Συγκλονίζει η μαρτυρία της κ. Safaa Bader από τη Συρία στο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων. Με λόγια γεμάτα πικρία διηγείται το δράμα της.
Γεμάτη δάκρυα αναφέρει:
«κάποτε οι τέσσερις γιοι μου μου έφερναν λουλούδια για την Ημέρα της Μητέρας, αλλά τώρα πηγαίνω εγώ λουλούδια σε τέσσερις τάφους»
Και μέσα σε αυτά τα λόγια της κ. Safaa Bader μπορεί να συγκεντρώσει κανείς όλο το δράμα του συριακού πολέμου μετά από τέσσερα χρόνια συγκρούσεων.
Η τρομοκρατία καταστρέφει την πατρίδα, την στερεί από τους γιους της, αναφέρει η κ. Ibrahim που όμως σχολιάζει ότι «η θυσία είναι πολύ ακριβή, αλλά η μητέρα [Συρία] την αξίζει»,.
Σε μια χώρα όπου χιλιάδες βρήκαν μαρτυρικό θάνατο, εκατοντάδες γυναίκες έπεσαν θύματα των βίαιων επιθέσεων, εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά έχασαν τουλάχιστον ένα γονέα και με εκατομμύρια ανθρώπους να έχουν εκτοπιστεί ή μεταναστεύσει, ο λαός ακόμη στηρίζει την πατρίδα του.
Όπως και εκατοντάδες γυναίκες των οποίων τα παιδιά έχουν σκοτώθηκαν σε τρομοκρατικές επιθέσεις κονίαμα, η κ Mary Khoury από τη γειτονιά του Bab Touma στη Δαμασκό επιμένει ότι ο λαός της Συρίας και ο στρατός θα σταθούν ο ένας στο πλευρό του άλλου και θα νικήσουν τους τρομοκράτες που σκοτώνουν τα παιδιά της Συρίας.
Κι αν είναι ηρωίδες οι χαροκαμένες μάνες τι να πει κανείς για τον μόλις δέκα χρονών, Amjad Ibrahim, του οποίου η μητέρα σκοτώθηκε πριν από τρία χρόνια σε τρομοκρατική επίθεση.
Ο μικρούλης είχε υποσχεθεί στη μητέρα του, ενώ προσπαθούσε να κρατήσει τα δάκρυά του, πως θα αναλάβει τη φροντίδα του νεότερου αδερφού του και ότι θα είναι καλό παιδί όπως θα τον ήθελε η μητέρα του.
Η Um Abdullah, της οποίας οι γιοι μετανάστευσαν, απέρριψε την επιλογή αυτή προτιμώντας να μείνει μόνη της στη χώρα και κάλεσε τους γιους της να επιστρέψουν και να συμμετάσχουν στην ανοικοδόμηση της πατρίδας.
Συνεπώς παρά τις τραγικές συνθήκες, οι μητέρες της Συρίας δεν υπέκυψαν. Αισθάνονται υπερήφανες για τα παιδιά και την πατρίδα τους. Πιστεύουν ότι οι θυσίες δεν πήγαν χαμένες και τα παιδιά τους θα βρίσκονται πάντα στις καρδιές του λαού.
Ένας ιστορικός ξεχωριστός λαός οι σύριοι. Κι αναρωτιέται κανείς. Όσοι βρέθηκαν στην πατρίδα μας δεν μπορούν να αξιοποιηθούν προς όφελος της κοινωνίας μέχρι τη στιγμή, εύχομαι από καρδιάς να είναι πολύ γρήγορα, που θα μας αποχαιρετισούν για να ανοίξουν και πάλι τα σπίτια και τις δούλειές τους στην γη που τους γέννησε.