ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΣ
Σε μια ύστατη, απεγνωσμένη προσπάθεια για να αποφύγει μια νέα
καταστροφική κρίση ρευστότητας, με επανάληψη του οδυνηρού καλοκαιριού
2015, η Κυβέρνηση κατέθεσε στους «θεσμούς», μια νέα συμβιβαστική πρόταση
το πραγματικό περιεχόμενο της οποίας δεν θέλησε να δημοσιοποιήσει, για
να αποφύγει τις συνέπειες του «mail Χαρδούβελη»…
Δυστυχώς είναι πολύ αργά.
Η κοινή στάση ΔΝΤ και ορισμένων υπουργών οικονομικών της Ευρωζώνης,
έχει πλέον δημιουργήσει νέα δεδομένα. Η απαίτηση αυτών που βάζουν το
μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων στο ελληνικό πρόγραμμα δεν ικανοποιείται
πλέον με την θεσμοθέτηση του «νέου Μηχανισμού αυξημένων εγγυήσεων» και
την προ-νομοθέτηση ορισμένων σκληρών δημοσιονομικών περικοπών.
Οι δανειστές πλέον έχουν συνειδητοποιήσει ότι μόνο με ριζική
αναδιάρθρωση του Ελληνικού Κράτους και ανατρεπτική αλλαγή του
οικονομικού παραγωγικού μοντέλου μπορούν να υπάρξουν πραγματικά
αποτελέσματα στο πρόγραμμα.
Η Κριστίν Λαγκάρντ του ΔΝΤ κέρδισε τη μάχη.
Ακριβώς επειδή πιέζεται από τις νέες εσωτερικές ισορροπίες στο
διοικητικό συμβούλιο του Ταμείου, απαιτεί την υλοποίηση πραγματικών
διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στην ελληνική οικονομία –όπως ακριβώς
απαιτούσε από την αρχή αλλά συνεχώς υποχωρούσε στις πιέσεις της
Βρυξελλιώτικης γραφειοκρατίας- για να αποδεχθεί να ενισχύσει με λεφτά
και –κυρίως- με κύρος και εμπιστοσύνη, το Μνημόνιο ΙΙΙ που υπέγραψε η
ΠΦΑ Κυβέρνηση.
Τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα δεν αποτελούν πλέον ζητούμενο.
Όσες περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις, όσες αυξήσεις
φορολογικών συντελεστών ή μειώσεις αφορολογήτου ορίου και να υποσχεθεί ο
Ευκλείδης Τσακαλώτος, το ΔΝΤ δεν πρόκειται να υποχωρήσει από την αρχική
του θέση η οποία πλέον είναι οριστική:
- «Η Ελλάδα πρέπει να μεταρρυθμιστεί. Το Ελληνικό Κράτος πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων. Ο τρόπος απονομής Δικαιοσύνης, η Δημόσια Διοίκηση, το συνολικό οικονομικό μοντέλο της χώρας πρέπει να εκσυγχρονιστεί και να προσαρμοστεί στα δεδομένα του 21ου αιώνα».
Η άποψη που -δήθεν τυχαία και συγκυριακά- διετύπωσε ο Πόουλ Τόμσεν
ότι «αν δεν αλλάξει το οικονομικό μοντέλο, η ανεργία στην Ελλάδα θα
παραμείνει διψήφια τα επόμενα 21 χρόνια» συνοψίζει την άποψη του ΔΝΤ.
Με 1,5 εκατομμύριο ανέργους ούτε το Ασφαλιστικό ούτε το Φορολογικό Σύστημα της χώρας μπορούν να αντιμετωπισθούν.
Για να μειωθεί η ανεργία πρέπει να υπάρξουν επενδύσεις στον ιδιωτικό τομέα.
- Το σημερινό θεσμικό πλαίσιο στην Δημόσια Διοίκηση, τη Φορολογία, τη Δικαιοσύνη και την Παιδεία όχι μόνο δεν ευνοεί αλλ’ αντιθέτως αποτρέπει τις ιδιωτικές επενδύσεις.
- Η Ελλάδα πρέπει να απελευθερώσει τις αγορές προϊόντων, υπηρεσιών και εργασίας για να καταστεί ελκυστικός επενδυτικός προορισμός.
Προφανώς με αυτή τη θέση συμφωνεί –ανέκαθεν συμφωνούσε- και ο
Γερμανός Υπουργός Οικονομικών ο οποίος έχει τη δυνατότητα να διαμορφώνει
τις αναγκαίες ισορροπίες στις ψηφοφορίες του Eurogroup.
Η περιβόητη πολιτική διαπραγμάτευση που ανέκαθεν επεδίωκε ο
Πρωθυπουργός έφτασε στο κρισιμότερο σημείο της, στο ακριβές πολιτικό
διακύβευμα:
- «Λεφτά για Μεταρρυθμίσεις. Take it or leave it.».
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει πλέον καταλάβει ότι έπεσε στην παγίδα που ο
ίδιος είχε στήσει. Όπως ακριβώς είχε αποκαλύψει στην –υποκλαπείσα από το
Hilton συνομιλία- ο Πόουλ Τόμσεν «οι Έλληνες παίρνουν αποφάσεις, μόνον
όταν ξεμένουν από λεφτά».
Ήρθε λοιπόν η ώρα των σοβαρών πολιτικών αποφάσεων.
Τι θα αποφασίσει η Κυβέρνηση; Θα υποσχεθεί μεταρρυθμίσεις για να
παρατείνει τον πολιτικό της βίο; Ή θα κηρύξει την αντεπανάσταση απέναντι
στις «νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις»;
Σε κάθε περίπτωση, το καλύτερο που μπορεί να προσδοκά η Ελλάδα από το Eurogroup της 26ης Ιανουρίου είναι η ….ανακοίνωση της ημερομηνίας επιστροφής των τεχνικών κλιμακίων των «θεσμών» στην Αθήνα…