"Πατρίδα , πατρίδα, ήσουνα άτυχη από ανθρώπους να σε κυβερνήσουν. Μόνο ο Θεός, μόνος ο αληθινός αυτός και δίκαιος κυβερνήτης σε κυβερνεί και σε διατηρεί ακόμα", ακούγεται υπόκωφα από το βάθος του χρόνου η πικρή κραυγή του Μακρυγιάννη, ο οποίος δικετραγωδεί δεινά με τον απλό του τρόπο. Ιδια σχεδόν δεινά με τα σημερινά. Και είναι να σου πονάει η ψυχή για τη μόνιμη στασιμότητα και ένδεια τούτου του τόπου.
Αναφέρθηκα στον Μακρυγιάννη, γιατί θεωρείται η κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Πλένεσαι στον πόνο και στην αλήθεια του έθνους. Απόλυτα επίκαιρος και σήμερα ο λόγος του. Οργιάζει το κακό. Η πολιτική υποκρισία διαχέεται παντού. Και η σκοπιμότητα "αιχμαλωτίζει" κάθε προοπτική του τόπου. Η "υψηλότερη" σκοπιμότητα είναι η εξουσία. Η διατήρηση της εξουσίας με "νύχια και με δόντια". Στην Ελλάδα περιέπεσε στην ευτέλεια και στον εξευτελισμό της προσωπικότητας του Ελληνα. Και οι ρωγμές περιέζωσαν το οικοδόμημα της πολιτικής.
Οι πρωτοκλασάτοι πολιτικοί χρησιμοποιούν το όποιο μυαλό διαθέτουν, για να μεθοδεύσουν τα χείριστα. Οσοι καταφέρνουν να αναρριχηθούν στα επίπεδα των σκοπιμοτήτων, σ' όλους τους τομείς ευθύνης, έχουν όλες τις καλύψεις. Οι άλλοι απλώς παλεύουν και πολλές φορές σκιαμαχούν. Ετσι αγρίεψαν οι σχέσεις των πολιτών. Και κυριαρχούνταν οι περισσότεροι για χρόνια από τη σκέψη της "κονόμας", του "ριξίματος" και του "αδούλευτου" κέρδους. Και η δημοκρατία εκ των πραγμάτων απογυμνώθηκε. Ποιός θα την ενδύσει με αρετή και τόλμη;
Στον τόπο μας, εξάλλου, ευδοκιμούν αλαζονεία και φόβος. Και που πήγαν σεμνότητα και ανδρεία; Χρόνια τώρα πριονίζουμε τη ρίζα μας και μπολιάζουμε το κορμί του έθνους με θνησιμαία.. Μας απέμεινε μόνο ο ήχος των κυμβάλων που αλαλάζουν. Η αγυρτεία κυριαρχεί στο μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας ζωής. Η εξουσία αλαζονεύεται και ψεύδεται ασύστολα. Και για να μην είναι επιχρινομένη, μετέβαλε αυτόν το λαό σε αποδέκτη της αλαζονείας της, αλλά και του φόβου της. Υστερα, έμμεσα, αλλά σαφέστατα, διαγράφονταν λέξεις ταμπού, όπως αρετή, ευγένεια, σεβασμός, εντιμότητα και τόσες άλλες.
Και φτάσαμε στη λήθη των αξιών και στον εξοβελισμό των αξίων. Σε μονοδιάστατες και μονοσήμαντες ερμηνείες των προβλημάτων της κοινωνίας. Και σε αδιέξοδα. Με τον τόπο να κινδυνεύει να πετάξει το έρμα του και να μείνει έρμαιος των ανέμων της ιστορίας. Και το ερώτημα που εγείρεται, είναι κατά πόσο το εκάστοτε ανεύθυνον αυτού του τόπου είναι σε θέση να υποψιαστεί τη σημασία του Παρθενώνα, της πνευματικής και μεταφυσικής του αξίας.
"Της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον..." είναι πλέον το αίσθημα ευθύνης και ενοχής μας, χωρίς να αγνοούμε το ιστορικό χθές και να αδιαφορούμε για το παρόν, που προδιαγράφει το ζοφερόν αύριο. Να αντιμετώπισουμε την πολιτική απάτη και την πολιτική ανικανότητα, όχι απλώς με "λεκτικές σπαθιές", αλλά με τη δύναμη του..σαρώθρου και να τη στείλουμε εκεί που της αξίζει: Στα σκουπίδια! Η εκλογική δημοκρατική διαδικασία μας δίνει την ευκαιρία για την ανάδειξη νέων πολιτικών δυνάμεων και την άρδην ανανέωση του πολιτικού προσωπικού, ώστε η Ελλάδα να ανεβεί και πάλι στη σκηνή της ιστορίας και να χαρίσει στον λαό την εθνική του αξιοπρέπεια και οντότητα!