Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται αυθόρμητα για τη συμμετοχή τους στα κοινά. Δεν είναι μέσα στα ενστικτώδη κίνητρά τους. Είναι εκ φύσεως αγελαία όντα, αναζητώντας συνεχώς τον καλύτερο αρχηγό της αγέλης. Προσέξτε ότι δεν υπάρχει ούτε μια συλλογικότητα χωρίς αρχηγό. Αντίθετα, ενστικτωδώς κατηγορούν και βρίζουν τους εξουσιαστές, την ίδια στιγμή που τους θαυμάζουν και ζητούν τον οίκτο τους.
Σ' αυτή την αδιαφορία της συμμετοχής της πλειοψηφίας των πολιτών πάτησαν οι οικονομικοί ολιγάρχες και έστησαν παντού τα κόμματα – τοποτηρητές των συμφερόντων τους.
Την αδιαφορία των πολιτών για τη συμμετοχή τους στις αποφάσεις της εκκλησίας του δήμου, την διαπίστωσαν ήδη από την Αρχαία Αθήνα, όπου αρχικά έστελναν τους τότε αστυνομικούς για να μαζεύουν τους πολίτες στην Πνύκα. Οι πολίτες, προτιμούσαν να συζητούν αερολογώντας κάτω στην αγορά, αντί να πάνε πάνω στην Πνύκα και να συμμετάσχουν θεσμοθετημένα στη λήψη αποφάσεων. Όταν τελικά ούτε αυτό το μέτρο απέδωσε, τότε αναγκάστηκαν να πληρώνουν τους 6.000 πρώτους συμμετέχοντες, για να υπάρχει τουλάχιστον νόμιμη απαρτία. Αρχικά με μια δραχμή και έφτασαν αργότερα στις 3 δραχμές. Ένα ποσό που αναλογικά θα λέγαμε ότι είναι 250 ευρώ περίπου σημερινά χρήματα. Καλό ποσόν για μία μέρα στη συνέλευση. Αν μάλιστα σκεφτούμε ότι η Εκκλησία του Δήμου γινόταν 4 φορές το μήνα, τότε πρόκειται για έναν πολύ καλό μηνιαίο μισθό.
Όμως, αν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, θα πρέπει να πάει το βουνό στον Μωάμεθ. Αν οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται για τη δημοκρατία, θα πρέπει να πάει η δημοκρατία ηλεκτρονικά στα σπίτια και τα γραφεία τους. Ακόμα και τότε όμως, θα είναι δύσκολο και βαρετό για πολλούς να συμμετέχουν, αλλά, όπως και να το κάνουμε, ένα κλικ δεν είναι τίποτα, μπροστά στο να αφιερώνουν χρόνο για να πηγαίνουν σε συνελεύσεις και να τρώνε ώρες ακούγοντας ενδεχομένως και ένα σωρό ανοησίες.
hassapis-peter.blogspot.gr