 |
| janeb13 / pixabay |
Ο υπουργός ανάπτυξης, κ. Γεωργιάδης βρέθηκε ανήμερα Χριστούγεννα στον πού αλλού; [όπως ο ίδιος λέει] ΣΚΑΙ και το φίλο του, Γιώργο Αυτιά. Μέσα από ένα αδιάφορο tweet ο λαλίστατος και ευέλικτος πολιτικός αποκαλύπτει άθελά του το πραγματικό πρόβλημα μεταξύ πολιτικής και δημοσιογραφίας.
Του Στρατή Μαζίδη
Ο κ. Γεωργιάδης αναφέρεται στο φίλο του και κατά συνέπεια την εξίσου φιλική εκπομπή του. Αυτό είναι το πρόβλημα. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι έχουν γίνει στην καλύτερη περίπτωση φίλοι, αλλά όχι με την έννοια της φιλίας όπως τη διατύπωνε ο Ανδρέας Παπανδρέου έχοντας κάθε φορά απέναντί του τον Παύλο Καμβίση [αναζητήστε εκπομπές της περιόδου 1985-1990 και θα καταλάβετε το επίπεδο].
Οι πολιτικοί σήμερα έχουν τα τηλέφωνα των δημοσιογράφων και το αντίστροφο. Σηκώνουν το χέρι και τηλεφωνούν εκατέρωθεν. Ποιος θα έχει μετά απαιτήσεις από τους δημοσιογράφους και ποιος θα θέσει τα σκληρά ερωτήματα στους πολιτικούς; Σκληρά όχι γιατί πρέπει να υπάρχει κακία αλλά διότι ως πολίτης αντιλαμβάνονται ότι οι δημοσιογράφοι πρέπει να στέκονται απέναντι στην εκάστοτε κυβέρνηση. Να την ελέγχουν, να της θυμίζουν τις υποσχέσεις της, να την οριοθετούν μέσα στα δημοκρατικά πλαίσια.
Το πρόβλημα ξεκινά από τους ιδιοκτήτες. Δεν είναι αποκλειστικοί εφημεριδάδες αλλά αποκτούν τα μέσα τα οποία πια έχουν πολλαπλή μορφή [έντυπο, ράδιο, τηλεόραση, sites] για να ασκούν πίεση η οποία θα τους βοηθήσει να επιτύχουν εκεί όπου πραγματικά δραστηριοποιούνται. Από εκεί και πέρα ακολουθούν όλα τα υπόλοιπα με την ευθύνη των πολιτικών.
Κάπως έτσι φτάνουμε χριστουγεννιάτικα, όσοι βλέπουν ακόμη τηλεόραση, να παρακολουθούν δύο φίλους να κάνουν εκπομπή δίνοντας απλόχερα ευχές σε ένα λαό με τα χίλια μύρια προβλήματα.
Βέβαια όταν ο Αδωνις ήταν απλά ένας ιστορικός - εκδότης, δεν είχε τόσους και τέτοιους φίλους. Τους απέκτησε στην πορεία και ιδίως όσο έτριβε με χοντρό γυαλόχαρτο τις θέσεις του. Εν πάση περιπτώσει γλώττα λανθάνουσα τα αληθή λέγει.