Ο κόσμος κυριολεκτικά φλέγεται από συγκρούσεις, αντιπαραθέσεις, αιματοχυσία, εντάσεις, απειλές και ανασφάλεια, δυστυχία, θρήνο και πόνο …. παντού !!
Σε μια σύγκρουση –από αρχαιοτάτων χρόνων- είναι εξαιρετικά δύσκολο να πει, κάποιος «ανεξάρτητος» αναλυτής, ΠΟΙΟΣ έχει δίκιο και μέχρι ΠΟΥ, το …. όποιο δίκιο είναι εύλογο ή ανάλογο των απωλειών, με τις οποίες αυτό …. εξαργυρώνεται !!
Γι’ αυτό και συγκαταβατικά έχει επικρατήσει ότι : «ο νικητής είναι αυτός, που γράφει την Ιστορία …. και δικάζει τους ενόχους» (καθορίζει δηλαδή, τους όρους του δικαίου της σύγκρουσης) !! Κάθε τρίτος, μπορεί να αναλώνεται σε ανέξοδες δηλώσεις και εκδηλώσεις, σε κρίσεις και επικρίσεις συμπαράστασης ή καταδίκης, ανάλογα με τα άμεσα ή έμμεσα συμφέροντα του, τις συμμαχίες του και τους αντίστοιχους στόχους του και κυρίως (δυστυχώς), τις ανούσιες …. πολιτικές / εσωτερικές αντιπαραθέσεις του. Η «Τέχνη του Πολέμου» (διπλωματικά και στρατιωτικά), είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και εξειδικευμένη επιστήμη, για να διαχειρίζεται από ….. μη σχετικούς και επιπόλαιους, εντός ή εκτός των θαλάμων επιχειρήσεων, μέσα στη Βουλή ή …. και έξω στα πεζοδρόμια !!
Τη στιγμή που ο «Πόλεμος Επικοινωνίας» (προπαγάνδας και ψυχολογικών επιχειρήσεων) αναδεικνύεται στην εποχή μας, ως η κυρίαρχη «Μορφή Πολέμου», κάθε λαϊκισμός και σπέκουλα αυτών των καταστάσεων, από ιδιοτελή και κομματικά κίνητρα, συνιστά πρωτίστως, ΥΒΡΗ προς τα θύματα του πολέμου, αλλά και ειδικότερα, μια μορφή προδοσίας, εφόσον αντίκειται στους Εθνικούς Στόχους Στρατηγικής και αντιβαίνει στα Εθνικά Συμφέροντα μας. Από το 1974, που ως ενεργός πολίτης συμμετέχω και καταγράφω νοερά τα γεγονότα στη Χώρα μας, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι :
η Ελληνική Εθνική Στρατηγική μας, καθορίζεται και γράφεται …. στα πεζοδρόμια μας!! Εκεί καθορίζονται οι διακρατικές συμμαχίες μας, οι στόχοι και οι προτεραιότητες μας, εκεί ξεχωρίζονται οι φίλοι από τους εχθρούς μας και σχεδιάζονται οι «εκστρατείες» συμπαράστασης –των απανταχού στον κόσμος αδικημένων / ηττημένων φίλων μας- από τα εδώ ετοιμοπόλεμα τάγματα των διεθνο-ανθρωπιστών μας, που συνήθως, εφορμούν με ενθουσιασμό από την πλατεία Συντάγματος (ιστορικό σύμβολο δημοκρατίας και αγώνων) και προελαύνουν νικηφόρα, μέχρι …. και την Αμερικανική Πρεσβεία !! Αντιλαμβάνομαι ότι αυτοί οι (επαγγελματίες) ανθρωπιστές, «πιστεύουν» (με τον τρόπο τους βέβαια) ότι έτσι συμπαρίστανται και παρέχουν στήριξη, στους απανταχού στον κόσμο κατατρεγμένους (ηττημένους) του πολέμου και ότι κατά κάποιο τρόπο, έτσι θέτουν αναχώματα στην προέλαση του εκάστοτε ισχυρού (δηλαδή, πάντα των Αμερικανών) !! Είναι γεγονός ότι οι Αμερικανοί, ΟΠΟΥ και αν επενέβησαν – πάντα «προς χάριν» (πρόσχημα) της ελευθερίας, του δικαίου και της δημοκρατίας- πάντα τα έκαναν μαντάρα, έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα, μεγαλύτερη τραγωδία και γενικά, δημιούργησαν μεγαλύτερη αστάθεια.
