Οι ύαινες μυρίστηκαν αίμα στην Ελβετία και ήδη ακούμε / διαβάζουμε για κατάθεσεις που θα μπορούσαν να αποφέρουν φόρους της τάξης των € 15 δις.
Καταρχήν εδώ τίθεται ένα βασικό ερώτημα. Πόθεν προκύπτουν τα € 15 δις ευρώ ως φόρος; Έχει γίνει έλεγχος των καταθέσεων από το πού προέρχονται; Μάλλον όχι. Και γιατί είναι 15 δις και όχι 5 ή 25;
Το δεύτερο είναι η ποινικοποίηση των καταθέσεων. Όποιος έχει χρήματα κάπου δεν είναι de facto απατεώνας και επίσης όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά τους λόγους που έφυγαν οι καταθέσεις εκτός ελληνικών τραπεζών είτε σε στρώματα είτε σε άλλες χώρες. Με το χέρι στην καρδιά, αν όλοι εμείς είχαμε πχ 1, 2, 3 εκ. ευρώ σε ελληνικές τράπεζες το 2011, θα τα αφήναμε εδώ;
Επίσης πάρα πολλά χρήματα εκ των καταθετών της Ελβετίας προέρχονται από νομιμοποιημένη φοροδιαφυγή. Και αναφέρομαι στις ναυτιλιακές εταιρείες. Σε εταιρεία που γνωρίζω αρκετά εκατομμύρια ευρώ έφυγαν το 2011 προς Ελβετία. Χρήματα τα οποία πληρώνονται ως ναύλοι σε διαχειρίστρια offshore, από πλοία μονοβάπορων εταιρειών offshore. Βέβαια ένας σχολαστικός έλεγχος όλων αυτών των offshores των ναυτιλιακών εταιρειών στο τέλος καταλήγουν σε φυσικά πρόσωπα. Και εδώ σας θέλω μάγκες μου, θα τους φορολογήσετε;
Αφού τα κρατήσουμε τα παραπάνω στην άκρη του μυαλού μας, ας δεχθούμε λοιπόν ότι πράγματι είναι μαύρα τόσα χρήματα στην Ελβετία ώστε προκύπτουν € 15 δις ως φόροι.
Και άντε και τι πήραμε. Τι θα τα κάνουμε;
Διότι αν είναι να τα δώσουμε στους δανειστές στο δίχως πάτο βαρέλι του δημοσίου χρέους, ή να τα κάνει διορισμούς ο Κατρούγκαλος ή να συντηρηθούν τα κομματικά διορισμένα στρατεύματα του δημοσίου, καλύτερα να μην πάρουμε φράγκο.
Αν είναι όμως να πάμε σε επενδύσεις, σε υποδομές και αναπτυξιακές πολιτικές που θα δώσουν πάλι ελπίδα και προοπτική στο βασανιζόμενο ελληνικό λαό, τότε ναι.
Χρειαζόμαστε χρήματα να ράψουμε καινούρια ρούχα, όχι να βάζουμε πέτσινα μπαλώματα σε κουρέλια.