Η οικονομική ιστορία του νεώτερου ελληνικού έθνους είναι συνυφασμένη με την διαχρονική αύξηση του δημοσίου χρέους και τις περιοδικές πτωχεύσεις των Δημοσίων Οικονομικών. Εννοιολογικά, η πτώχευση των Δημοσίων Οικονομικών ταυτίζεται με την χρεοκοπία της χώρας. Για τις πτωχεύσεις της Ελλάδας κατά τα έτη 1827, 1843, 1893 και 1932, έχουμε αφιερώσει αρκετά άρθρα από τη θέση αυτή. Στη σημερινή μας ανάλυση και λόγω της επικαιρότητας που προσλαμβάνει το ενδεχόμενο ενός νέου κουρέματος του δημοσίου χρέους της χώρας προς το τέλος του 2016, θα ασχοληθούμε με την διαχρονική τάση του “χρέους της κεντρικής κυβέρνησης”. Το “χρέος της κεντρικής κυβέρνησης” συνιστά τη μοναδική μορφή χρέους που απεικονίζεται διαχρονικά, καθότι υπάρχουν δημοσιευμένα στατιστικά στοιχεία από το Υπουργείο Οικονομικών από το 1950 έως σήμερα. Αξιοσημείωτο είναι ότι τα δύο κουρέματα του δημοσίου χρέους της χώρας το Φεβρουάριο και τον Δεκέμβριο του 2012, έγιναν με βάση την αξία και την διάρθρωση του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης.
Εξέλιξη Δημοσίου Χρέος της Ελλάδας
Παρατηρήσεις: Τα στοιχεία αφορούν το χρέος της Κεντρικής Κυβέρνησης. Πηγή των στοιχείων είναι το Υπουργείο Οικονομικών και η Τράπεζα της Ελλάδας. Τα στοιχεία των ετών 2015 και 2016 βασίζονται σε εκτιμήσεις και προβλέψεις του Υπουργείου Οικονομικών.
Η καίριας σημασίας παρατήρηση που εξάγεται από τα στοιχεία του πίνακα, είναι ότι η εξέλιξη του δημοσίου χρέους (χρέος κεντρικής κυβέρνησης) παρουσιάζει δύο εντελώς διαφορετικές όψεις. Η μια όψη αφορά την περίοδο 1950-1980 που ο λόγος δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) ουδέποτε υπερέβη το 20% και η δεύτερη όψη σχετίζεται με την περίοδο 1980-2015 που το δημόσιο χρέος ακολουθεί ανεξέλεγκτη ανοδική πορεία. Την περίοδο 1950-1980 ο λόγος δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ από 4,5% αυξάνει σε 19,6%. Την περίοδο αυτή ο μέσος ετήσιος αναπτυξιακός ρυθμός της ελληνικής οικονομίας ήταν 6,2%, με συνέπεια η αναπτυξιακή διαδικασία να δημιουργεί τους απαιτούμενους φορολογικούς πόρους στις εκάστοτε κυβερνήσεις για την απρόσκοπτη χρηματοδότηση των κρατικών δαπανών, όπως μισθοί, συντάξεις, τοκοχρεολύσια για την εξυπηρέτηση του χρέους, επιχορηγήσεις ασφαλιστικών ταμείων, κ.λπ. Αντίθετα, την περίοδο 1980-2015 το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ από 19,6% εκτινάσσεται σε 187,1% και προβλέπεται σε 194,6% το 2016. Δυστυχώς, τα δύο κουρέματα του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης, αν και συνετέλεσαν στη μείωσή του κατά 138 δις ευρώ (€), εντούτοις το χρέος συνεχίζει να αυξάνει με δραματικούς ρυθμούς.
Πάμπολλες φορές από τη στήλη αυτή και πάντοτε με την παράθεση αδιάσειστων στατιστικών στοιχείων, που ουδέποτε έχουν αμφισβητηθεί από τις αρμόδιες κρατικές αρχές, έχουμε επισημάνει ότι το πραγματικό μέγεθος του δημοσίου χρέους της χώρας, δεν είναι 326 δις αλλά κατά πολλά δις € υψηλότερο. Οι τρομακτικές δαπάνες τοκοχρεολυσίων πιστοποιούν την ορθότητα των απόψεών μας. Πώς είναι δυνατόν την περίοδο 2008-2015, οι δαπάνες τοκοχρεολυσίων για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους να εκτιμώνται σε 380 δις € και το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης από 240 να εξακοντίζεται σε 326,5 δις € το 2015; Και ταυτόχρονα να έχουν γίνει τα δύο κουρέματα του 2012, που τα επίσημα στοιχεία επικαλούνται τη μείωση του χρέους κατά 138 δις €; Η ζωντανή πραγματικότητα καταδεικνύει ότι οι αποτυχημένες και αντιλαϊκές μνημονιακές πολιτικές, που μετά τό 2010 εφαρμόζονται στη χώρα μας, όχι μόνο δεν κατάφεραν να αναχαιτίσουν την ακάθεκτη ανοδική πορεία του δημοσίου χρέους, αλλά συνετέλεσαν στην διαμόρφωση ενός σκοτεινού και απαισιόδοξου μελλοντικού τοπίου για την εθνική μας οικονομία. Ανέτειλε το 2016 και φοράμε μαύρα. Ας όψονται τα κομματόσκυλα και οι κλέφτες της τραπεζικής-κρατικής εξουσίας που μας κατάντησαν να κλαίμε τη μοίρα μας.
kontranews.gr