Βρε, πως αλλάζουν οι καιροί!
Η Κίνα μοιάζει να λαμβάνει στα χέρια της και να σηκώνει ψηλά της σημαία της λεγόμενης ”παγκοσμιοποίησης” των αγορών, απέναντι σε μια Αμερική, η οποία ήταν μέχρι τώρα πρωταθλητής του ”παγκοσμιοποιητικού” σπόρ και σήμερα, διά του νέου προέδρου της Ντ. Τραμπ, δίνει την εντύπωση ότι θέλει να βγάλει τη θηλιά της ”παγκοσμιοποίησης” από το λαιμό της.
Ο Πρόεδρος της Κίνας Σι Τζινπίνγκ δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι βρέθηκε φέτος για πρώτη φορά στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρου του Νταβός, το κατ’ εξοχήν σύμβολο της ”παγκοσμιοποίησης” στον πλανήτη, και μίλησε σε πανηγυρικούς και δοξαστικούς τόνους για την ”παγκοσμιοποίηση”.
Περιττό να σημειώσουμε, πως ούτε η ”παγκοσμιοποίηση”, όπως την εννοεί ο Κινέζος Πρόεδρος, ως νεοφιλελεύθερη ”παγκοσμιοποίηηση” των αγορών με την εξαθλίωση του μεγαλύτερου μέρους του πλανήτη, ούτε ο λεγόμενος ”οικονομικός προστατευτισμός”, ο οποίος επιβάλλεται με την ισχύ των ΗΠΑ και προς όφελος τους, δίνουν θετική απάντηση στην κρίση και στα οικονομικοκοινωνικά προβλήματα του πλανήτη.
Αντίθετα και οι δυο αυτές στρατηγικές συνιστούν δυο όψεις του ίδιου νομίσματος που έχει ένα κοινό όνομα: ιμπεριαλισμός.
Η απάντηση στο νεοφιλελευθερισμό, την ”παγκοσμιοποίηση” των αγορών και τον ιμπεριαλιστικό ”οικονομικό προστατευτισμό” των ισχυρών βρίσκεται σε μια νέα διεθνή ισότιμη συνεργασία κυρίαρχων και ανεξάρτητων χωρών που εφαρμόζουν προοδευτικές αντινεοφιλελεύθερες και αντιϊμπεριαλιστικές πολιτικές αλληλεγγύης και δικαιοσύνης.
Το βέβαιον είναι ότι η Ελλάδα, μέσα στον διαφορετικό κόσμο των μεγάλων ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων που αναδύεται μέσα στο 2017, έχει πολύ περισσότερες δυνατότητες να απεξαρτηθεί από τα μνημόνια, να αποκτήσει την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της, να προχωρήσει στο εθνικό νόμισμα και την ρήξη με την ΕΕ σε ένα δρόμο παραγωγικής ανασυγκρότησης και μετασχηματισμού με κοινωνική δικαιοσύνη.
Κ.Μ