Αλλος ένας άπειρος μεν, αλλά φιλήδονος εραστής της εξουσίας ο Αλέξης Τσίπρας, επιρρεπής στον καλοκαιρινό της οργασμό, με χίλιες τρομάρες στον νου του να έχουν σμίξει τη μοίρα τους με την πολιτική την κοκκαλιάρα, αδυνατεί να ακούσει τις πατημασιές της κοινωνικής αγωνίας στην καρδιά του.
Και με τον έρωτα της εξουσίας τον ψυχοτρόφο στο αίμα του, με πολιτικές πρακτικές μιας άλλης παλαιοκομματικής λογικής, με άλλους "συντρόφους" της ψευδεπίγραφης Αριστεράς, βγήκαν από κοινού τα άεργα όνειρα των αιμορραγούντων οικονομικά Ελλήνων να "ληστέψουν", ενώ με τη γλώσσα τους τα ομοιώματα του αποτρόπαιου ψεύδους να αθροίσουν...
Επιτέλους μαζί της πολιτικής αθλιότητας οι "σύντροφοι", αλλά και οι άλλοι της αντίπερας όχθης, μ' ένα πλήθος νοικιασμένων ιδεών και αλλοπρόσαλλων πολιτικών, ακόρεστοι για τον πόθο της εξουσίας, έτοιμοι να πωλήσουν μισοτιμής ακόμη και την ψυχή τους, χωρίς να γνωρίζουν ότι τα όριά τους είναι μια τεφροδόχος, οδηγούν τη χώρα στις εκλογές, σε μια άλλη εθνική περιπέτεια.
Και φοβούμαι ότι διατρέχουμε μια χρονική περίοδο που λίγοι μπορούν να επιστρατεύσουν τα αποθέματα των ψυχικών τους δυνάμεων, ώστε να ξεφύγουν από την καταλυτική ραστώνη, που είναι σύμπτωμα της πολιτικής και κοινωνικής παράλυσης...
Ακόμα και για εκείνους που συνεχίζουν να πολιτικολογούν και να κάνουν πολιτικές αναλύσεις, αντί να προτιμούν τις...αναλύσεις ούρων, έστω για προληπτικούς λόγους υγείας, ακόμα και για όσους χειροκροτούν σε κομματικά συνέδρια και συναθροίσεις-παρωδία και γίνονται παθητικοί θεατές της "συνασπισμένης" πολιτικής ασχημονίας, έρχεται κάποια στιγμή που "στριμώχνονται" στον προβληματισμό.
Χωρίς όμως και πάλι να διανοούνται ότι η πολιτική συνυφαίνεται με τη συνέπεια και την πράξη από τον Πλάτωνα μέχρι τον Μπένθαμ και τον Μάρξ. Χωρίς να διακρίνουν ευκρινώς την εκτρωματική φυσιογνωμία της πολιτικής μ' όλα τα δομικά χαρακτηριστικά της πολιτικής δειλίας και πονηρίας.
Ετσι, ο κάθε νεοσσός ή δεινόσαυρος του εγχώριου πολιτικού θηριοτροφείου, με ποικίλες εκλογικεύσεις διαφόρων κοινωνικών θεμάτων και διαφορών, που συνιστούν τα προσχήματα για την εξασφάλιση και τη διάσωση του "τερατόμορφου" πολιτικού κατεστημένου, εδραιώνουν την πολιτική απερισκεψία και την ηθικοπολιτική ανευθυνότητα.
Και οδηγείται συχνά ο λαός στη διχοστασία και τη σύγχυση, σε ανούσια και εκβιαστικά διλήμματα, καθώς εξοβελίζονται σύμπνοια και σύννοια. και φτάσαμε στο σημείο να μην έχουμε ούτε ένα μικρό δείγμα εθνικής φρόνησης. Και κατακαλόκαιρο ακόμα, να νιώθουμε ως πολίτες καταπτοημένοι από τον κατακλυσμιαίο χειμώνα της ιστορίας.
Στο πέλαγος των αντινομιών και των αντιφάσεων της πολιτικής στην Ελλάδα, δεν αναζητείται μόνο η γραμμή που μπορεί να βοηθήσει το "σκάφος" της χώρας για να πλεύσει, αλλά κυριαρχεί το ερώτημα αν υπάρχει τέτοια γραμμή. Και είναι δύσκολη η αναζήτηση, γιατί λείπει σ' όλες τις περιπτώσεις η ενότητα της κοινωνικής συνείδησης.
Αυτή την "ενότητα" πρέπει να αναζητήσουμε πρώτιστα, για να ξεπεράσουμε την αγωνία των εποχών. Και για να μην ασχολούμαστε με τη σπερμολογία την πολιτική είτε αφορά τον Τσίπρα και την Κωνσταντοπούλου, είτε έναν ακόμα "μαρμαρωμένο" πρόεδρο της Δημοκρατίας, είτε τους ακκισμούς του Βαρουφάκη και τόσων άλλων μικρόνοων της πολιτικής σκηνής. Για να μην μας "διασκεδάζουν" ανήκουστοι πολιτικοί έρωτες άσωτων πολιτικών...