Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Είναι προφανές ότι ο πρωθυπουργός νιώθει σε αυτή την φάση και πολιτικά ισχυρός αλλά και ανακουφισμένος. Η κυβερνητική πλειοψηφία αποδείχθηκε "μπετόν" ενώ οι εταίροι έχοντας έναν συνομιλητή που υπογράφει τα πάντα, έφτασαν στο σημείο να εκφράζουν θαυμασμό -δια στόματος Ντάισελμπλουμ- προς τον κ. Τσίπρα. Όμως όταν όλα πάνε καλά, κάτι δεν πάει καλά...
Και αυτό που δεν πάει καθόλου καλά είναι ότι ο χρόνος παραμονής στην εξουσία που "αγόρασε" ο πρωθυπουργός δια της πλήρους υποταγής, μπορεί να έχει πολύ ακριβό τίμημα. Για τον ίδιο, γιατί για τη χώρα είναι βέβαιο. Άλλωστε τα συμφέροντα των δύο πλευρών -χώρας και εξουσίας- δεν ταυτίζονται κατ' ανάγκη... Ποια λοιπόν είναι η παγίδα;
Ότι η κυβέρνηση, εξαπολύοντας μία άνευ προηγουμένου φορολογική καταιγίδα, την οποία φρόντισε βέβαια να ενδύσει επικοινωνιακά με κορώνες περί... ταξικού πολέμου, κινδυνεύει να πέσει στο λάκκο που η ίδια έσκαψε για όλους όσους ακόμη εργάζονται και παράγουν σε αυτή τη χώρα. Η φοροδοτική ικανότητα όλων όσων έχει χαρακτηρίσει ως "ταξικούς εχθρούς" έχει ήδη αρχίσει να εξαντλείται. Μαζί φυσικά με εκείνων που υποτίθεται ότι προστατεύει και προασπίζεται τα συμφέροντά τους. Το κίνημα "δεν πληρώνω" δεν θα έχει αυτή τη φορά προέλευση τις Συριζαίικες αντιπολιτευτικές κορώνες, αλλά την απόγνωση και την αδυναμία.
Είναι μαθηματικώς βέβαιο, και δεν χρειάζεται να είναι κανείς ούτε γκουρού ούτε να έχει νόμπελ οικονομίας, ότι η υπερφορολόγηση ουδέποτε απέδωσε αύξηση των εσόδων. Κάθε άλλο. Το αντίθετο. Και βέβαια λειτουργεί και ως κίνητρο για φοροδιαφυγή. Ενώ το ξεζούμισμα όσων δεν έχουν τη δυνατότητα να αποκρύψουν εισοδήματα προκαλεί αλυσιδωτά προβλήματα στην οικονομία. Τα οποία ποσώς ενδιαφέρουν ή είναι αντιληπτά από την κυβέρνηση, παρά μόνο όταν θα "κλείσει η παγίδα". Αλλά τότε θα είναι αργά. Και όσοι "κόφτες" και αν ενεργοποιηθούν, δεν θα σώζεται η κατάσταση.
Βεβαίως πολύ μεγάλη ευθύνη έχουν και οι "θεσμοί". Με μοναδικό γνώμονα να διασφαλιστούν πρόσκαιρα και θεωρητικά μέσω του "κόφτη" και των ιδιωτικοποιήσεων προτίμησαν να βάλουν τη σκόνη κάτω απο το χαλί για μία ακόμα φορά αντί να ασχοληθούν σοβαρά με το πρόβλημα. Όμως αυτοί δεν μπορεί να έχουν την κύρια ευθύνη. Την ευθύνη την έχουν πρωτίστως οι κυβερνώντες. Τι θα γίνει λοιπόν όταν δεν θα βγαίνουν τα νούμερα; Μέχρι πού θα φτάσει το πετσόκομμα; Θα μπορεί να το αντέξει η κυβέρνηση;
Θα μου πείτε, μέχρι να αντιμετωπίσουν αυτή την "απειλή", θα έχουν κερδίσει πολύ χρόνο στην... καρέκλα. Προφανώς, αλλά καμιά φορά οι ασύμμετρες απειλές προκαλούν και ασύμμετρες εξελίξεις.