Του Γιώργου Λακόπουλου
Όσο περνούν οι ημέρες προκύπτει ότι η υποκλαπείσα συνομιλία Τόμσεν-Βελκουλέσκου εξελίσσεται σε Βατερλό για την κυβέρνηση. Ότι ο Πρωθυπουργός έσπευσε να αξιοποιήσει την υποκλοπή, δεν την κατήγγειλε ποτέ και δεν έκανε καμιά έρευνα -έστω για τα μάτια- αποδεικνύεται παγίδα στην οποία έπεσε ο ίδιος. Η μεγαλύτερη γκάφα ως τώρα.
Αυτός ο χειρισμός συμπυκνώνει δραματικά το χρόνο των αποφάσεων. Ως τη Μεγάλη Εβδομάδα ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να αποφασίσει: είτε θα υπογράψει την αξιολόγηση με πετσοκομμένες συντάξεις και νέους φόρους, είτε θα πάει για εκλογές. Μπροστά γκρεμός και πίσω ρέμα. Όποιος σχεδίασε την αναμέτρηση με το ΔΝΤ με χτυπήματα κάτω από τη μέση πέρασε τη θηλιά στο λαιμό του.
Μέχρι τώρα η Κριστίν Λαγκάρντ μπορεί να είχε αυξημένες απαιτήσεις για το "ελληνικό πρόγραμμα", αλλά σε ό,τι αφορά το χρέος ήταν στρατηγικός εταίρος του Πρωθυπουργού, γιατί ζητούσε διαρκώς κούρεμα. Έτσι άλλωστε το αντιλαμβανόταν και ο ίδιος, αν κριθεί από τις παλαιότερες επιστολές του προς την επικεφαλής του ΔΝΤ.
Η ιδέα όμως να αξιοποιηθεί η υποκλοπή -όποιος και αν την έκανε, όποιος και αν τη διέρρευσε- εξελίσσεται σε ψυχρολουσία. Προφανώς η φαεινή ιδέα ήταν να τεθεί υπό εκβιασμό το ΔΝΤ και -σε δεύτερο χρόνο- αν αυτό έπιανε να πιεσθούν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά έγινε ήδη μπούμερανγκ.
Μετά και τη συνάντηση Μέρκελ Λαγκάρντ -και υπό το πνεύμα της καχυποψίας που έχουν πλέον όλοι για την ελληνική πλευρά ως προς τις μεθόδους της αυτή τη φορά- ο Πρωθυπουργός δεν έχει περιθώρια χρόνου και ελιγμών. Πάνω από όλα δεν έχει περιθώριο να επιμένει ότι η αξιολόγηση θα κλείσει με βάση τις δικές του θέσεις οπότε "το Πάσχα, θα γιορτάσουμε και την Ανάσταση της οικονομιας"' όπως προέβλεπε με αβασάνιστη προπέτεια.
Αν επιμένει σ' αυτή τη γραμμή πρέπει να ξεχάσει την αξιολόγηση. Αλλά επειδή χωρίς αξιολόγηση το Μάιο η κυβέρνηση δεν θα έχει να πληρώσει, δεν του μένει παρά η λύση των εκλογών, στις όποιες όμως το χαρτί της "συνομωσιας" του ΔΝΤ σε βάρος του, δεν θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί.
Με το χειρισμό που του υπέδειξαν οι συνεργάτες του στην υπόθεση της υποκλοπής, το δίλημμα του είναι: είτε γίνεται θύτης με νέα επιβάρυνση των πολιτών, είτε πάει ως πρόβατο επί σφαγήν σε εκλογές και γίνεται θύμα της οργής τους.
Ο Τσίπρας πέρυσι τέτοιο καιρό πήρε το ρίσκο να αναμετρηθεί στα τυφλά με τους εταίρους και έχασε. Τώρα έχει μπροστά του το ρίσκο της κάλπης. Και στις δυο περιπτώσεις επιβεβαιώνει αυτό έχει πει ο επιχειρηματίας Γουόρεν Μπάφετ: "Το ρίσκο προέρχεται από το να μην ξέρεις τι κάνεις".
capital.gr