτές θα έπρεπε να ήταν οι πάγιες θέσεις Λευκωσίας - Αθήνας και μετά να δούμε τι...θα παζαρέψουμε καθώς μας αρέσει ή όχι, έγινε πόλεμος και επικράτησε η Τουρκία έστω και χωρίς αντίπαλο.
Από εκεί και πέρα πάλι ένας κοινός νους δεν μπορεί να αντιληφθεί πως συζητάμε ένα "κράτος" όπου η πληθυσμιακή αναλογία 80-20 υπέρ των Ελληνοκυπρίων πάει περίπατο όταν όπως σημειώνει και ο Απόστολος Διαμαντής στο tvxs:
Σε περίπτωση διαφωνίας μέσα στο υπουργικό συμβούλιο- πράγμα που προφανώς
θα συνιστά κανονικότητα και όχι εξαίρεση-το ζήτημα θα παραπέμπεται σε
μια τετραμελή επιτροπή, στην οποία θα συμμετέχουν οι δύο πρόεδροι –
Έλληνας και Τούρκος- και δύο υπουργοί. Δηλαδή η τουρκοκυπριακή κοινότητα
του 20% θα εξισούται με την ελληνοκυπριακή του 80%. Σε περίπτωση
ισοψηφίας θα ακολουθεί κλήρωση! Και η απόφαση θα βγαίνει 2 προς 1.
Συνάγεται λοιπόν ότι ενδέχεται, μέσα από αυτό το πρωτοφανές κυβερνητικό
όργανο, να έχουμε απόφαση κυβερνητική την οποία η μειοψηφία θα επιβάλει
την θέση της στην πλειοψηφία!
Δηλαδή ο καθορισμός της ΑΟΖ με την Ελλάδα θα παιχθεί σε κορώνα-γράμματα όπως το ποιος θα κάνει σέντρα σε ένα ματς; Ομοίως και αντίστοιχα θέματα που θα καθορίσουν την στάση του μορφώματος σε θέματα της ΕΕ και Συνόδους Κορυφής;
Είμαστε σοβαροί; Μήπως τελικά πράγματι πάμε πιωμένοι στις συνομιλίες;
Είναι σαφέστατο πως εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα σχέδιο το οποίο είτε χαρίζει την Κύπρο στην Τουρκία αν μετά από πιθανή αποδοχή του θα έχουμε τη γνωστή ραγιάδικη στάση, είτε θα αποτύχει και η Τουρκία θα πάρει το μισό νησί και επίσημα. Μια φορά πάντως έχουμε ένα σχέδιο που μόνο τον Ελληνισμό δεν εξυπηρετεί.
Από το σχέδιο Ανάν στο σχέδιο γεια χαραντάν (Κύπρο). Και μόνο που κουβεντιάζουμε υπό τις πρώτες απαράδεκτες προϋποθέσεις και συζητάμε να παίζουμε στα ζάρια σοβαρές αποφάσεις, είναι ντροπή.
Ντροπή στην ιστορία, ντροπή στους νεκρούς, ντροπή στους αγνοούμενους.