Μια απίστευτη ιστορία έτυχε να πληροφορηθώ χθες βράδυ στα πλαίσια μιας πολιτιστικής εκδήλωσης. Από αυτές που καλό είναι να τις διαβάζουμε ώστε ότι και αν αντιμετωπίζουμε, να έχουμε τουλάχιστον συναίσθηση πως ο διπλανός μας μπορεί να βιώνει κάτι πολύ χειρότερο.
του Στρατή Μαζίδη
Τα ονόματα που θα χρησιμοποιήσω είναι ψεύτικα για προστασία της οικογένειας. Ο Ηλίας και η Μαρία κατάγονται από την Αλβανία. Ο Ηλίας ήρθε στην Ελλάδα το 1993 με βίζα. Αφού κατάφερε να εγκατασταθεί και να βρει μεροκάματο, έφερε το Σεπτέμβριο του 1995 τόσο τη Μαρία όσο και τα τρία κορίτσια τους που τότε ήταν πολύ μικρά και δεν πήγαιναν καν σχολείο, την Τριανταφυλλιά, την Αργυρή και την Ελένη. Οι δύο μεγαλύτερες κόρες ξεκίνησαν εδώ την πρώτη δημοτικού και η μικρότερη το νηπιαγωγείο.Τα κορίτσια έγιναν ολόκληρες κοπέλες, τελείωσαν το λύκειο ενώ η Τριανταφυλλιά το καλοκαίρι του 2012 πήρε πτυχίο διοίκησης επιχειρήσεων από ΤΕΙ, έκανε την πρακτική της σε τράπεζα αλλά και οι αδερφές της αποφοίτησαν από οικονομικές σχολές.
Ο Ηλίας εργάζεται ως ελαιοχρωματιστής ενώ η Μαρία περιστασιακά ως καθαριστήρια. Εδώ και παραπάνω από δύο χρόνια προσπαθούν να πάρουν την ελληνική ιθαγένεια. Όμως μάταια. Όπως οι ίδιοι μου είπαν, δεν έχουν τον τρόπο να "τρέξουν" την υπόθεση, χώρια ότι οικονομικά εξυπηρετεί το κράτος η ανανέωση της άδειας παραμονής.
Αλλά και αυτό δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν προϋποθέσεις. Η Μαρία για παράδειγμα δεν μπορεί να συγκεντρώσει τα απαραίτητα ένσημα. Ενώ η Τριανταφυλλιά κινδυνεύει με απέλαση αν δε βρει εργασία. Η Αργυρή έχει ακόμη ένα χρόνο μπροστά της ενώ τουλάχιστον η Ελένη εργάζεται και δεν κινδυνεύει.
Φυσικά στη μέση εμπλέκεται ως συνήθως και ο πολιτικός παράγοντας. Γνωστός μεγαλοπασόκος, υπέρμαχος τότε του μνημονίου, από τους αγαπημένους της τρόικας που όμως μετά έκανε τη "ρήξη" με το κατεστημένο και αντιλαμβάνεται εαυτόν ως Καποδίστρια. Όλο θα το τακτοποιούσε και τίποτε δεν έκανε. Αλλά θα μου πείτε έκανε ποτέ κάτι στο πόστο του για να εξυπηρετήσει δύο ανθρώπους του μεροκάματου;
Η μάνα έκλαιγε χθες. "Τουλάχιστον τα κορίτσια μου" μου έλεγε " εγώ ας πάω πίσω κι ας μην υπάρχει πια τίποτε για μένα εκεί".
Η Τριανταφυλλιά πάλι μου γράφει: Μετά από μια ολόκληρη ζωή στη Ελλάδα και παρόλη την αγάπη που τρέφουμε για αυτήν, ακόμη δεν έχουμε πάρει την Ελληνική ιθαγένεια. Για την ακρίβεια αν μέχρι τις αρχές Αυγούστου δεν έχω βρει δουλειά πλήρης απασχόλησης για να ανανεώσω την άδεια παραμονής, κινδυνεύω με απέλαση.
Η Τριανταφυλλιά, μια όμορφη κοπέλα δε βγαίνει ούτε από το σπίτι και έχει πέσει σε κατάθλιψη.
Αλλά για δυο λεπτά ρε παιδιά. Απέλαση πού; Σε μια χώρα που δε θυμούνται και δε γνωρίζουν τη γλώσσα της! Και απέλαση από πού; Από την πραγματική τους πατρίδα;
Δηλαδή είναι παράλογο αυτό που συμβαίνει σε αυτή τη χώρα. Υποδεχθήκαμε τρία μικρά κορίτσια, τα μεγαλώσαμε, τα μορφώσαμε, τα βάλαμε σπίτι μας, έκαναν παρέα με τα παιδιά μας, τα σπουδάσαμε, τα κάναμε να αγαπήσουν την Ελλάδα και τώρα αφού ας πούμε ότι τα φτιάξαμε ως ανθρώπους, τους λέμε "τραβάτε να φύγετε!". Το ίδιο ισχύει και με τους γονείς τους που δεν ήρθαν νύχτα και παράνομα αλλά έντιμα.
Την ίδια ώρα δραπέτες, βιαστές και δολοφόνοι από την ίδια χώρα κυκλοφορούν ελεύθεροι ή ισλαμικές καραβιές καταλαμβάνουν την Ελλάδα. Διώχνουμε τη Μαρία, την Τρινταφυλλιά, την Αργυρή και την Ελένη αλλά και τον Ηλία, που ζουν έντιμα, που είναι χριστιανοί ορθόδοξοι, που ενσωματώθηκαν αλλά κρατάμε τους εγκληματίες.
Βέβαια υπάρχει και η άλλη λύση που είναι πιο εμπορική. Βάζουμε ένα φίλο να φορέσει μια μαύρη μπλούζα, ρίχνει 2-3 φάπες στο κορίτσι, της σκίζει λίγο τα ρούχα και το άλλο πρωί το θέμα της ιθαγένειας θα έχει λήξει με παρέμβαση Δένδια. Ή τη βάζουμε στο κρεββάτι του Προκρούστη και την κάνουμε μπασκετμπολίστρια.
Όμως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πονηροί. Δε σκέπτονται έτσι. Και καλά κάνουν.
Εσύ όμως Ελλάδα;
Αχ ρε Ελλάδα αντί να πεις "κορίτσια, σας δέχθηκα, σας μεγάλωσα, σας έμαθα γράμματα, σας έκανα παιδιά μου αλλά τώρα έχω την ανάγκη σας για να αναστηθώ", εσύ έρχεσαι και τους καταστρέφεις τη ζωή την ώρα που σου λένε "είμαστε εδώ και βάζουμε πλάτη να σε βοηθήσουμε". Την ίδια στιγμή ανέχεσαι κλέφτες, δολοφόνους, βιαστές και κάθε λογής εγκληματίες σε όλα τα επίπεδα αλλά διαλύεις από αναισθησία μια οικογένεια.
Ετοιμάζεσαι να κόψεις την "τριανταφυλλιά" ενώ ποτίζεις τις τσουκνίδες...
---
Σημείωση: άραγε θα ενδιαφερθεί κάποιος αρμόδιος;