Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Γράφει ο Φωτάκος ότι πριν την άλωση της Τριπολιτσάς οι Ελληνες δεν είχαν όπλα. Για να έχουν πολεμοφόδια, κατά τον πρώτο χρόνο της επανάστασης έλιωναν τον μόλυβδο για να κατασκευάσουν σφαίρες. Η συγκεκριμένη εργασία γινόταν στη Δημητσάνα όπου παραγόταν και πυρίτιδα και όπου εργάζονταν σε αυτό το έργο όλες σχεδόν οι γυναίκες.
Η κατάσταση ήταν τόσο δύσκολη που όταν τους έλειψε το χαρτί που χρειαζόταν για το δέσιμο των φυσεκίων (σφαιρών) κατέστρεψαν μέχρι και τα βιβλία της βιβλιοθήκης της Δημητσάνας. Η άλωση της Τριπολιτσάς έδωσε 25000 όπλα και τροφές για τρείς μήνες.
Έσοδα υπήρξαν, δωρεές και δάνεια ξένων αλλά και δωρεές Ελλήνων, όπως του Γεράσιμου Τυπάλδου που άφησε 75000 ρούβλια αργυρά στην Ελληνική διοίκηση. Σε 140000 γρόσια, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Μαυροκορδάτου, ανήλθαν τα έσοδα.
Το 1824-1825 συνάφθηκαν τα Αγγλικά δάνεια που στην ουσία ξοδεύτηκαν σε εμφύλιο πόλεμο. Χρεωθήκαμε χωρίς κανένα όφελος. Όπως σημειώνει ο καθηγητής Ανδρεάδης, μεγάλα ποσά που έπρεπε να έρθουν στην Ελλάδα έμειναν στην Αγγλία εξαιτίας της κακής πίστης των Άγγλων τραπεζιτών και της απειρίας των Ελλήνων αντιπροσώπων.
Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του σκανδάλου αρκεί μια αναφορά.
Από το δεύτερο δάνειο, των 2.000.0000 λιρών, στα χέρια της Ελληνικής κυβέρνησης έφτασαν 232.000 λίρες. Η μη ύπαρξη χρημάτων ήταν ο βασικός λόγος της πτώσης του Μεσολογγίου.
Και όμως έσοδα υπήρχαν, ανάμεσα τους και εσωτερικά δάνεια, τα τελωνία, τι διαχείριση να γινόταν άραγε... Το γεγονός ότι δεν υποβλήθηκε ποτέ πραγματικός προϋπολογισμός αλλά μόνο ένας υποθετικός υπολογισμός στην εθνοσυνέλευση του Άστρους, είναι ενδεικτικό.
Έγινε προσπάθεια να μην εκποιηθούν τα εθνικά κτήματα, το 1824 όμως ψηφίστηκε η εκποίηση των φθαρτών (εργαστήρια, σπίτια κτλ) και μέσα σε δυο χρόνια έφτασε να έχουν δοθεί σχεδόν όλα και ήρθε η σειρά και των ακίνητων, και ενώ η αξία των κτημάτων ήταν μεγάλη τα έσοδα που εισπράχθηκαν λίγα. Λογικό, αφού υπήρξαν καταχρήσεις και δεν τηρήθηκε η νομοθεσία. Κατά τον πρώτο, δεύτερο και τρίτο χρόνο της επανάστασης ο στόλος συντηρούνταν κυρίως από τους νησιώτες. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι οι Κρητικοί μάζεψαν 50000 γρόσια και ζήτησαν να έρθει ο στόλος σε βοήθεια του νησιού που κινδύνευε, αλλά δεν ήρθε γιατί το ταμείο ήταν άδειο και τα 50000 γρόσια δεν θεωρήθηκαν αρκετά.
Αν τα λάφυρα κατανέμονταν δίκαια από έναν διοικητικό μηχανισμό πιθανόν τα Αγγλικά δάνεια -η αρχή της υποδούλωσης μας- να μην υπήρχε ανάγκη να συναφθούν ποτέ, όπως και αν γινόταν σωστή διαχείριση των τακτικών και έκτακτων εσόδων του κράτους.
Σίγουρα τα 400 χρόνια έπαιξαν ρόλο, αλλά ο εμφύλιος -μπορεί να υποδαυλίστηκαν τα πάθη από τους ξένους- ήταν Ελληνική επιλογή. Κανένας ξένος δεν μπορεί να κάνει κάτι όπου δεν υπάρχει πρόσφορο έδαφος.
Υπήρχαν οι έντιμοι άνθρωποι, δεν επιλέχθηκαν και έτσι φθάσαμε να σκλαβωθούμε σε ανθρώπους κακορίζικους που ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης όπως έγραφε ο Μακρυγιάννης, και έτσι χάσαμε την ευκαιρία να ελευθερωθούν νωρίτερα σκλαβωμένα κομμάτια του έθνους, και έτσι έγινε η στραβή αρχή.
Το τέλος περιμένει να γραφτεί…