Η βαθιά επιθυμία των πιστωτών για αίμα στα εργασιακά,εκπαραθυρώνοντας οτιδήποτε γέννησε η Γαλλική επανάσταση , φανερώνει τη βαθύτερη επιθυμία τους να εξαναγκαστεί η χώρα μας σε πλήρη φτωχοποίηση των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα προς όφελος των εργοδοτών και δημιουργία δημοκρατίας βαλκανικού τύπου και όχι δυτικού τύπου.
Το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση είναι και η καταστρατήγηση του κράτους δικαίου αλλά και του κράτους πρόνοιας που κτίστηκε στις στάχτες του β παγκοσμίου πολέμου.
Η στάση της Κυβέρνησης στο συγκεκριμένο ζήτημα θα κρίνει και την παραμονή της η όχι στην εξουσία. Εάν ενδώσει στις παράλογες απαιτήσεις των δανειστών και κυρίως του Δ.Ν.Τ θα οδηγηθεί αυτόματα στην πλήρη απαξίωσή της ως κόμμα της Αριστεράς και άρα της προάσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων.Τυχόν ενδοτισμός η ακόμη και υποχωρήσεις σε ζητήματα όπως συλλογικές συμβάσεις εργασίας,ομαδικές απολύσεις,κατάργηση τριετιών ,σταθερός εισαγωγικός και καταληκτικός μισθός στον ιδιωτικό τομέα κλπ θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για κοινωνικές εκρήξεις που ουδείς μπορεί να να τις φανταστεί.
Ολα αυτά την ώρα που ο ιδιωτικός τομέας και δη οι μισθωτοί και μερικώς απασχολούμενοι βρίσκονται ένα βήμα πριν την πλήρη φτωχοποίηση.Για όσους δεν το γνωρίζουν οι περισσότεροι από αυτούς,εκτός των ανέργων,βοηθούνται για να επιβιώσουν από τις συντάξεις των παπούδων τους.Και το χειρότερο όλων είναι ότι ο δημόσιος τομέας και οι υπάλληλοί του είναι ήδη υπάλληλοι πολυτελείας σε σχέση με αυτούς του ιδιωτικού τομέα.
Σταθερή και σίγουρη εργασία,μέσος μισθός 1050 ευρώ όταν στον ιδιωτικό τομέα είναι μόλις 780 ευρώ.Αν λοιπόν η Κυβέρνηση ενδώσει στους αιμοσταγείς δανειστές αυτοί που θα απομείνουν να ψηφίζουν πλέον σε αυτή τη χώρα θα είναι μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Το αίμα του κάθε εργαζόμενου αξίζει το ίδιο.Και αλλοίμονο αν θεωρήσει ότι μόνο στους δημοσίους υπαλλήλους ρέει αίμα...