Αλλά είναι επίσης γεγονός ότι, είναι τέτοιο το μένος αυτών των εγχώριων (και πάντα ίδιων) διεθνο-ανθρωπιστών μας, κατά του δυνάστη Αμερικάνου, που πολλές φορές τους οδηγεί να συστρατευτούν και να πολεμήσουν, στο πλάι … τρομοκρατών, φασιστών, αιμοβόρων τζιχαντιστών, διεφθαρμένων δικτατορίσκων και γραφικών επαναστατών και δυστυχώς, τις περισσότερες φορές, να συμπαραταχθούν στην αντίπερα όχθη …. των Εθνικών μας Συμφερόντων !! Είναι οι ίδιοι (ανθρωπιστές), που αρχικά πανηγύρισαν την «επανάσταση» στην Ουκρανία, μέχρι να αντιληφθούν ότι μάχονταν στο πλάι των νεοναζί !!
Αυτοί, που υποστήριξαν την πτώση του Μπασάρ αλ Άσαντ (της Συρίας), μέχρι να κατατρομάξουν, όταν κατάλαβαν ότι πολεμούσαν δίπλα στους πιο φανατικούς και αιμοσταγείς τζιχαντιστές …… κλπ !! Δεν αντιλαμβάνονται ότι, ο Πόλεμος και ειδικά η Διπλωματία, είναι πολύ σκληρή «τέχνη», για να προσδιορίζεται από συναισθηματισμούς και ότι στα «Συμφέροντα», η τελευταία παράμετρος, που συνυπολογίζεται, είναι ο ανθρωπισμός!! Αυτό δυστυχώς είναι, μια πολύ σκληρή και απάνθρωπη αλήθεια, το βάρος της οποίας μπορούν (ή και εντέλλονται) να το βαστάξουν, ελάχιστοι, πάντα μοναχικοί και …. «προορισμένοι» !! Σήμερα το Παλαιστινιακό ζήτημα, είναι μια τραγωδία που απασχολεί τη διεθνή κοινότητα εδώ και 60 χρόνια.
Είναι τόσο δυσνόητο και αδιέξοδο, που «λαϊκά» έχει πλέον αναχθεί ως συνώνυμο της οποιασδήποτε ατελέσφορης επίλυσης προβλήματος, όπου δηλαδή, το δίκαιο του ενός καθιστά παράφορη αδικία για τον άλλον και αντίστροφα. Στο Παλαιστινιακό ζήτημα, τα ειδικότερα εθνικά συμφέροντα κάθε τρίτης Χώρας, είναι απολύτως καιροσκοπικά, ανάλογα με τους κατά καιρούς εθνικούς στόχους και προτεραιότητες της, ανάλογα με τις μόνιμες ή πρόσκαιρες συμμαχίες και προσεγγίσεις της και ο τυχόν ανθρωπισμός που εκδηλώνει, είναι απλά το προκάλυμμα παραλλαγής, των πραγματικών επιδιώξεων της !!
Είναι απόλυτα αποτρόπαιο να βλέπεις το θάνατο αμάχων (αλλά και μαχόμενων), μικρών παιδιών και μεγαλύτερων, μαύρων ή άσπρων, των ευρισκόμενων εν δικαίω ή ακόμα και εν αδίκω …. ΑΝΘΡΩΠΟΙ όλοι τους!!
Είναι παράλογο οι αμφίπλευρες τοπικές αγκυλώσεις και τα διεθνή συμφέροντα, να εξαργυρώνονται με εκατόμβες νεκρών. Είναι τελείως ανήθικο, ο διεθνής «καιροσκοπισμός», τελικά να υπερισχύει του «ανθρωπισμού» !!
Όπως επίσης, είναι εξίσου παράλογη και ανήθικη, η μονόπλευρη καταδίκη των εμπλεκόμενων … ένθεν κα κείθεν, από οποιονδήποτε τρίτο, καιροσκόπο ή λαϊκιστή !! ΑΘΩΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ αφήνουν πίσω τους, τόσο οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί, όσο και οι τυφλές βολές ρουκετών, τόσο η εισβολή των τανκς, όσο και οι ασύμμετρες επιθέσεις κομάντο μέσα από υπόγεια τούνελ, είναι τόσο ΕΓΚΛΗΜΑ, το να βάλεις γενικώς κατά μαχόμενων και αμάχων για να νικήσεις τον εχθρό σου, όσο και το να μάχεσαι …. οχυρωμένος και κρυπτόμενος, πίσω από τους δικούς σου αμάχους και πάνω απ’ όλα, είναι τόσο ΑΝΗΘΙΚΟ, το να επικαλείσαι για το έγκλημα σου, ένα δίκαιο που κανένας δεν σου δικαιολογεί, όσο και το να προκαλείς τον μαζικό θάνατο των δικό σου ανθρώπων, μόνο και μόνο, για να δημιουργήσεις τη διεθνή συμπάθεια και το δικό σου …. δίκαιο !! Ο πόλεμος, δεν έχει λογική !! Άρα δεν υπάρχει καμιά αλήθεια και κανένα δίκαιο σε τίποτα σχετικό μ' αυτόν !!