Με αφορμή τη χθεσινή νεροποντή γράφτηκαν αρκετά άρθρα να στηλιτεύσουν την ανυπαρξία του κράτους, τουλάχιστον δύο εντόπισα, με τον τίτλο ¨πέρα βρέχει". Και όχι άδικα.
του Στρατή Μαζίδη
Πρωτοφανής θεομηνία, δεν έχει ματαγίνει (που θα έλεγε κι ο Κατσιφάρας) αλλά επί της ουσίας μια βροχή! By the way η μισή πόλη που ζω μαθαίνω πως είναι ήδη μια μέρα χωρίς τηλέφωνο (μόλις 10 λεπτά από το Σύνταγμα με το μετρό). Αλλά εδώ ένα νέο κορίτσι έπαθε έμφραγμα από το φόβο του μην πνιγεί σε μια ...ολυμπιακή πόλη άνευ υποδομών. Κι όμως ακόμη τίποτε δεν κάθισε στο λαιμό όλων αυτών που κυβερνούν.Τους είδατε στο συμβάν της Βουλής πως κοιτούσαν; Όχι από αγωνία για την υπάλληλο αλλά για να μην πάθουν αυτοί τίποτε.
Που να συμβεί και τίποτε χειρότερο Θεός φυλάξοι!
Όμως ενώ για τους ιθύνοντες πραγματικά πέρα βρέχει, για να μην παραθέσουμε τη γνωστή λαϊκή φράση, για όλους εμάς βρέχει εδώ.
Βρέχει ψέμματα.
Βρέχει φόρους.
Βρέχει απολύσεις.
Βρέχει αυτοκτονίες.
Βρέχει πείνα.
Βρέχει κρύο.
Βρέχει ακρίβεια.
Βρέχει αδιαφορία.
Βρέχει εγκληματικότητα.
Βρέχει εθνικές σφαλιάρες.
Και γενικώς ότι βρέχει, το κατεβάζει.
Δυστυχώς λοιπόν βρέχει εδώ. Και εμείς όχι απλά βρεχόμαστε, αλλά καθόμαστε σαν ηλίθιοι ζητώντας κι άλλο!