Η νίκη της Κύπρου στη Σύνοδο Κορυφής, οι ενστάσεις της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ και η παγίδα που δεν αντιλαμβάνεται ο Αλέξης Τσίπρας.
Αν κάποιος μπορεί να πει, όχι ότι βγήκε κερδισμένος από τη Συμφωνία μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας, αλλά δεν έχασε, αυτός είναι ο πρόεδρος της Κύπρου κ. Αναστασιάδης. Βεβαίως, αν σκεφθεί κάποιος τις πιέσεις που δέχθηκε, αλλά και τις πληροφορίες από την Τουρκία ότι είναι αμετακίνητη στην απαίτηση για άνοιγμα των φακέλων, που κρατά κλειστούς η Κύπρος, το γεγονός ότι αυτό δεν συνέβη, αποτελεί κάποιας μορφής νίκη της Κύπρου.
Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσε να υπάρξει σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ του ελλαδικού και κυπριακού κράτους. Και τούτο διότι, αν πράγματι η Τουρκία ήταν ανυποχώρητη στο άνοιγμα των φακέλων, με την Κύπρο να αρνείται ως είναι φυσικό, τότε δεν θα υπήρχε συμφωνία, οπότε θα χανόταν η ελπίδα για την Ελλάδα μιας κάποιας επίλυσης του ζητήματος.
Ο κ. Νίκος Αναστασιάδης, το επεσήμανε αυτό, λέγοντας: «Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων δεν παραλείψαμε, λαμβάνοντας υπόψη την χωρίς προηγούμενο ανθρωπιστική κρίση και με ιδιαίτερη ευαισθησία στα προβλήματα, που η Ελλάδα αντιμετωπίζει, να λάβουμε μια σειρά από αποφάσεις προκειμένου να υποβοηθήσουμε στην επίτευξη μιας τελικής συμφωνίας», ανέφερε.
Στην εμμονή της Τουρκίας και στις προτροπές κάποιων από τους εταίρους μας, να υποχωρήσει η Κύπρος, δεν το έπραξε, υποδεικνύοντας πως η επίλυση της ανθρωπιστικής κρίσης δεν θα έπρεπε να συνδέεται καθ’ οιονδήποτε τρόπον με την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και ως εκ τούτου, δεν ήταν νοητό να μεταφερθεί το βάρος της ευθύνης για κατάληξη ή μη σε συμφωνία στους ώμους της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Να σημειώσω, πως ο κ. Ν. Αναστασιάδης ευχαρίστησε τον Γάλλο πρόεδρο, ο οποίος προθυμοποιήθηκε να ανοίξει αυτός έναν φάκελο (υπ’ αριθμ. 33) που κρατούσε κλειστό η Γαλλία από την εποχή του κ. Σαρκοζί, ώστε να δοθεί κάποιο αντάλλαγμα επ’ αυτού στους Τούρκους. Ομοίως, ευχαρίστησε τον κ. Τσίπρα για «την σταθερή στήριξή του στις θέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, παρά τον κίνδυνο ματαίωσης της συμφωνίας, που κατά κύριο λόγο στόχο έχει την αντιμετώπιση των προβλημάτων που η Ελλάδα αντιμετωπίζει λόγω της προσφυγικής κρίσης».
Το θέμα τώρα είναι πόσο θα επηρεάσουν τη ευρωπαϊκή πλευρά οι αντιρρήσεις που εκφράστηκαν από πολλές πλευρές, όχι μόνον λόγω δυσπιστίας προς την Τουρκία, όπου έγινε πλέον παγκοίνως αποδεκτό πως πρόκειται για κράτος αναξιόπιστο, αλλά και για το γεγονός ότι υπάρχουν πολλές ομάδες που προτρέπουν την Ε.Ε. να δεχθεί όλους τους πρόσφυγες αδιακρίτως.
Στην Ισπανία μάλιστα, σε πολλούς δήμους όπου κυριάρχησαν οι Podemos, τα δημοτικά συμβούλια αποκαθήλωσαν την Ευρωπαϊκή σημαία εις ένδειξη διαμαρτυρίας.
Η δε Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών επισήμανε -όπως έγραψε εχθές η Voria.gr- πως οι αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα θα πρέπει να έχουν «το δικαίωμα να ασκούν έφεση, πριν προχωρήσει η επανεισδοχή τους στην Τουρκία». Αν σκεφθεί κανείς τους ρυθμούς με τους οποίους εργάζεται (;) το ελληνικό δημόσιο, αυτό σημαίνει πως θα περνούν χρόνια μέχρις ότου υπάρξει οριστική απόφαση.
Όπως και ότι οι υποδομές για «την υποδοχή και άλλες διευθετήσεις πρέπει να είναι έτοιμες στην Τουρκία πριν επαναπροωθηθεί οποιοσδήποτε από την Ελλάδα. Οι άνθρωποι που κρίνεται ότι έχουν ανάγκη διεθνή προστασία πρέπει να είναι σε θέση να απολαύουν άσυλο, χωρίς διάκριση, σε συμφωνία με τα διεθνώς αποδεκτά πρότυπα». Ποιος πιστεύει ότι θα συμβεί αυτό; Όμως, προκειμένου να θεωρηθεί ότι έτσι θα συμβεί, η Ελλάδα θα αναγνωρίσει με υπογραφή της, ότι η Τουρκία αποτελεί «ασφαλές κράτος».
Μεταξύ των πολλών αδιευκρίνιστων σημείων, δεν επισημάνθηκε ιδιαίτερα στον ελληνικό Τύπο ένα επιχείρημα που έφερε ο κ. Τσίπρας, το οποίο ο ίδιος εξέφερε με στομφώδη τρόπο, όπερ σημαίνει ότι το θεώρησε καταλυτικό. Στην απαράδεκτη αποδοχή εκ μέρους της ελληνικής πλευράς του αιτήματος της παρουσίας Τούρκου αξιωματούχου στα ελληνικά νησιά, του οποίου η γνώμη θα είναι προέχουσα στις αποφάσεις επανεισδοχής, ο κ. Τσίπρας απάντησε:
«Μα, θα υπάρχει και Έλληνας αξιωματούχος στην Σμύρνη. Πού είναι το πρόβλημα;». Πράγματι, ο έχων διεθνιστική ιδεοληψία δεν βλέπει το εξής απλό: Ότι η Ελλάδα, ποτέ από την εποχή της Συνθήκης της Λοζάνης δεν έκανε την παραμικρή αναφορά διεκδίκησης της Σμύρνης, ούτε καν την εφαρμογή της συνθήκης που προβλέπει ελληνική διοίκηση σε Ίμβρο και Τένεδο.
Ως εκ τούτου, οι Τούρκοι δεν έχουν κανένα λόγο ανησυχίας από την παρουσία Έλληνα αξιωματούχου σε τουρκικό έδαφος. Απεναντίας, συνεχώς, ακόμη και την στιγμή των δηλώσεων του κ. πρωθυπουργού ότι δεν καταλάβαινε την διαφορά, οι Τούρκοι αμφισβητούν την ελληνική κυριαρχία στα ελληνικά νησιά. Ως εκ τούτου, δεν ισοφαρίζεται η κατάσταση. Φυσικό να μη το αντιλαμβάνεται ο κ. Τσίπρας.
Μακεδών
voria.gr