Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Μετά το δημοψήφισμα όπου επικράτησε η παραμονή, η Σκωτία μιλάει για δημοψήφισμα για ανεξαρτησία το ίδιο και η Βόρεια Ιρλανδία. Ιρλανδοί και Σκωτσέζοι δυο έθνη με μεγάλη παράδοση στους αγώνες για ανεξαρτησία δεν ήταν τόσο γενναίοι όσο οι Βρετανοί μεσήλικες και συνταξιούχοι, που κυρίως ψήφισαν για έξοδο; Oι βορειο-ιρλανδοί καθολικοί ειδικά που υπέφεραν από την βρετανική κυριαρχία δεν θα ήθελαν να γλιτώσουν από δεύτερο αφέντη;
Η Μεγάλη Βρετανία δεν έχει μνημόνια, η Αγγλία έχει δικό της νόμισμα δεν μετέχει στο ευρώ. Tο διακύβευμα δεν ήταν οικονομικό, ήταν κυρίως ο φόβος περί εισβολής μουσουλμάνων που καλλιεργήθηκε από τον Φάρατζ, ακριβώς όπως ο φόβος περί εισβολής εβραίων καλλιεργήθηκε από τον Χίτλερ.
Τα φοβικά σύνδρομα και οι ψεύτικες υποσχέσεις όπως τα λεφτά που θα πήγαιναν στο βρετανικό σύστημα υγείας και ο περιορισμός της Ευρωπαϊκής μετανάστευσης, σε δυο έθνη με συνειδητοποίηση της εθνικής τους ταυτότητας -γεγονός που τους κάνει να μην είναι ευάλωτοι σε φθηνά τσιτάτα- δεν έπιασε.
Αν ο Φάρατζ ήθελε να λύσει έστω το προσφυγικό θα είχε συγκεκριμένες προτάσεις, θα διαχώριζε πρόσφυγες και παράνομους μετανάστες, θα φώναζε για ενίσχυση όσων πολεμάνε τους τζιχατιστές κτλ. Αν ο Φάρατζ ήθελε να αντιμετωπίσει τις αγορές, που δεν είναι η Ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, θα μπορούσε να μιλήσει για εφαρμογή του Αμερικανικού νόμου Glass Steagall της δεκαετίας του 1930 που καταργήθηκε επί Κλίντον το 1999. Σύμφωνα με αυτόν τον νόμο δεν επιτρεπόταν σε καμία εμπορική τράπεζα να κερδοσκοπεί με τις καταθέσεις των πελατών της. Είναι δε σίγουρο ότι τα εκατοντάδες δις που χάθηκαν δεν κατέληξαν στην τσέπη κερδοσκόπων τύπου Σόρος, γιατί ο καλός κερδοσκόπος βγάζει τα δις λέγοντας πάντα την αλήθεια για το τι θέλει, η σκέψη του είναι τόσο περιορισμένη που κάνει απλώς το αντίθετο από ότι λέει.
Όταν οι υπάλληλοι (όπως η ΕΕ) παλιώνουν, τα αφεντικά πάντα φροντίζουν να τους αντικαθιστούν, και οι πολέμιοι κάθε υποτιθέμενης "νέας τάξης" γίνονται οι απόλυτοι υπηρέτες της, όπως έγιναν οι Γερμανοί του 1930 που πέθαναν για τον ίδιο ακριβώς λόγο που πείνασαν τις δεκαετίες του 20 και του 30, για την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου που δήθεν ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία για να πολεμήσει, και αυτός έβαλε τους Γερμανούς εργάτες να μένουν σε σπίτια που άνηκαν στους εργοδότες τους που χρηματοδοτούσαν την εκστρατεία του και να ψωνίζουν από τα μαγαζιά τους.
Ο Χίτλερ πίσω από τη ρητορική του έδειχνε τις προθέσεις του, έδειχνε ότι δεν είχε πρόθεση να φέρει περισσότερη δημοκρατία ή έλεγχο του λαού στις αποφάσεις, αλλά ένα μεγάλο κομμάτι του Γερμανικού λαού ψήφισε βάση του θεάματος, των τσιτάτων και της ρητορικής που τον έκανε να αισθάνεται "Γερμανικός".
Όποιος ξέρει τον εαυτό του ή το έθνος του δεν ψηφίζει μέσω επικεφαλίδων, απαιτεί συγκεκριμένα σχέδια, λύσεις, εναλλακτικές, οι Γερμανοί ήταν απολύτως υπεύθυνοι για ότι τους συνέβη, όπως θα είναι και οι Άγγλοι με εξαίρεση τους Σκωτσέζους και τους Βόρειο-Ιρλανδούς.
Η ΕΕ σχεδιάστηκε ως ένα γραφειοκρατικό μαγαζί για να εξυπηρετεί τους λίγους σε βάρος των πολλών. Κανένα μαγαζί δεν είναι μόνιμο. Δεν ήταν μόνιμη η κοινωνία των εθνών, δεν ήταν μόνιμη η λατινική νομισματική ένωση τον 19ο αιώνα, διαλύθηκαν, και η νέα τάξη πάντα επικρατούσε με την συγκατάθεση της ψευτοαφυπνισμένης μάζας που νόμιζε ότι την πολεμούσε, και οι λαοί πάντα έχαναν κάτι από τον πλούτο τους, και πάντα δένονταν χειρότερα.
Δεν αξίζει να σωθεί η μάζα που ξυπνά πάντα κατόπιν εορτής και για λίγο, οπότε ζήτω το Βrexit, όχι γιατί η παραμονή ήταν καλύτερη, αλλά γιατί τα "Brexit" που γίνονται από έθνη, γίνονται συνειδητά μετά από σχέδιο, έχοντας ενημερωθεί για τις εναλλακτικές, έχοντας συγκεκριμένα σχέδια για τον πλούτο τους, και όχι από βολεμένους μεσήλικες και συνταξιούχους στους οποίους πιάνει η επίκληση φοβικών συνδρόμων, ούτε μετά από επικεφαλίδες και θέαμα.
Όχι, οι μάζες θα πρέπει να μάθουν να σκέπτονται και να εξετάζουν όλα τα στοιχεία όταν ψηφίζουν, μέχρι τότε η ιστορία θα κάνει κύκλους… καλή Νέα Τάξη πραγμάτων.