Στο πεδίο του παγκόσμιου ανταγωνισμού δεν υπάρχει εφησυχασμός. Αν χαλαρώσεις και αδρανήσεις εκεί που είσαι κερδισμένος χωρίς να το καταλάβεις θα βρεθείς χαμένος. Π.χ. σχεδιάστηκε η δημιουργία του Ισλαμικού κράτους και αυτοί που το σχεδίασαν θεώρησαν ότι θα κερδίσουν εύκολα το παιχνίδι.
Ξαφνικά παρενέβησαν οι Ρώσοι με τους Ιρανούς και η ζυγαριά άρχισε να γέρνει προς την άλλη πλευρά.
Αναγκαστικά αυτοί που σχεδίασαν τη δημιουργία του Ισλαμικού κράτους άρχισαν να ανεβαίνουν σε στρατηγικό επίπεδο.
Ακολούθησε το πραξικόπημα στην Τουρκία, η δήλωση μετάνοιας του Ερντογάν, ο κοινός εχθρός δηλαδή η δημιουργία του κουρδικού κράτους και άλλαξαν πάλι τα δεδομένα.
Περιμένουμε τώρα την προσαρμογή των σχεδίων Ρωσίας και Ιράν.
Ποιος όμως ήταν ο στόχος της δημιουργίας του Ισλαμικού Κράτους;
Όπως έχουν γράψει διάφοροι αναλυτές εδώ και αρκετά χρόνια υπάρχει ένας σχεδιασμός αποκλεισμού της Ρωσίας από τη Δύση.
Επίσης προστέθηκε και ο λόγος ελέγχου των κοιτασμάτων της Μεσογείου μέσω της ανάδειξης ελεγχόμενων κυβερνήσεων.
Υπήρχε όμως και ένας άλλος λόγος που δημιουργήθηκε το Ισλαμικό κράτος. Και θα τον αντιληφθούμε εάν δούμε πως θα εξελίσσονταν τα πράγματα εάν δεν παρέβαιναν οι Ρώσοι. Στην περίπτωση αυτή σήμερα το Ισλαμικό κράτος θα είχε καταλάβει ολοκληρωτικά, τη Συρία, το Ιράκ, το Λίβανο και πιθανώς την Ιορδανία, δημιουργώντας ένα τεράστιο Σουνιτικό κράτος που στη βόρεια πλευρά του θα είχε την Τουρκία, στη νότια πλευρά του την Σαουδική Αραβία, δύο κράτη που υπήρξαν τα κυριότερα στηρίγματά του και απέναντί του θα είχε μόνο το Σιιτικό Ιράν.
Και ας σκεφτούμε λίγο γιατί πολλοί στρατηγικοί αναλυτές μας τα μπερδεύουν τα πράγματα.
Αν δεν είχαν επέμβει οι Ρώσοι τι θα είχαν πάθει οι Κούρδοι ανάμεσα σε Τούρκους και φανατικούς Ισλαμιστές;
Για να βάλουμε τα πράγματα επιτέλους στη θέση τους.
Τίποτα δεν τελείωσε ακόμη. Ο επίλογος θα γραφτεί στην επτάλοφη.