Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Τα δημοψηφίσματα απαγορεύονται στη Γερμανία σε ομοσπονδιακό επίπεδο εκτός δυο περιπτώσεων, για νέο σύνταγμα και εδαφικές αλλαγές. Και αυτό, γιατί ήταν ο τρόπος άσκησης πολιτικής του Χίτλερ μέχρι να κυριαρχήσει, μετά κατέλυσε κάθε έννοια δημοκρατίας.
Έκανε συνολικά 4 δημοψηφίσματα, το πρώτο έγινε το 1933 για την επικύρωση της απόφασης του να βγάλει τη Γερμανία από την Κοινωνία των εθνών, η συμμετοχή και η αποδοχή της απόφασης του Χίτλερ συντριπτική.
Ο Χίτλερ όμως δεν έφερε δημοκρατία, ούτε το θέμα του ήταν η βελτίωση της ζωής του μέσου Γερμανού. Στηριζόταν από το Γερμανικό Κεφάλαιο που από πίσω είχε κομμάτι του Αμερικανικού. Δεν είναι τυχαίο ότι μεταπολεμικά Γερμανοί ολιγάρχες δεν πλήρωσαν ή πλήρωσαν ελάχιστα. Ενδεικτικό παράδειγμα η Γερμανοαγγλοαμερικανική τράπεζα Σρέντερ που συνέδεε Γερμανούς βιομηχάνους με τους Ροκφέλερ, την Σταρντ Όιλ κτλ. Ο στρατηγός Ντρέπερ που ήταν υπεύθυνος για την οικονομική Αμερικανική στρατιωτική διοίκηση στην Γερμανία, ήταν μεγαλομέτοχος της συγκεκριμένης τράπεζας.
Τα δημοψηφίσματα για να εκπροσωπούν πραγματικά την θέληση της πλειοψηφίας πρέπει να βασίζονται σε αντικειμενική ενημέρωση, να υπάρχουν κανόνες για την λογοδοσία των υπευθύνων όταν δεν τηρούν βασικές δεσμεύσεις που καθόρισαν το αποτέλεσμα, και να προβλέπεται η ακύρωση ή επανάληψη τους.
Εννοείται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων, μόνο που δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση να είσαι σε κάποια ένωση για να μην έχεις εθνική κυριαρχία. Ο διεθνής οικονομικός έλεγχος που επιβλήθηκε στην Ελλάδα το 1898 και διατηρήθηκε μέχρι το 1978 θα έπρεπε να μας το είχε διδάξει.
Τα λόγια είναι φθηνά και εύκολα, και όταν δεν υπάρχει η προοπτική αντιμετώπισης συνεπειών ευκολότερα, γι αυτό όταν τα καταγγελτικά λόγια είναι μονοδιάστατα, γενικά, χωρίς σχέδιο, ακόμα και αν σαν βάση τους έχουν την αλήθεια δεν καταλήγουν ποτέ προς όφελος των εθνών.
Είναι αλήθεια ότι η Γερμανία κλήθηκε να πληρώσει υπέρογκες πολεμικές αποζημιώσεις μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, και για ένα διάστημα οι Γάλλοι κατέλαβαν στρατιωτικά την γερμανική βιομηχανική περιοχή του Ρουρ, και αυτά έκαναν τους Γερμανούς να αντιπαθούν το διεθνές σύστημα. Ο Χίτλερ βγάζοντας τους Γερμανούς από την Κοινωνία των εθνών όμως δεν τους έφερε ούτε δημοκρατία ούτε κυριαρχία. Οι νταβατζήδες και συνέχισαν να θησαυρίζουν και πλήρωσαν ελάχιστοι στο τέλος.
Η εθνική κυριαρχία και η δημοκρατία θέλουν κοστολογημένο σχέδιο, εναλλακτικές λύσεις, όχι φθηνά λόγια και ιδεοληπτικές θεωρίες από άτομα που δεν διακινδυνεύουν τίποτα.