Μετά
το Brexit σημαντικός αριθμός πολιτικοοικονομικών αναλυτών, θεωρεί ως
πιθανό ενδεχόμενο το Fiexit, δηλαδή την έξοδο της Φιλανδίας από την
Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Η Φιλανδία εισήλθε στην ΕΕ το
1995 και το 2002 υπήρξε μια από τις 12 χώρες μέλη της ΟΝΕ (Οικονομική
Νομισματική Ένωση) κοινώς Ευρωζώνη. Κάθε χώρα έχει τα δικά της
οικονομικά, κοινωνικά, δημογραφικά και γεωγραφικά χαρακτηριστικά, τα
οποία σε συνδυασμό με την ιστορία της, θα πρέπει να προσεγγίζονται πολύ
προσεκτικά για την εξαγωγή αξιόπιστων συμπερασμάτων.
Η Φιλανδία ανήκει
στο σύμπλεγμα των σκανδιναβικών χωρών, έχοντας γεωγραφική έκταση 338.145
τετραγωνικά χιλιόμετρα (χλμ2). Το 10% περίπου της γεωγραφικής της
έκτασης καλύπτεται από χιλιάδες λίμνες, οι περισσότερες των οποίων είναι
συγκοινωνούντα δοχεία.
Από το 1809 έως τις αρχές του 20ου αιώνα, η Φιλανδία ήταν υπό τον
ζυγό της γειτονικής Ρωσίας. Στις 16 Δεκεμβρίου του 1917 κηρύχτηκε η
ανεξαρτησία της από τη Ρωσία. Η χώρα απέκτησε δικό της Σύνταγμα το
1919. Ωστόσο, από το 1917 και έως σήμερα, η σκιά της παντοδύναμης Ρωσίας
πέφτει βαριά επί της Φιλανδίας. Στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Φιλανδία
συμμάχησε με τη ναζιστική Γερμανία, προσβλέποντας σε νίκη των ναζί και
αποσκοπώντας στον προσεταιρισμό εδαφών που θεωρούσε ότι παράνομα της
είχε υφαρπάξει η Ρωσία. Μετά τη λήξη του πολέμου και την ήττα του
γερμανικού άξονα, η Φιλανδία υιοθέτησε πολιτική “ουδετερότητας” απέναντι
της στρατιωτικά πανίσχυρης Ρωσίας.
Με βάση τις ετήσιες εκθέσεις του World Economic Forum, η Φιλανδία
συγκαταλέγεται στις ανταγωνιστικότερες χώρες του κόσμου. Ωστόσο, μετά
την παγκόσμια οικονομική κρίση της περιόδου 2007-2009, η φιλανδική
οικονομία, όπως βέβαια συνέβη και με τις περισσότερες οικονομίες της
υφηλίου, άρχισε να αντιμετωπίζει σοβαρές μακροοικονομικές ανισορροπίες.
Ενώ την περίοδο 1990-2007, ο μέσος ετήσιος αναπτυξιακός της ρυθμός
κυμάνθηκε γύρω στο 3%, αντίθετα την περίοδο 2008-2015 ο μέσος ετήσιος
αναπτυξιακός της ρυθμός μετατρέπεται σε αρνητικός -0,6%. Η αποδυνάμωση
των αναπτυξιακών ρυθμών της φιλανδικής οικονομίας, σε σημαντικό βαθμό
οφείλεται στην δραματική συρρίκνωση των πωλήσεων της πολυεθνικής
επιχείρησης Nokia. Επί σειρά ετών η Nokia συνέβαλε στην παραγωγή σχεδόν
του 20% του ΑΕΠ της Φιλανδίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία του πίνακα, την
περίοδο 1995-2007 οι πωλήσεις της φιλανδικής Nokia από 8 εκτοξεύτηκαν σε
51,1 δις €. Για λόγους που δεν είναι της στιγμής να αναλύσουμε, οι
πωλήσεις της Nokia από το ζενίθ των 51,1 δις € το 2007, κατρακύλησαν το
2015 στα 12,5 δις €. Αξιοσημείωτη είναι η παρατήρηση ότι ο λόγος
πωλήσεις Nokia προς ΑΕΠ από 31,8% το 2007 ελαττώνεται στο 7,3% το 2015.
Αν και οι μακροοικονομικοί δείκτες της Φιλανδίας σε σύγκριση με την
Ελλάδα είναι σε εξαιρετική κατάσταση, γεγονός είναι ότι μετά το 2008 η
φιλανδική οικονομία αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα. Ναι μεν το κατά
κεφαλήν εισόδημα της Φιλανδίας είναι διπλάσιο της Ελλάδας ή το 2015 ο
λόγος δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ ήταν 63,1% έναντι 177% της χώρας μας,
εντούτοις η αποδυνάμωση των αναπτυξιακών της ρυθμών μετά το 2007 και η
μικρή άνοδος της ανεργίας από 6,9% το 2007 σε 9,4% το 2015,
προβληματίζουν τους φιλανδούς για τις μεσοπρόθεσμες προοπτικές της χώρας
τους εντός της Ευρωζώνης. Αδιαμφισβήτητη είναι η διαπίστωση, ότι, η
μακροοικονομική κατάσταση της Φιλανδίας ακόμα και σήμερα χαρακτηρίζεται
πολύ καλή. Το υγειονομικό της σύστημα, το κράτος πρόνοιας και το
εκπαιδευτικό της σύστημα θεωρούνται από τα καλύτερα στον κόσμο. Είτε η
Φιλανδία παραμείνει στο ευρώ, είτε επιστρέψει στην κορώνα, η εθνική της
οικονομία θα χαρακτηρίζεται πολύ ισχυρή και το θεσμικό της πλαίσιο
επάξια θα εκπροσωπεί το σκανδιναβικό μοντέλο κοινωνικής προστασίας και
πρόνοιας.