Ένας διασώστης του ΕΚΑΒ βρέθηκε επί 5 χρόνια να μην έχει πατήσει πόδι στην εργασία του. Ορισμένοι συνάδερφοί του όχι μόνο δεν αισθάνονταν κορόιδα για αυτό, αλλά απεναντίας διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στο να συμβεί το παραπάνω.
Στο μεσοδιάστημα ο διασώστης, μολονότι μάλλον δεν έσωσε κανέναν, εισέπραξε € 126.381,16. Ο ίδιος μάλιστα εμφανίζεται να έχει άλλες ασχολίες.
Στον ιδιωτικό τομέα άραγε ποιος τολμά να λείψει ξαφνικά μια μέρα έστω και δικαιολογημένα αλλά την τελευταία στιγμή;
Και όχι μόνο αυτό αλλά ο ίδιος νομοθέτης που έχει θεσπίσει τόσα μαξιλάρια στο Δημόσιο, στον Ιδιωτικό Τομέα αν δε δώσεις το "παρών" για κάποιες ημέρες στη θέση σου (παλιά ήταν 7 μέρες) δίνει το δικαίωμα στον εργόδοτη να συντάξει οικειοθελή αποχώρηση.
Αυτά τα πέντε χρόνια που ο διασώστης δεν πατούσε το πόδι του στο ΕΚΑΒ, εσείς που θα διαβάσετε αυτές τις γραμμές πληρώσατε χαράτσια κι ΕΝΦΙΑ, είδατε τα καύσιμα να πηγαίνουν στα ύψη, χάσατε τη δουλειά σας, έφυγαν τα παιδιά σας ή εσείς, θάψατε δικούς σας που δεν άντεξαν. Και όμως, φιλότιμο μηδέν!
Σε αυτές τις περιπτώσεις ο νόμος πρέπει να είναι αμείλικτος και να μη χρειάζονται αέναες διαδικασίες με δικαστήρια και υπηρεσιακά συμβούλια. Κοπανατζής; Μπήκες με πλαστό πτυχίο; Έξω. Σε κάλυψαν συνάδερφοι; Έξω κι αυτοί. Και με δικαστήρια τα οποία θα έχουν προτεραιότητα αντί για δίκες άνευ ουσιαστικής σημασίας, το Δημόσιο να πέρνα πίσω όσα κακώς κατέβαλε.
Το λέμε αυτό διότι από την ανακάλυψη ότι ο διασώστης δεν είχε εμφανιστεί επί 5 χρόνια μέχρι να φτάσουμε σε ένα οριστικό αποτέλεσμα θα περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα. Και κανείς δεν μπορεί να προδικάσει ποια θα είναι η κατάληξη.
Για αυτές τις νοοτροπίες όμως οδηγηθήκαμε στον πάτο. Και θα μείνουμε εκεί όσο δεν αντιλαμβανόμαστε την αιτία και δεν αλλάζουμε μυαλά.